ผู้รักษาสุดแกร่ง นิยาย บท 644

และยังให้ผู้ชาย?

เป็นที่ทราบกันดีว่าวิสัยทัศน์ของหูเจียซินสูงเพียงใด

หลังจากเป็นโสดมานานหลายปี ชายหนุ่มที่โดดเด่นมากมายไล่ตามจีบเธอไปโดยไม่ได้ผลใด ๆ

หูเจียซินสามารถมอบเครื่องประดับที่เธอโปรดปรานให้กับฉินจุนได้อย่างไร?

ฉินจุนส่ายหัวอย่างช่วยไม่ได้ และไม่ได้อธิบายว่าหูเจียซินจะให้เขาหรือไม่ โดยไม่จำเป็นต้องให้คนอื่นรู้

ความสัมพันธ์ระหว่างพวกเขาไม่มีอะไรต้องอวด จริง ๆ แล้วจุดประสงค์ของฉินจุนสำหรับเครื่องประดับนี้ก็คือ เพื่อมอบให้ เฉินเค่อเอ๋อร์

เมื่อเห็นว่าเธอไม่มีเครื่องประดับดี ๆ เลย และให้เธอได้สวมใส่บ้างเล็กน้อยก็เท่านั้น

น่าเบื่อจริง ๆ ที่จะอวดกับคนเหล่านี้

เมื่อเห็นว่าทั้งฉินจุนและเฉินเค่อเอ๋อร์ยังคงอธิบายหรือโต้เถียงกันต่อไป หวังยวี่ก็หมดความสนใจในทันที

แต่เฉินเค่อเอ๋อร์ผู้นี้น่าละอายมากพอที่ได้รับของขวัญราคาแพงเช่นนี้ กลับกลายเป็นของเลียนแบบที่สูงส่ง

“พี่เกา มันใกล้จะเป็นเทศกาลวันวาเลนไทน์แล้วนะ”

หวังยวี่เตือนเขาด้วยเสียงต่ำ

เกาซงกล่าวด้วยรอยยิ้มว่า “ฉันรู้ แน่นอน ฉันเอาของขวัญมาให้เธอด้วย ฉันเพิ่งเอามาให้คราวนี้ ฉันจะให้เธอล่วงหน้านะ”

หลังจากพูดเสร็จ เกาวงก็หยิบกล่องออกมาด้วย

กล่องนี้เหมือนกับกล่องที่ฉินจุนหยิบออกมาในตอนนี้ และเป็นของสินค้าระดับไฮเอนด์ในเจียซินจิวเวลรี่

เพราะเพิ่งอธิบายกล่องนี้ไปเมื่อกี้เอง ทุกคนรู้ดีว่าตราบใดที่กล่องยังแน่นอยู่ ก็ต้องมีเครื่องประดับอย่างน้อยห้าหมื่น

ทันใดนั้นทุกคนก็ดูอิจฉา

“หวังยวี่ คุณต้องมีความสุขมากแน่ ๆ ถ้าฉันได้รับเครื่องประดับล้ำค่าเช่นนี้ ฉันจะต้องช็อกตาย!”

“ใช่ หวังยวี่ รีบตกลงกับเขาเร็ว!”

“ถ้าเป็นฉัน ฉันจะแต่งงานกับผู้จัดการเกาโดยตรง!”

ใบหน้าของหวังยวี่มีความพึงพอใจปรากฏขึ้น ดวงตาของเธอเต็มไปด้วยรอยยิ้ม และการจ้องมองไปที่เกาซงก็อ่อนโยนขึ้นมาก

เกาซงยิ้ม สัมผัสต้นขาของเธอด้านล่าง แต่ไม่ปฏิเสธ และเริ่มทำงาน ดูเหมือนว่าการไปโรงแรมคืนนี้จะไม่มีปัญหา

เมื่อหวังยวี่เปิดกล่องเครื่องประดับ ใบหน้าของเขาก็เต็มไปด้วยความประหลาดใจ อุทานด้วยเครื่องหมายอัศเจรีย์

“ต่างหูฟินิกซ์! นี่คือต่างหูฟีนิกซ์เหรอ?”

หวังยวี่ไม่ได้เสแสร้ง แต่มีความสุขจริง ๆ

ต่างหูฟินิกซ์ยังเป็นเครื่องประดับชิ้นสำคัญของเจียซินจิวเวลรี่ ที่ได้รับความนิยมและขายดีที่สุด

หวังยวี่ชอบมันมาก แม้ว่าต่างหูนี้จะไม่ได้หายาก และมีค่าเท่าหงส์หลากสี แต่มันคือของจริง!

ที่สำคัญคือของแท้!

ของแท้จำนวนจำกัด!

หวังยวี่หยิบต่างหูขึ้นมา และตรวจสอบอย่างระมัดระวัง มีจำนวนน้อยมากจริง ๆ

“JX 03”

อธิบายว่า นี่คือต่างหูจำกัดหนึ่งร้อยชิ้นเท่านั้น

“มีตัวเลขจริง ๆ นะ นี่คือหมายเลขจริง ฮ่า ๆ ขอบคุณพี่เกานะ คุณใจดีกับฉันมาก!”

หลังจากนั้น หวังยวี่ก็สวมต่างหูอวดให้ทุกคนได้เห็น โดยเฉพาะเฉินเค่อเอ๋อร์และฉินจุน

“พี่ใหญ่ เห็นมั้ย อันนี้ของแท้ มีเบอร์ด้วย ฮ่า ๆ ”

ฉินจุนยิ้มอ่อน ๆ “JX 03 นี้ไม่ใช่ซีรีส์เหรอ?”

เมื่อคำพูดตกลงไป หวังยวี่ก็ขมวดคิ้ว

“คุณกำลังพูดเรื่องไร้สาระอะไร? ซีรีส์อะไร? นี่คือหมายเลขซีเรียล ฉันมีแค่มัน คนอื่นมีหมายเลขซีเรียลต่างกัน คุณเข้าใจมั้ย?”

ความขี้เล่นปรากฏขึ้นบนใบหน้าของฉินจุน”ถ้าอย่างนั้นถ้าเครื่องประดับของคนสองคนเหมือนกันหมด ตัวเลขก็จะเท่ากัน?”

หวังยวี่ตกตะลึงและเยาะเย้ย “มันไปโดยไม่บอกว่าต้องมีใครสักคนที่เป็นของปลอม!”

ฉินจุนพูดอ่อ พร้อมหยิบโทรศัพท์ออกมา เปิดไทม์ไลน์แล้วหันไปที่รูปถ่าย แล้วพูดว่า

“ฉันไม่รู้จริง ๆ พวกคุณสองคน คนไหนปลอมกันแน่?”

หลังจากพูดจบ ฉินจุนวางโทรศัพท์ไว้บนเดสก์ท็อป และทุกคนก็มองดู

ทางโทรศัพท์มีคนโพสต์ในไทม์ไลน์ ซึ่งต่างบอกว่า

“ขอบคุณที่รักสำหรับต่างหูฟินิกซ์ เบอร์ 03 ที่เป็นวันเกิดฉัน ฉันชอบมันมากเลย”