ปีแห่งภัยอดอยาก ฉันขายวัตถุโบราณเลี้ยงดูท่านแม่ทัพ นิยาย บท 5

เย่มู่มู่ตื่นขึ้นมาก็เป็นตอนกลางคืนแล้ว เธอนอนอยู่บนโซฟาในห้องนอนของพ่อแม่ บนหมอนยังคงเปียกชื้น

เธอคิดถึงพวกเขามากเกินไปจนร้องไห้ระหว่างหลับฝันอีกแล้ว

ตีสองครึ่ง ตอนลงมาชั้นล่างไฟในห้องรับแขกยังคงสว่างอยู่

แต่มีกระดาษเหลืองโบราณเพิ่มมาหลายแผ่น

อ้าก!

เจ้าแจกันนี่เอาขยะมาทิ้งในบ้านอีกแล้ว!

เธอเดินเข้าไปในห้องรับแขกชั้นล่างด้วยความเดือดดาล คว้ากระดาษเหลืองเขรอะฝุ่นแผ่นนั้นลงมา

ตัวอักษรเป็นแบบตัวเต็ม เขียนตามแนวตั้ง

ลักษณะรอยหมึกขาด ๆ หาย ๆ เหมือนใช้ขี้เถ้าเขียน

รอบก่อนมีแค่ไม่กี่ตัวอักษร รอบนี้กลับเขียนมายาวพรืด รอยพู่กันคมกริบ ตัวอักษรหวัดฉวัดเฉวียน

มีทั้งหมดสี่หน้ากระดาษ เธอไม่รู้ว่าเขียนอะไรบ้าง

ใช้โทรศัพท์มือถือถ่ายรูปเอาเข้าโปรแกรมแปลภาษาค่อยทราบว่าคือคำอธิษฐานขอพร

แคว้นต้าฉี่ รัชศกชูหยวนปีที่สาม กองทัพตระกูลจ้านพิทักษ์ด่านสำคัญบริเวณชายแดน ถูกกองทัพสามแสนของเผ่าหมานปิดล้อมกลายเป็นเมืองที่ปิดตาย

ทหารหาญสองแสนคนพลีชีพในสมรภูมิเหลือเพียงสองหมื่นคน

ด่านเจิ้นกวนเกิดภัยแล้งรุนแรง แม่น้ำเหือดแห้งพืชพรรณเฉาตาย

ราษฎรเพาะปลูกไร้ผลเก็บเกี่ยว กินเปลือกไม้ใบหญ้าจนหมดเกลี้ยง

ในเมืองมีราษฎรสองแสนคน หิวตายไปเหลือคณานับ กระเสือกกระสนรอดชีวิตมาได้เพียงแปดหมื่น

คนที่เขียนคำอธิษฐานนี้เรียกเธอว่าท่านเทพ

ขอให้เธอประทานน้ำและอาหาร เขาซึ่งรั้งตำแหน่งหนิงกวนโหวยินดีตอบแทนด้วยชีวิต

ชาวบ้านในเมืองจะสร้างวัดให้เธอ กราบไหว้บูชาชั่วลูกชั่วหลาน

กระดาษสองแผ่นที่เหลือบอกเล่าสองเรื่องราว

เรื่องของบิดาใจเหี้ยมที่เอาลูกชายในไส้ไปแลกอาหาร

ยังมีอีกเรื่อง คุณย่าใช้เลือดป้อนหลานสาว เก็บสะสมรากหญ้าหลายวันนำมามอบให้หนิงกวนโหว เพียงหวังว่าหลานสาวจะไม่กลายเป็นอาหารของผู้อื่น

โหดร้าย!

ช่างโหดร้ายเหลือเกิน!

หมายความว่าขยะพวกนี้…จดหมายพวกนี้มาจากแคว้นต้าฉี่ รัชศกชูหยวนปีที่สามงั้นเหรอ?

แต่ในประวัติศาสตร์จีนไม่มีราชวงศ์นี้นี่นา

แจกันที่ตกทอดมาจากบรรพบุรุษของครอบครัวเธอเก็บขยะจากยุคโบราณกลับมาหรือนี่!

เพื่อยืนยันความถูกต้องของข้อมูลนี้ เย่มู่มู่วิ่งขึ้นไปห้องหนังสือของคุณพ่อที่ชั้นบน

หยิบกระดาษเอสี่สองปึก น้ำหมึกสองขวด ปากกาคอแร้งสองด้าม พู่กันสองแท่ง…หอบลงมายังชั้นล่าง

เธอพิมพ์ข้อความตอบกลับในโทรศัพท์มือถือแล้วแปลงเป็นอักษรตัวเต็มเสียก่อน

จากนั้นก็ใช้ปากกาคอแร้งเขียนอักษรตัวเต็มเหล่านั้นลงไป

คุณพ่อให้เธอฝึกคัดลายมือตั้งแต่เล็ก เธอฝึกคัดตัวอักษรโซ่วจินถี่[1]มาสิบปี ลายมือจึงไม่ถือว่าแย่

“สวัสดีค่ะ ฉันไม่ใช่ท่านเทพ ฉันชื่อเย่มู่มู่ เป็นผู้หญิงธรรมดาคนหนึ่ง”

“ผ้าพันแผลเปื้อนเลือดกับเศษดาบเปื้อนเลือดที่โผล่มาที่บ้านฉันเป็นของคุณใช่ไหมคะ? กรุณาอย่าทิ้งขยะมาที่บ้านฉันอีกนะคะ มันจัดการยากมากเลย”

เย่มู่มู่ใคร่ครวญแล้วเขียนต่อไป “คุณบอกว่าที่ด่านเจิ้นกวนขาดแคลนน้ำและเสบียง สิ่งที่ขาดแคลนที่สุดตอนนี้คืออะไรคะ?”

คนคนเดียวต้องเลี้ยงคนเป็นแสนก็กินแรงไม่เบา

แต่การช่วยเหลือเท่าที่จะสามารถทำได้นั้นกลับทำได้อยู่

หลังเขียนเสร็จก็ยังรู้สึกทึ่งอยู่ดีที่แจกันในบ้านเธอเชื่อมโยงสองโลกเข้าด้วยกัน

เธอโยนขวดหมึก กระดาษเอสี่ ปากกาคอแร้งและพู่กันลงไปในแจกันอย่างเชื่อครึ่งไม่เชื่อครึ่ง

แล้วโยนจดหมายตอบกลับตามไปเป็นอย่างสุดท้าย

เธอมองดูสิ่งของในแจกันอันตรธานไปด้วยความอัศจรรย์ใจ

*

ตึง! ทันใดนั้นมีเสียงทึบ ๆ ดังขึ้น

จ้านเฉิงอิ้นเด้งตัวลุกจากเตียง เขารออยู่นานมาก

เมื่อคืนเขาพลิกตัวกลับไปกลับมาเพราะนอนไม่หลับ คิดว่าตัวเองโลภมากเกินไป ทำให้ท่านเทพโกรธกริ้ว

ตอนนี้ ในที่สุดท่านเทพก็ส่งคำตอบกลับมาแล้ว

เขาสวมเสื้อคลุม จุดเทียน

แล้วก็เห็นกระดาษปึกใหญ่สองปึกบนโต๊ะ

เขาหยิบมาหนึ่งแผ่น ขอบกระดาษตัดได้เสมอกันมาก สีขาวเหมือนใหม่ ขาวจนเรืองแสงท่ามกลางราตรี

ขวดแก้วหลิวหลีขนาดเล็กสองขวด มีฉลากเขียนไว้ว่าน้ำหมึก

เป็นหมึกที่เทพใช้กัน

พู่กันกลิ้งลงมา รวมถึงปากกาคอแร้งที่เรียวยาวเหมือนแท่งไม้

สุดท้าย เขาก็เห็นจดหมายที่ท่านเทพตอบกลับมา

เขาเห็นตัวอักษรบนนั้น แข็งแกร่งทรงพลัง ลายมือคมกริบดุจกระบี่

เขาอ่านจดหมายฉบับนั้นโดยละเอียด สีหน้าพลันพลุ่งพล่าน ปลายนิ้วสิ่นระริก!

ท่านเทพได้อ่านคำขอร้องของเขาแล้ว!

นางมีนามว่าเย่มู่มู่ ปฏิเสธว่ามิใช่เทพ ยังบอกว่าโลกนี้ไม่มีเทพ

ไม่

นางคือเทพ!

นางคือเทพของเขา!

แผ่นดินเกิดภัยแล้ง ราษฎรมีชีวิตลำบากแสนเข็ญ ไม่เพียงแคว้นต้าฉี่ แคว้นเพื่อนบ้านหลายแคว้นก็ร้อนระอุขึ้นทุกวันเช่นกัน คนตายคนเจ็บสุดคณานับ

มีเพียงเทพของเขาที่สดับตรับฟังคำอธิษฐาน ประทานน้ำและอาหาร ช่วยเหลือราษฎรให้พ้นทุกข์!

สายตาของเขากวาดไปถึงสองประโยคสุดท้าย

ท่านเทพถามเขาว่าสิ่งที่ขาดแคลนที่สุดคืออะไร?

แสดงชัดว่าท่านเทพยินดีช่วยเหลือเขา ยินดีช่วยเหลือทหารและราษฎรหนึ่งแสนคนในด่านเจิ้นกวน!

ฉับพลันนั้น แม่ทัพใหญ่ที่สังหารศัตรูในสมรภูมิมานับไม่ถ้วนสุดจะกลั้นได้อีกต่อไป น้ำตาไหลลงมาหยดลงบนจดหมายฉบับนั้น

เขาร่ำไห้ด้วยความยินดีอย่างถึงที่สุด

คนนับแสนในด่านเจิ้นกวนมีทางรอดแล้ว!

ท่านเทพรับปากว่าจะช่วยเหลือพวกเขา!

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน