POTTY3 ลิขิตรัก [END] นิยาย บท 50

หลังจากที่ฉันประสบอุบัติเหตุและพักรักษาตัวอยู่ที่โรงพยาบาลเป็นเวลานาน 2 อาทิตย์ วันนี้ก็ได้เวลาที่ฉันต้องออกจากโรงพยาบาล ตลอดเวลาที่เธอพักรักษาตัวอยู่ที่นี่ คาเรนมักจะมาอยู่ดูแลเธอเสมอ

"คุณแม่ต้องดูแลตัวเองให้ดีนะครับ เพราะว่าตอนนี้ท้องได้ 8 เดือนแล้ว"

"ค่ะ ขอบคุณค่ะ"

"ขอบคุณครับ"

"ถ้าคุณแม่มีอาการผิดปกติหรือน้ำเดินให้รีบมาที่โรงพยาบาลทันทีเลยนะครับ"

"ค่ะ ขอบคุณค่ะ" ฉันกล่าวขอบคุณเป็นครั้งสุดท้าย ก่อนที่คาเรนจะพาเธอออกมาจากห้องตรวจ

ไม่นานเขาก็พาฉันมาที่รถเฟอร์รารี่ที่จอดอยู่ที่ลานจอดรถ หลังจากที่เธอเข้ามานั่งภายในรถเรียบร้อย​แล้ว​คาเรนก็เดินไปที่คนขับ​รถและเปิดประตู​รถเข้านั่งด้านใน ก่อนที่เขาจะขับรถออกไปจากโรงพยาบาล​ทันที

ตลอดเวลา​ที่คาเรนขับรถออกมาจากโรงพยาบาล​ เขาเอาแต่พยายาม​ชวนฉันคุยตลอดทาง แต่เธอไม่มีอะไรจะคุยกับเขาและยังบอกให้คาเรนขับรถไปส่งเธอที่คอนโด​ของอีรีซี่มัน

"ที่นี่ที่ไหน??" ฉันถามขึ้น​มาอย่างสงสัย​ที่หันว่ารถของเขาเลี้ยวเข้าจอดที่บ้านคฤหาสน์​หลังหนึ่ง คาเรนไม่ตอบคำถามของฉันเขาเปิดประตู​รถออกไปและเดินมาฝั่งที่ฉันนั่งและเปิดออก

"ไปส่งกูที่คอนโด​อีรีซี่ เดี๋ยว​นี้!!" ฉันพูดขึ้น​อย่างโมโหพร้อมกับนั่งกอดอกจ้องมองใบหน้าของคาเรนอย่างเอาเรื่อง​

"มาแล้ว ทำไมไม่พาน้องเข้ามาในบ้านล่ะ!!?? ตาเรน??" คุณหญิง​เพียง​ขวัญที่ยืนมองอยู่นานพอสมควร​และเห็นบุตรชาย​คนเล็กของตนไม่ยอมพาส้มหวาน​เข้ามาในบ้านสักที

"คุณแม่ครับ มันไม่ใช่ความผิดของ​ผมนะครับ" คาเรนที่ถูกคุณแม่ของตนว่า เขาจึงรีบหันไปบอกท่านอย่างออดอ้อน​ทันที

"สวัสดี​ค่ะ​ คุณ​ป้า"

"ไม่เอาหนูส้มหวาน เรียกแม่ซิลูก เรียกเหมือนตาเรน" คุณ​หญิงเพียงขวัญ​ที่ได้ยินหญิงสาวยังเรียกว่าป้า ท่านจะบอกให้หญิงสาวเรียกเธอว่าแม่

"ค่ะ คุณ​แม่" ฉันที่ไม่ซินเรียก​คุณหญิง​เพียง​ขวัญ​ว่าแม่ สุดท้ายท่านก็ไม่ยอมให้เธอเรียกท่านว่าป้า ให้เรียกท่านว่าแม่จนได้

"ไปลูกเข้ามาในบ้านก่อน หนูเพิ่งออกมาจากโรงพยาบาล​ต้องพักผ่อน​เยอะ" คุณหญิง​เพียงขวัญที่เห็นว่าหญิงสาวเรียกตัวเองว่าแม่ ท่านก็ยกยิ้มอย่างพอใจ ก่อนที่จะประคอง​ร่างบางให้เดินตามตนเข้ามาให้บ้าน

"คือ....." ฉันที่กำลังจะตอบปฏิเสธ​คุณเพียง​ขวัญ​ เพราะ​เธอไม่กล้าที่จะพักอยู่ที่นี่

"มาลูก" คุณ​หญิงเพียง​ขวัญ​เธอไม่ฟังคำอธิบายของฉัน ท่านเอื้อมมือมาจับที่มือของฉันก่อนที่ท่านจะพาเธอเข้ามาภายในบ้าน โดยที่ฉันไม่สามารถ​ทำอะไร​ได้เลย โดยมีคาเรนเดินถือกระเป๋า​ตามหลังเข้ามาด้วย

"ตอนนี้ลูกท้องกี่เดือนแล้วจ้า??" คุณหญิง​เพียงขวัญพาฉันมานั่งที่โซฟาห้องรับแขก ก่อนที่ท่านจะถามอายุครรภ์​ของเธอ

"8 เดือน​แล้วค่ะ คุณ​แม่" ฉันตอบตามความจริง ก่อนที่จะเอื้อมมือมาลูบที่ท้องที่มีขนาดใหญ่ขึ้น

"อื้ม หลานย่า อีกไม่นานหนูก็จะออกมาแล้ว" คุณหญิง​เพียงขวัญ​ที่รู้อายุครรภ์​ก็ยกยิ้มอย่างยินดีที่จะได้เจอหลานตัวน้อยแล้ว

"ค่ะ"

"เมียจ้า รู้เรื่องเพศยัง" คาเรนที่เดินตามมาที่หลัง ก่อนที่เขาจะส่งของให้แม่บ้านเอาไปเก็บที่ห้องนอนของตน และเดินมานั่งลงข้างๆส้มหวาน

"ผู้​ชาย"

"ทำไมทำหน้าแบบนั้นล่ะ ตาเรน!!??" คุณหญิง​เพียง​ขวัญ​ถามบุตรชาย​ของตนที่ทำหน้าตาผิดหวัง​ ที่รู้เรื่องเพศลูกในท้องของส้มหวาน ท่านจึงถามขึ้นอย่างสงสัย

"ก็ผมอยากได้ลูกสาวนี้ครับ คุณแม่!!??"

"ทำไมถ้าลูกเกิดเป็นผู้ชาย​ นายจะไม่รักหรือไง!!??" ฉันถามขึ้นอย่างไม่พอใจที่เขาผิดหวัง​เรื่องเพศของ​ลูก​ เธอจึงกอดอกจ้องมองคาเรนอย่างเอาเป็นเอาตาย​