ประธานวายร้ายจะแต่งงานกับฉันให้ได้! นิยาย บท 104

มู่ซย่าหัวเราะอย่างขบขัน “คุณพ่อ คุณพ่อนี่ช่าง...ทำให้หนูประหลาดใจเสียจริง”

ซือถูไห่มองไปทางเธออย่างเย็นชา “ความหมายของลูกก็คือ ลูกไม่อยากไปสินะ?”

มู่ซย่ามองซือถูไห่อย่างนิ่งเฉย ส่ายหัวและพูด “ไม่ หนูจะไป”

ซือถูไห่มีความสุขขึ้นมาทันที

“จริงหรือ?”

“อืม...” เธอผงกหัวเล็กน้อย เปลี่ยนกลับมามีท่าทีที่เป็นเด็กดีเชื่อฟังเหมือนเดิม

เพียงแต่ในแววตาของเธอไม่มีแม้แต่ความอบอุ่นและความจริงใจที่แวบขึ้นมาครั้งสุดท้ายแบบนั้นอีก และนี่ เป็นซือถูไห่ที่ทำลายมันลงด้วยตัวเอง

แต่ว่าซือถูไห่กลับไม่ได้สังเกตความเปลี่ยนแปลงที่เกิดขึ้นในแววตาของมู่ซย่า ในใจของเขากลับซาบซึ้งออกมาจากใจจริง เขายื่นมือออกไปตบไหล่มู่ซย่าเบาๆ “พ่อนึกไว้อยู่แล้วว่าลูกต้องรับปาก เธอเป็นลูกสาวของพ่อที่พูดรู้เรื่องว่านอนสอนง่ายที่สุด เมื่อเทียบกับซานซานยัยเด็กคนนั้นแล้วไม่เหมือนกันสักนิด ต่อไปพ่อจะเอ็นดูแค่ลูกเท่านั้น”

ในใจมู่ซย่ากลับไม่มีความรู้สึกอะไร

เธอถามเสียงเรียบ “เวลาไหน? ที่ไหน?”

ซือถูไห่รีบพูดออกไปทันที “ห้องสูทชั้นบนสุดของโรงแรมจิงตู และคีย์การ์ดห้องใบนี้พ่อนั้นยุ่งมาทั้งคืน กว่าจะได้มาไม่ใช่เรื่องง่ายๆ คุณชายเยี่ยตอนนี้กำลังร่วมงานเลี้ยงรับรองที่ได้รับเชิญที่ภัตตาคารอาหารในเมืองจิงตู พ่อคุยกับคนที่งานเลี้ยงรับรองแล้ว เธอแค่ต้องเข้าไปรออยู่ในห้องเท่านั้น”

ซือถูไห่พูดจบ อยู่ ๆ ก็นึกอะไรขึ้นได้กะทันหัน มองดูมู่ซย่าเล็กน้อย “เกือบลืมสนิทเลย ลูกต้องเปลี่ยนชุดเสียหน่อยเสื้อผ้าที่ลูกใส่ทุกๆวันค่อนข้างจืดไป แบบนี้ไม่ดี แต่ว่าไม่ทันการแล้ว เธอใส่ชุดอะไรก็ได้ไปโรงแรมก่อน ฉันจะให้คนนำชุดไปส่งที่ห้องเอง”

มู่ซย่าเข้าใจขึ้นมาทันที ที่แท้ซือถูไห่ยุ่งจนเพิ่งกลับบ้านมาเวลานี้ ไม่ใช่ยุ่งเรื่องงาน แต่เป็นเพราะคียการ์ดห้องของเยี่ยซือเจวี๋ยใบนี้

ที่แท้...เป็นแบบนี้นี่เอง

เธอคิดว่าตัวเองจะไม่รู้สึกอะไรหมดอาลัยตายอยากกับซือถูไห่ แต่ ณ ตอนนี้เธอรู้สึกเหมือนหัวใจโดนเข็มแหลมคมทิ่มแทงลงมาอย่างไม่ปรานี