ประธานวายร้ายจะแต่งงานกับฉันให้ได้! นิยาย บท 1047

ไม่นานทั้งกลุ่มก็มาถึงห้องนั่งเล่น

เมื่อหญิงผู้ดีสองคนที่ตามมาด้วยและสือซูเจินเห็นแขนเสื้อที่ว่างเปล่าของเซี่ยไป๋หยู่ต่างก็แสดงสีหน้าแปลกๆพร้อมกันโดยไม่ได้นัดหมาย

สือซูเจินดีขึ้นเล็กน้อย เธอสงบลงอย่างรวดเร็วและพูดด้วยรอยยิ้มว่า "ไป๋หยู่ ไม่เจอกันนานเลยนะจ๊ะ"

ไม่ใช่ว่าเซี่ยไป๋หยู่ไม่เห็นสีหน้าของคนเหล่านั้น แต่ความหวังที่จุดประกายขึ้นมาใหม่จะไม่ดับมอดลงเพียงเพราะความแปลกประหลาดในแววตาของคนอื่นเช่นนี้

เขาพยักหน้าเล็กน้อยให้สือซูเจินและสายตาของเขาก็มองไปที่แขนหุ่นยนต์จำลองที่วางอยู่บนโต๊ะชา

"ที่คุณบอกว่าจะมอบมือให้ผมก็คือสิ่งนี้หรือ?"

มันดูไม่ต่างจากแขนเทียมที่เขาเคยซื้อมาก่อนเลย

หากเป็นเพียงแค่แขนเทียมเขาก็จะยังคงเป็นคนพิการ

มู่ซย่าอ่านความคิดของเซี่ยไป๋หยู่ออก เธอจึงรีบอธิบายว่า "นี่ไม่ใช่แขนเทียมทั่วไปแต่เป็นแขนหุ่นยนต์AIที่ใช้คลื่นสมองซึ่งก็คือสมองของคุณเองในการควบคุม ขอเพียงคุณฝึกฝนมัน มันก็จะไม่แตกต่างจากแขนของคุณเองเท่าใดนัก"

เซี่ยไป๋หยู่ถามด้วยความประหลาดใจ "จริงหรือครับ?"

"จะจริงหรือไม่จริง ลองดูหน่อยก็รู้แล้ว ม้าน้อยจะข้ามแม่น้ำมิใช่ต้องทดสอบความลึกของน้ำด้วยตัวเองหรือ? คุณสิ้นหวังมาแล้วสองปี จะอีกแค่หนึ่งเดือนคงไม่เป็นไรหรอก"

เซี่ยไป๋หยู่กัดฟันและพยักหน้า "ผมเข้าใจแล้ว! ผมต้องทำอย่างไร?"

"คุณนั่งลง" มู่ซย่าสั่งให้เซี่ยไป๋หยู่นั่งลง จากนั้นจึงเดินมาที่ด้านข้างของแขนหุ่นยนต์

เธอกดที่ปุ่มเล็กๆที่แทบจะมองไม่เห็นบนแขนหุ่นยนต์

ทันทีที่กดปุ่มนั้นลงไปแขนหุ่นยนต์ก็เปิดโดยอัตโนมัติ

แขนจำลองเผยให้เห็นกลไกของมัน

สือซูเจินและคนอื่นๆมองดูอย่างสงสัยและเห็นว่าแขนหุ่นยนต์ซึ่งดูเหมือนแขนมนุษย์นั้นเต็มไปด้วยวงจรและแผงไฟฟ้าต่างๆ

มันไม่ใช่แขนเทียมธรรมดาทั่วไปจริงๆ