ประธานวายร้ายจะแต่งงานกับฉันให้ได้! นิยาย บท 11

เวลานี้ ซือถูไห่นึกขึ้นได้ว่าซือถูชิงซานยังคงนอนชักอยู่บนพื้น

เขาออกคำสั่งให้คนรับใช้ช่วยกันพาซือถูชิงซานไปข้างล่าง ตัวเขาจะไปโรงพยาบาลด้วยกันกับมู่ซย่า

“คุณคะ! คุณอย่าไปนะคะ พาฉันไปด้วย!” น้ำตาของมู่ซินเย่ว์ไหลออกมาไม่หยุด “ซานซานเป็นลูก...ลูกเลี้ยงที่ฉันเลี้ยงมานะคะ ฉันรออยู่ที่บ้านไม่ได้หรอกค่ะ!”

ซือถูไห่มองดูท่าทางหวาดกลัวและน่าสงสารของมู่ซินเย่ว์ เขาตอบกลับอย่างใจแข็ง “ไม่ได้! กลับไปที่ห้องและไตร่ตรองให้ดี! ใครก็ได้! พาคุณนายกลับห้อง ถ้าไม่มีคำสั่งฉัน ไม่ว่าใครก็ห้ามปล่อยเธอออกมา!”

“เจ้าค่ะ!” คนรับใช้บังคับพาตัวมู่ซินเย่ว์ออกไป

มู่ซย่าขึ้นรถพยาบาลพร้อมกับซือถูไห่

เธอเอ่ยปากขอร้องแทนมู่ซินเย่ว์อย่างอ่อนโยน “พ่อคะ เราให้คุณน้าไปด้วยกันดีไหมคะ หนูเห็นคุณน้ากับน้องสาวสนิทกันมาก คุณน้าคงจะเป็นกังวลมากแน่ๆ ถ้าปล่อยทิ้งให้อยู่บ้านคนเดียว”

แต่ซือถูไห่ตอบกลับแค่สี่พยางค์ “ไม่ต้องพูดแล้ว”

เมื่อพูดจบก็ถอนหายใจออกมา เขามองหน้ามู่ซย่า “เด็กโง่ อยู่ต่างถิ่นลำบากไหม”

“ไม่เลยค่ะ...หนูมีความสุขดีค่ะ” มู่ซย่าตอบตามความเป็นจริง

ตอนอยู่ต่างประเทศ เธอมีความสุขดีจริงๆ ดีเสียยิ่งกว่าดีด้วยซ้ำ

แต่ซือถูไห่กลับเข้าใจผิดคิดว่าเธอน้อยใจ จึงถอนหายใจออกมาอีกครั้ง “ลูกบริสุทธิ์ไร้เดียงสาขนาดนี้ จะอยู่จิงตูได้ยังไง...ต่อไปมีเวลา พ่อจะค่อยๆ เล่าเรื่องของคนที่นี่ให้ลูกฟังนะ”

ขอบคุณค่ะพ่อ!”

“ครอบครัวเดียวกัน ยังจะพูดขอบคุณอีก...”

ไม่นานนัก ก็ถึงโรงพยาบาลที่ใกล้ที่สุด

ซือถูชิงซานถูกส่งเข้าห้องฉุกเฉินทันที เพราะหัวใจของเธอหยุดเต้นแล้ว

ทั้งสองนั่งรออยู่หน้าห้องฉุกเฉินด้วยความร้อนใจ

แน่นอน คนที่ค่อนข้างร้อนใจก็คือซือถูไห่ สำหรับเขาแล้ว นอกจากลูกสาวทั้งสองคนจะเป็นเบี้ยหมากทางธุรกิจแล้ว ต่างก็เป็นลูกแท้ๆ ของเขาด้วยกันทั้งคู่ เกิดเรื่องขึ้นกับซือถูชิงซาน เขาย่อมรู้สึกร้อนใจ

ไม่รู้ว่าผ่านไปนานเท่าไร ในที่สุด ประตูห้องฉุกเฉินก็เปิดออก คุณหมอท่านหนึ่งเดินออกมา

ซือถูไห่รีบร้อนเอ่ยถาม “คุณหมอครับ ลูกสาวผมเป็นอย่างไรบ้าง”

คุณหมอตอบกลับอย่างเคร่งขรึม “คนไข้พ้นขีดอันตรายแล้ว แต่ยังต้องอยู่ดูอาการอีกสองสามวัน งูตัวนี้มีพิษร้ายแรงมาก และหากมาช้ากว่านี้สิบนาที ใครก็ช่วยเธอไม่ได้! ว่าแต่...เธอโดนงูกัดได้ยังไง งูตัวนี้ไม่ควรจะพบในจิงตูนะครับ”

ซือถูไห่ถามกลับอย่างสงสัย “หมายความว่ายังไงหรือครับ บ้านผมเป็นคฤหาสน์อยู่บนยอดเขา มีงูเลื้อยเข้าบ้านก็เป็นเรื่องปกติอยู่ครับ”

คุณหมอพูดพลางส่ายหน้า “งูชนิดนี้มีเฉพาะทางใต้ครับ ทางเหนือไม่มีสัตว์ป่าแบบนี้ ถ้าจะมีก็ต้องนำมาจากทางใต้ ผมว่า พวกคุณลองกลับไปตรวจสอบดูสักหน่อยว่ามันเกิดขึ้นได้ยังไง”

เวลานี้ ซือถูไห่สีหน้าคร่ำเครียดแล้ว “คุณหมายความว่า อาจจะมีคนจงใจ?”

“มีความเป็นไปได้สูงครับ”

ซือถูไห่กำหมัดแน่น “ใครกัน…ที่ต้องการชีวิตลูกสาวของผม!”

สายตาของเขาเลื่อนไปหยุดที่มู่ซย่าอย่างไม่ตั้งใจ สายตาที่เต็มไปด้วยความระแวง...

แต่ดูเหมือนมู่ซย่าจะไม่รู้เรื่องอะไรด้วยเลย ซ้ำยังขุ่นเคืองไปกับซือถูไห่ด้วย “ถึงขนาดใช้งูพิษฆ่าคน คนที่เอางูพิษเข้ามาในบ้านนี่มันโหดร้ายมาก! พ่อคะ พ่อต้องสืบให้รู้นะคะว่าเกิดอะไรขึ้น นี่มันจงใจฆ่านะคะ”