ประธานวายร้ายจะแต่งงานกับฉันให้ได้! นิยาย บท 117

เธอไม่ค่อยจะจำนักเรียนของพ่อแม่บุญธรรมได้เท่าไร เพราะว่าจำนวนเยอะมาก ไม่รู้ว่าอีกฝ่ายจะจำเธอได้หรือไม่

มู่ซย่ารู้สึกกังวลเล็กน้อย

เจี่ยนใส่หน้ากากอยู่ทำให้มองสีหน้าไม่ค่อยออก เขายื่นมือออกไปเพื่อเช็คแฮน์และใช้ภาษาอังกฤษทักทาย “ ไฮ ผมคือเจี่ยน คุณเป็นญาติของผู้ป่วยใช่ไหม?”

มู่ซย่าโล่งอกทันที เขาไม่รู้จักเธอ

เธอกกำลังจะพูด แต่หลัวอี้แย่งพูดขึ้นมาก่อน “คุณหนูมู่ เขากำลังทักทายคุณ เธอฟังภาษาอังกฤษออกหรือเปล่า? ถ้าฟังไม่ออกฉันจะแปลให้เธอฟัง”

คนที่เติบโตมาจากบ้านนอก ภาษาอังกฤษคงไม่ได้ดีเท่าไร?

แต่ว่าถัดมาก็ได้ยินมู่ซย่าใช้อังกฤษที่สำเนียงเป๊ะสื่อสารกับเจี่ยน

ยังมีใช้คำเฉพาะ “acupuncture and moxibustion” “neurasthenia” คำศัพท์ที่แม้แต่หลัวอี้ก็ฟังไม่เข้าใจ

หลัวอี้มึนงงไปช่วงหนึ่ง

มู่ซย่าไม่เพียงแต่ฟังภาษาอังกฤษเข้าใจ แต่ยังใช้ภาษาอังกฤษได้ดีกว่าเขาที่ได้รับการสอนโดยครูภาษาอังกฤษมาโดยเฉพาะตั้งแต่เขายังเด็ก

หลัวอี้รู้สึกว่าใบหน้าปวดแสบปวดร้อน

ในตอนที่หลัวอี้กำลังสงสัยในชีวิตของตนเองอยู่นั้น เสียงของเยี่ยซือเจวี๋ยก็ดังขึ้นข้างหู “ฉันบอกนายแล้วใช่ไหม? ว่าอย่าได้ดูถูกผู้หญิง”

บทผู้หญิงจะแรงขึ้นมาละก็ ไม่ต้องพูดถึงเรื่องเรียนภาษาอังกฤษหรอก แม้แต่กรีดบนใบหน้าตัวเองก็ทำได้

ยิ่งไปกว่านั้น ตอนนี้เขาไม่รู้สึกว่ามู่ซย่าเติบโตมาจากบ้านนอก

นอกจากเรื่องแก้แค้น เธอต้องแอบปิดบังอะไรอย่างอื่นไว้แน่นอน

หลัวอี้สูดลมหายใจเข้าลึกๆปรับอารมณ์เล็กน้อย

แค่ได้ภาษาอังกฤษเอง มีหลายคนที่มีพรสวรรค์ทางด้านภาษาเป็นภูมิเดิมอยู่แล้ว บวกกับแม่แท้ๆผู้ให้กำเนิดของมู่ซย่าเคยเป็นภรรยามู่ที่มีชื่อเสียงในเมืองจิงตู ใช้เวลาไม่นานเขาก็รู้สึกว่าการที่มู่ซย่าภาษาอังกฤษดีไม่ใช่เรื่องน่าแปลกอะไร

ภาษาอังกฤษดี ใช่ว่าวิชาแพทย์จะดีด้วย