ประธานวายร้ายจะแต่งงานกับฉันให้ได้! นิยาย บท 118

เจี่ยนพูดและส่ายหัว “วิชาแพทย์แผนจีนเป็นศาสตร์ที่กว้างขวางและลึกล้ำ แม้แต่อาจารย์ทั้งสองท่าน เมื่อสิบปีก่อนเพื่อวิจัยแพทย์แผนจีน ยังเคยมาที่นี่เพื่อแสวงหาความรู้กับแพทย์แผนจีนที่มีชื่อเสียง คุณอย่าได้ดูถูกแพทย์แผนจีนไป บางที พวกเราสามารถลองดูได้จริงๆ”

หลัวอี้ได้ยินว่าสองสามีภรรยาวิลเลียมก็เคยวิจัยแพทย์แผนจีน ความกังวลที่ว่ามู่ซย่าจะรักษาคนจนเกิดความผิดพลาดที่อยู่ในใจก็รู้สึกสบายมากขึ้นเล็กน้อย

“งั้นก็ลองดูเถอะ เธอต้องการอะไรบ้าง นายก็เตรียมให้เธอ อีกอย่าง ถ้าหากรู้สึกคนไข้มีอะไรผิดปกติ นายก็ให้เธอหยุดทำทันที ฉันไม่อนุญาตให้ผู้ป่วยได้รับบาดเจ็บอะไรทั้งสิ้น”

“ได้ครับ ประธานหลัว ถ้าเช่นนั้นผมขอไปหยิบของที่เมื่อกี้เธอบอกว่าต้องการละกัน” เจี่ยนพูดจบ เคารพก้มหัวเล็กน้อยให้มู่ซย่าและหันหลังจากไป

แต่ว่าเขาเดินไปไม่กี่ก้าวก็หันกลับมาถามมู่ซย่าอีกครั้งว่า “คุณหนู คุณรู้จักนักจิตวิทยาสองสามีภรรยาวิลเลียมชื่อดังหรือเปล่า?”

มู่ซย่ากำมือทั้งสองข้างอย่างเงียบๆ ส่ายหัวปฏิเสธอย่างรู้สึกผิดเล็กน้อย “ไม่รู้จักนะ”

มู่ซย่าไม่ว่าเรื่องอะไรก็สามารถปฏิเสธได้อย่างท่าทางปกติสีหน้าไม่เปลี่ยนเป็นสีแดง แต่สำหรับพ่อแม่บุญธรรมที่ปฏิบัติต่อเธอดีเหมือนลูกแท้แล้วละก็ ถ้าให้เธอต้องปฏิเสธขึ้นมา ก็รู้สึกไม่เป็นธรรมชาติเล็กน้อย

ความไม่เป็นธรรมชาติของคำพูดและการกระทำในครั้งนี้ล้วนอยู่ในสายตาของเจี่ยน

เขาเอ่ยพูดอย่างไม่แสดงสีหน้าอะไร “ที่แท้ไม่รู้จัก ผมคิดว่าคุณรู้จักพวกเขา”

มู่ซย่าพูดเสียงเรียบ “สองสามีภรรยาวิลเลียมเป็นนักจิตวิทยาชั้นแนวหน้า ฉันจะไปรู้จักพวกเขาได้ยังไง? คุณคิดมากไปแล้ว

เจี่ยนยิ้มเล็กน้อย “อาจเป็นเพราะว่าหลายปีที่ผ่านมาทิศทางการวิจัยของพวกเขาพอดีเป็นการใช้แพทย์แผนจีนฝังเข็มเพื่อรักษาความเครียดจากอาการบาดเจ็บ PTSD ดังนั้นผมเลยถามเฉยๆ”

หลัวอี้โบกมือ “พวกเขาไม่มีทางรู้จักกันได้หรอก นายไปเตรียมของเถอะ”

“ได้ครับ” เจี่ยนมองมู่ซย่ามองอย่างลึกซึ้งอีกครั้ง ก่อนที่จะหันหลังจากไป

มู่ซย่ารู้สึกว่าสายตาของเจี่ยนนั้นไม่ธรรมดา ในที่สุดกว่าเจี่ยนจะออกไปแต่โดยดี เธอโล่งใจขึ้นมาทันที

พ่อแม่บุญธรรมมักจะพานักเรียนมาสอนที่บ้าน เธอกลัวจริงๆว่าเจี่ยนคนนี้อาจจะเคยเห็นเธอ

ทว่าในตอนนั้นเอง เยี่ยซือเจวี๋ยเดินเข้ามาถามตรงหน้าเธอ “เธอไม่รู้จักสองสามีภรรยาวิลเลียมจริงๆเหรอ?”

มู่ซย่าสีหน้านิ่งไปชั่วขณะ จากนั้นก็ส่ายหัว “ไม่รู้จัก แต่ว่าเคยได้ยิน”

หลัวอี้พูดขึ้นมาทันที “พอพวกเธอพูดมาขนาดนี้ ฉันรู้สึกว่าพวกเราอาจจะลองพิจารณาเชิญสองสามีภรรยาวิลเลียมมาในประเทศเพื่อมาช่วยรักษาเจ้าหมอนี่”

นัยน์ตาของมู่ซย่าสั่นไหวเล็กน้อย แอบซ่อนแววตาในดวงตาอย่างรวดเร็ว ไม่มีใครทันสังเกตเห็น

เยี่ยซือเจวี๋ยถอนหายใจเล็กน้อย “ให้มู่ซย่าลองดูก่อนเถอะ พวกเขาทั้งสองคนมีชื่อเสียงมาก อยู่ๆเชิญเข้ามาในประเทศ อาจเป็นจุดสังเกตได้ง่ายๆ”

หลัวอี้ผงกหัวอย่างเห็นด้วย “ก็ใช่ เจี่ยนเองก็เป็นนักเรียนของพวกเขา แน่นอนต้องได้เรียนรู้อะไรมาบ้างจากสองสามีภรรยาวิลเลียม ลองให้เจี่ยนลองดู ส่วนคุณหนูมู่...”

คำพูดต่อไปของหลัวอี้ยังไม่ได้พูดออกมา แต่ว่าในน้ำเสียงแสดงออกอย่างชัดเจนว่าไม่เชื่อถือ

มู่ซย่าไม่ได้พูดอะไร ตั้งใจตรวจเช็กชีพจรของผู้ป่วยอย่างจริงจัง

ทว่าในตอนนั้นเอง อยู่ ๆ ชายหนุ่มก็ตื่นขึ้นมา

“อ๊ากกก...อย่ากินผม...”

ชายหนุ่มคนนั้นผลักมู่ซย่าที่ยืนอยู่ด้านข้างเขา

มู่ซย่าไม่ทันได้ตั้งตัวก็เอนตัวล้มไปทางด้านหลัง ไม่รอให้เธอได้คว้าอะไรมาพยุงตัวเองไว้ ก็มีมือใหญ่ๆข้างหนึ่งเข้ามาพยุงด้านหลังของเธอไว้

มู่ซย่าเหล่หางตามองทันที เห็นเพียงแต่สีหน้าเย็นชาของเยี่ยซือเจวี๋ยที่ถลึงตามองชายหนุ่มที่อยู่บนเตียง

มู่ซย่าหันไปมองผู้ป่วยอีกครั้ง ก็เห็นเพียงจวินเฮ่าเซวียนไม่รู้ว่ามาถึงข้างเตียงตั้งแต่เมื่อไร ซัดหมัดเข้าไปหนึ่งหมัดลงบนหน้าชายหนุ่ม

ได้ยินเสียงร้องโอดครวญเล็กน้อย ดวงตาทั้งสองข้างของชายหนุ่มกลอกตาไปมา จากนั้นก็สลบลงไป

“เฮ่าเซวียน!” หลัวอี้รีบเข้าไปหยุดการกระทำของจวินเฮ่าเซวียนที่กำลังยกหมัดขึ้นครั้งที่สอง

มีเพียงแค่ฉินหรานเฟิงที่มองเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นทั้งหมด รู้สึกสมองยังไม่ทำงาน แต่ในใจมีความรู้สึกว่ามีคนขโมยโอกาสไป โอกาสที่วีรบุรุษจะได้เข้าไปช่วยหญิงงาม