“ไม่เป็นไรใช่ไหม?” เยี่ยซือเจวี๋ยหันไปสอบถามมู่ซย่า
มู่ซย่าส่ายหัวเล็กน้อย “ฉันไม่เป็นไร คุณชายจวิน นายอย่าได้ลงมือกับผู้ป่วยเลยนะ เขาไม่ได้ตั้งใจ แค่เป็นอาการค้างเคียงขั้นรุนแรง จึงค่อนข้างไวต่อสิ่งรอบตัว”
“อืม...”
จวินเฮ่าเซวียนจึงดึงมือที่โดนหลัวอี้จับไว้กลับมา และกลับมายืนที่เดิม แต่ดวงตาทั้งสองข้างของเขายังคงจับจ้องชายหนุ่มที่อยู่บนเตียงไม่วางตา
หลัวอี้ปวดหัวจนต้องนวดขมับ “จวินเฮ่าเซวียน เจ้าหนูน้อยครั้งหน้าต่อยหนักกว่านี้หน่อย ต่อยให้ตายไปเลย พวกเราจะได้ไม่ต้องกังวลว่าจะช่วยรักษาโรคประสาทของเจ้าหมอนี่ได้หรือไม่”
จวินเฮ่าเซวียนรู้สึกผิดขึ้นมาในใจ กระแอมไอเล็กน้อย เหลือบมองเยี่ยซือเจวี๋ยกับมู่ซย่าที่ยืนเคียงข้างกัน ในใจรู้สึกหงุดหงิดเล็กน้อย
ทั้งที่รู้ดีว่าเป็นเพราะว่ามู่ซย่าเคยช่วยชีวิตเยี่ยซือเจวี๋ยไว้เขาถึงดีกับเธอเป็นพิเศษ แต่ในใจเขาเหมือนมีสิ่งแปลกๆเกิดขึ้นมา ไม่ว่าอะไรหรือสิ่งใดล้วนทำให้รู้สึกไม่สบายใจขึ้นมา
ใช้เวลาไม่นาน เจี่ยนก็ถือกระเป๋าใบหนึ่งกลับมา
เจี่ยนไม่รู้ว่าเมื่อครู่นี้เกิดอะไรขึ้น เขาเดินเข้ามาก็เห็นจมูกของผู้ป่วยมีเลือดไหลนอนอยู่บนนั้น ไม่รู้ว่าเป็นหรือตาย เขาตกใจขึ้นมาทันที “น...นี่มันเกิดอะไรขึ้น?”
สายตาของทุกคนมองไปยังร่างของจวินเฮ่าเซวียน
จวินเฮ่าเซวียนรู้สึกอยู่ต่อไปไม่ได้ จึงเอ่ยขึ้นมา “ฉันขอตัวไปสูดอากาศข้างนอกก่อนนะ”
เขาพูดจบก็หันหลังเดินออกไป
สีหน้าของเจี่ยนรู้สึกแปลกๆ จึงไปตรวจดูอาการของผู้ป่วยกับมู่ซย่า
“เขาไม่เป็นอะไรใช่เปล่า?” หลัวอี้ขมวดคิ้วถาม
เจี่ยนส่ายหัวเล็กน้อย “ไม่ได้มีปัญหาใหญ่อะไร แต่ก็คือไม่สามารถได้รับความบาดเจ็บแบบนี้ได้อีก ไม่เช่นนั้นจะทำให้อาการของเขาทรุดหนักขึ้นไปอีก ผู้ป่วยที่เป็น PTSD แต่เดิมจิตใจอ่อนแอ ถ้าโดนอีกครั้งผมก็ไม่รู้ว่าเขาจะสามารถทนรับแรงกดดันไหวหรือไม่”
“อืม ฉันขอลองดู” มู่ซย่าพูดพร้อมเปิดกระเป๋าที่เจี่ยนนำมาให้
เธอตรวจสอบเล็กน้อย ข้างในมีเข็มที่ใช้ฝังเข็มหลากหลายรูปแบบ รูปแบบที่เธอต้องการล้วนมีครบ
เจี่ยนหันไปถามมู่ซย่า “ของพวกนี้ใช่ไหม?”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ประธานวายร้ายจะแต่งงานกับฉันให้ได้!
รอคะ จะมาต่อไหมหรือหาอ่านได้ที่ไหนอีกไหมคะ...
ช่วยอาซีด้วย🥺🥺...
ฉินหรานเฟิน ไม่ใช่เอ็ง 55/5/...
ชอบเธอเข้าแล้ววว...
บ้านซือถูนี่เลวในกระดูกจริงๆ...
❤️❤️❤️...