ประธานวายร้ายจะแต่งงานกับฉันให้ได้! นิยาย บท 120

เยี่ยซือเจวี๋ยมองท่าทางที่อ่อนแอของมู่ซย่า อดไม่ได้ที่จะเอ่ยถาม” เธอไหวไหม?”

มู่ซย่าหายใจช้า แต่กลับส่ายหัวปฏิเสธ “ฉันไม่เป็นไร การฝังเข็มเข้าที่ศีรษะบวกกับการฝังเข้าที่ร่างกายผลลัพธ์จะออกมาดีมาก ฉันยังจะต้องฝังเข็มต่อ”

มู่ซย่าพูดจบ ก็หยิบเข็มเงินออกมาจากกระเป๋าอีกหนึ่งเล่ม

เธอถอดเสื้อผ้าของผู้ป่วยออก จากนั้นก็ฝังเข็มเงินลงไป

เทียบกับการฝังเข็มที่ศีรษะแล้ว เธอฝังเข็มตามร่างกายได้เร็วกว่าเป็นหลายเท่า ทำให้ฉินหรานเฟิงรู้สึกเหมือนเห็นเพียงแค่เงามือข้างขวาของมู่ซย่าเท่านั้น

ไม่รอให้เขาได้เห็นมือของมู่ซย่าอย่างชัดเจน เข็มทั้งสิบสองเข็มก็ฝังตามจุดชีพจรบนร่างกายของชายหนุ่มทุกจุดเรียบร้อยแล้ว

ฉินหรานเฟิงอดไม่ได้ที่จะตกใจและชื่นชม“ความเร็วของการขยับมือ...คุณหนูมู่ นี่คุณโสดมานานแค่ไหนแล้ว?”

มู่ซย่าฟังไม่เข้าใจคำพูดของฉินหรานเฟิงและมองฉินหรานเฟิงอย่างสงสัย

ฉินหรานเฟิงส่ายหัวอย่างเคอะเขิน “ไม่มีอะไร นี่ต้องฝังเข็มอีกนานเท่าไรเหรอ?”

“สิบนา...”

คำว่า “นาที” ยังไม่ทันได้พูดออกมา อยู่ ๆ ร่างทั้งร่างของมู่ซย่าก็อ่อนแรง เธอรู้สึกแค่ว่าภาพตรงหน้ามืดไป ร่างทั้งร่างล้มลงไปด้านหลัง

“ระวัง!” เยี่ยซือเจวี๋ยพุ่งตัวเข้ามาอย่างรวดเร็ว เข้ามารับร่างของมู่ซย่าที่หมดสติไปได้ทันเวลา

แขนของเขาไม่ทันระวังแตะไปโดนที่ช่วงคอของมู่ซย่า ทำให้รู้ว่าร่างกายของเธอเย็นเฉียบไปทั้งตัว

“หมอเจี่ยน!”

เยี่ยซือเจวี๋ยทั้งตะโกนเรียก พร้อมกับช้อนตัวมู่ซย่าขึ้นมาและไปวางบนเตียง เจี่ยนเองก็ไม่คิดว่าจะเป็นแบบนี้ รีบเข้าไปตรวจดูอาการของมู่ซย่า

หลังจากตรวจอาการทั้งหมดแล้ว เยี่ยซือเจวี๋ยรีบถามด้วยความกระวนกระวาย “เธอเป็นยังไงบ้าง?”

สีหน้าเจี่ยนผ่อนคลายลงและเอ่ยพูด “เป็นเพราะอ่อนแรง ไม่ใช่ปัญหาใหญ่อะไร นอนพักสักหน่อยก็ดี ถ้าหากคุณยังไม่วางใจจริงๆละก็ ผมไปเรียกพยาบาลมาให้กลูโคสกับเธอ”

“รีบไป”

“ครับ” เจี่ยนขานรับแล้วก็รีบวิ่งออกไปทันที

แต่เขาเปิดประตูออกไปพอดีกลับที่หลัวอี้เดินเข้ามาทำให้ชนเข้าไปเต็มอก

“โอ๊ย” เจี่ยนเจ็บจนต้องนวดลงไปที่หัวที่โดนชน

หลัวอี้ถามด้วยความไม่พอใจ “จะรีบไปทำอะไร?”

ไม่รอให้เจี่ยนตอบคำถาม สายตาของหลัวอี้ก็มองเห็นมู่ซย่านอนอยู่บนเตียง และชายหนุ่มต่างชาติที่อยู่บนเตียงผู้ป่วยมีเข็มปักอยู่ที่ศีรษะ

คิ้วของเขาขมวดขึ้น ถามเจี่ยนอย่างโกรธ “ทำไมนายถึงให้เธอใช้เข็มฝังลงไปบนศีรษะของหมอนั้นกัน?”

หลัวอี้พูดจบ ก็ก้าวเท้าเดินไปที่เตียงผู้ป่วย ต้องการจะดึงเข็มที่ฝังบนศีรษะของช่ายหนุ่มออก

“หลัวอี้!” เยี่ยซือเจวี๋ยสายตาไวรีบคว้ามือของหลัวอี้ได้อย่างรวดเร็ว“นายจะทำอะไร?”

“นายคิดว่าฉันจะทำอะไร?” หลัวอี้โกรธจนตาแดง “ฝังเข็มบนศีรษะเป็นสิ่งที่อันตราย ฝังเข็มที่ร่างกายไม่กี่เข็มก็แล้วไป ทำไมต้องไปฝังเข็มบนศีรษะด้วย? นายรีบปล่อยมือ!”

เยี่ยซือเจวี๋ยไม่ได้ปล่อยมือ แต่กลับจับแน่นขึ้นกว่าเดิม

เขาพูดด้วยเสียงเย็นชา “มู่ซย่าบอกไว้ว่า ต้องฝังเข็มไว้ครึ่งชั่วโมง เจี่ยนเองก็ยืนอยู่ด้านข้างตลอด ไม่มีทางเกิดเรื่องอะไรหรอก นายอย่าทำให้วุ่นวายเลย”

หลัวอี้โกรธจนหัวเราะ

“จวินเฮ่าเซวียนเจ้าหนุ่มนั้นโดนเสน่ห์ผู้หญิงจนสมองกลับ ทำไมนายก็เป็นไปกับเข้าด้วยอีกคน? นี่มันศีรษะคนเลยนะ! ไม่ใช่ส่วนอื่น! ถ้ายังฝังเข็มต่อไป ไม่แน่อาจทำให้คนตายได้ ถึงตอนนั้นพวกเราจะใช้หมอนี่หาตัวคนที่บงการอยู่ข้างหลังได้ยังไงล่ะ?”

ฉินหรานเฟิงที่ยืนอยู่ด้านข้างก็อดไม่ได้ที่จะพูดขึ้นมา “เยี่ย คุณหนูมู่เธอก็สลบไปแล้ว พวกเราเองก็อย่าคาดหวังให้เธอรักษาคนให้หายได้อีกเลย ยังไงก็รีบดึงเข็มออกมาเถอะ ฉันเห็นแล้วรู้สึกเวทนา”

สีหน้าของเยี่ยซือเจวี๋ยไม่เปลี่ยนแปลง เอ่ยคำพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชาเพียงสองคำ “ไม่ได้!”

“เยี่ยซือเจวี๋ย!” หลัวอี้พูดด้วยความหวังดี “หากนายยังไม่ปล่อยมือ ฉันคงต้องลงมือกับนายแล้ว กลัวว่านายจะทำอะไรหุนหันพลันแล่น ทำให้เสียการใหญ่ได้!”

นันท์ตาของเยี่ยซือเจวี๋ยมองอย่างลึกซึ้ง “ ฉันไม่มีทางปล่อยมือ ถ้านายต้องการจะดึงเข็มออกจริงๆละก็ ถ้าเช่นนั้นก็ผ่านด่านฉันไปก่อน”