ประธานวายร้ายจะแต่งงานกับฉันให้ได้! นิยาย บท 121

หลัวอี้ถามด้วยสีหน้าอึมครึม “นายจะเอาจริงเหรอ”

“นายก็ลองดู”

หลัวอี้กัดฟัน “งั้นก็อย่าโทษที่ฉันลงมือกับนายเลยนะ!”

พูดจบ หลัวอี้ก็ยกมืออีกขึ้นมาข้างหนึ่ง หมัดของเขาต่อยไปที่หน้าของเยี่ยซือเจวี๋ย

หมัดนี้ของเขาไวมากแถมยังมีแรงลมอีกด้วย

เยี่ยซือเจวี๋ยหลบหมัดของหลัวอี้ด้วยการโน้มตัวลงอย่างรวดเร็ว หลัวอี้ถือโอกาสดึงมือขวาของตนเองที่ถูกเยี่ยซือเจวี๋ยจับเอาไว้ออกมา จากนั้นจึงผลักเยี่ยซือเจวี๋ยออกแล้วหันหลังวิ่งไปทางเตียงผู้ป่วย

ในขณะที่มือของหลัวอี้กำลังจะสัมผัสโดนเข็มที่อยู่บนหัวของผู้ชาย เยี่ยซือเจวี๋ยก็ยื่นมือไปจับคอเสื้อของหลัวอี้ไว้แน่น จากนั้นก็ลากให้เขาออกห่างจากเตียงผู้ป่วย

ทั้งสองคนเริ่มต่อสู้กันอีกครั้งหนึ่ง

เพื่อนสนิทสู้กัน ต่างฝ่ายต่างรู้นิสัยการออกหมัดของอีกฝ่าย ยากที่จะแยกแพ้ชนะในชั่วขณะหนึ่ง

คนที่ต่อสู้ไม่เป็นอย่างฉินหรานเฟิงก็ได้แต่ยืนกังวลใจอยู่ข้างๆ

“ทำไมพวกนายสองคนถึงได้สู้กันจริงๆ ขึ้นมาหล่ะ หยุดเดี๋ยวนี้นะ!”

แต่แล้วเยี่ยซือเจวี๋ยกับหลัวอี้ก็ไม่มีใครฟังเขาเลยสักคน

กลับเป็นหลัวอี้ที่อยู่ๆ ก็คิดได้ว่ายังมีตัวช่วยอย่างฉินหรานเฟิงอยู่ เขาต้านหมัดของเยี่ยซือเจวี๋ยไปพลาง พลางตะโกนว่า “หรานเฟิง ไปเร็ว! ไปดึงเข็มออก!”

“ฉัน…” ฉินหรานเฟิงลังเล

“ไปเร็ว!” หลัวอี้ตะโกนเสียงดัง

ฉินหรานเฟิงกัดฟัน ยกเท้าแล้ววิ่งไปทางเตียงผู้ป่วยของผู้ชาย

เยี่ยซือเจวี๋ยจึงรีบจะตามไปขวางฉินหรานเฟิงไว้ แต่แล้วหมัดของหลัวอี้ก็ต่อยมาทางเขาอีก เยี่ยซือเจวี๋ยรีบหลบ แต่ฉินหรานเฟิงก็เดินถึงข้างเตียงภายในพริบตาเดียวแล้ว

“ขอโทษนะคุณมู่ ผมไม่อยากจะเสี่ยงแบบนี้จริงๆ…” ฉินหรานเฟิงพูดพึมพำ จากนั้นก็ยื่นมือไปจะดึงเข็มไฟฟ้าบนหัวของผู้ชายออก

แต่แล้วในขณะนั้นเอง ก็มีเงาสีขาวผ่านไป