ประธานวายร้ายจะแต่งงานกับฉันให้ได้! นิยาย บท 122

นี่…เป็นไปได้ยังไงกัน

ฉินหรานเฟิงยืนอยู่ไม่ไกลจากเตียงผู้ป่วย เขารู้สึกเหมือนกำลังฝัน

ด้านเยี่ยซือเจวี๋ยถามหลัวอี้ที่จับข้อมือเขาไว้ด้วยเสียงเยือกเย็น “ตอนนี้ปล่อยได้หรือยัง”

หลัวอี้ปล่อยมือทันที จากนั้นเอามือป้องปากแล้วไอด้วยความเขินอาย

ใครจะไปคิด ผู้หญิงตัวเล็กๆ ฝังเข็มไม่กี่เข็มบนตัวคนไข้อย่างตามใจ ก็สามารถที่จะรักษาให้หายได้

นี่มันเก่งกว่าหมอเจี่ยนที่เป็นหมอที่มีชื่อเสียงระดับชาติไม่รู้กี่เท่า!

แต่มู่ซย่ากลับบอกว่าตนเองนั้นรู้แค่เล็กน้อยเท่านั้น?

นี่มันเข้าใจแค่เล็กน้อยที่ไหนกัน!

และในขณะนั้นเอง มู่ซย่าที่อยู่บนเตียงผู้ป่วยก็ขยับนิ้วมือเล็กน้อย จากนั้นจึงลืมตาขึ้นมาอย่างอ่อนเพลีย

พอมู่ซย่าลืมตาขึ้นมาก็เห็นความยุ่งเหยิงของห้องพักผู้ป่วย แจกันดอกไม้ที่อยู่ข้างประตูแตกกระจายเต็มพื้น ทีวีเองก็เบี้ยวไปมา ราวกับว่าเมื่อกี้เกิดสงครามใหญ่

เธอนั่งขึ้นมาแล้วถามด้วยความสงสัย “เมื่อกี้เกิดอะไรขึ้นเหรอ”

เยี่ยซือเจวี๋ยเดินไปทางเธอ ไม่ได้ตอบคำถามเธอแต่ถามว่า “เธอเป็นยังไงบ้าง”

มู่ซย่าส่ายหัว กำลังจะพูดอะไร ก็ได้ยินผู้ชายที่อยู่เตียงผู้ป่วยข้างๆ เธอใช้ภาษาอังกฤษพูดด้วยความตกตะลึง “เป็นพวกคุณนี่เอง!”

หลัวอี้เดินหน้าเข้าไปแล้วฟาดไปที่ท้ายทอยของผู้ชาย

ผู้ชายทำตาเหลือกทันที จากนั้นก็เป็นลมไป

มู่ซย่ามองภาพนี้ด้วยความตะลึง จากนั้นจึงรู้สึกตัวกลับมาทันที ถามว่า “เขาได้สติแล้วเหรอ”