ประธานวายร้ายจะแต่งงานกับฉันให้ได้! นิยาย บท 122

นี่…เป็นไปได้ยังไงกัน

ฉินหรานเฟิงยืนอยู่ไม่ไกลจากเตียงผู้ป่วย เขารู้สึกเหมือนกำลังฝัน

ด้านเยี่ยซือเจวี๋ยถามหลัวอี้ที่จับข้อมือเขาไว้ด้วยเสียงเยือกเย็น “ตอนนี้ปล่อยได้หรือยัง”

หลัวอี้ปล่อยมือทันที จากนั้นเอามือป้องปากแล้วไอด้วยความเขินอาย

ใครจะไปคิด ผู้หญิงตัวเล็กๆ ฝังเข็มไม่กี่เข็มบนตัวคนไข้อย่างตามใจ ก็สามารถที่จะรักษาให้หายได้

นี่มันเก่งกว่าหมอเจี่ยนที่เป็นหมอที่มีชื่อเสียงระดับชาติไม่รู้กี่เท่า!

แต่มู่ซย่ากลับบอกว่าตนเองนั้นรู้แค่เล็กน้อยเท่านั้น?

นี่มันเข้าใจแค่เล็กน้อยที่ไหนกัน!

และในขณะนั้นเอง มู่ซย่าที่อยู่บนเตียงผู้ป่วยก็ขยับนิ้วมือเล็กน้อย จากนั้นจึงลืมตาขึ้นมาอย่างอ่อนเพลีย

พอมู่ซย่าลืมตาขึ้นมาก็เห็นความยุ่งเหยิงของห้องพักผู้ป่วย แจกันดอกไม้ที่อยู่ข้างประตูแตกกระจายเต็มพื้น ทีวีเองก็เบี้ยวไปมา ราวกับว่าเมื่อกี้เกิดสงครามใหญ่

เธอนั่งขึ้นมาแล้วถามด้วยความสงสัย “เมื่อกี้เกิดอะไรขึ้นเหรอ”

เยี่ยซือเจวี๋ยเดินไปทางเธอ ไม่ได้ตอบคำถามเธอแต่ถามว่า “เธอเป็นยังไงบ้าง”

มู่ซย่าส่ายหัว กำลังจะพูดอะไร ก็ได้ยินผู้ชายที่อยู่เตียงผู้ป่วยข้างๆ เธอใช้ภาษาอังกฤษพูดด้วยความตกตะลึง “เป็นพวกคุณนี่เอง!”

หลัวอี้เดินหน้าเข้าไปแล้วฟาดไปที่ท้ายทอยของผู้ชาย

ผู้ชายทำตาเหลือกทันที จากนั้นก็เป็นลมไป

มู่ซย่ามองภาพนี้ด้วยความตะลึง จากนั้นจึงรู้สึกตัวกลับมาทันที ถามว่า “เขาได้สติแล้วเหรอ”

“อื้ม” เยี่ยซือเจวี๋ยพยักหน้า มองหลัวอี้ที่ทำสีหน้ากระอักกระอ่วนด้วยสายตาที่ลึกซึ้ง จากนั้นละสายตาแล้วพูด “โชคดีที่มีเธอ ไม่งั้นพวกเราคงต้องรักษาเขาปีหนึ่ง”

สีหน้าของหลัวอี้เขินอายมากกว่าเดิม เขาจึงหยิบโทรศัพท์แล้วโทรไปที่เบอร์หนึ่ง “ขึ้นมาสักสองคน แบกไอ้หมอนี่ไปที่บ้าน”

ในเมื่อพูดคุยแบบคนปกติได้แล้ว เขาก็จะเริ่ม “สอบสวน” แล้ว

เจี่ยนเดินไปต่อหน้ามู่ซย่าด้วยสีหน้าเคารพนับถือ พูดชื่นชมว่า “คุณผู้หญิง ฝีมือการรักษาคนของคุณทำให้ผมทึ่งจริงๆ! อาจารย์ทั้งสองท่านของผมพูดไว้ไม่มีผิด แพทย์แผนจีนนี่กว้างขวางและลึกซึ้งจริงๆ มีหลายสิ่งหลายอย่างที่คุ้มค่าแก่แพทย์แผนปัจจุบันของเรานั้นศึกษาเรียนรู้ พูดตามตรง ตอนแรกเป็นเพราะผมดูถูกแพทย์แผนจีน ก็เลยรู้สึกว่าที่อาจารย์ทั้งสองท่านของผมมาสำรวจแพทย์แผนจีนไกลถึงชนบทที่นี่เป็นสิ่งที่ไร้ประโยชน์ พอมาดูตอนนี้แล้ว เป็นผมเองที่โลกทัศน์แคบไปจริงๆ ครับ”

มู่ซย่าพูดอย่างไม่สูงส่งและไม่ต่ำต้อย “แพทย์แผนปัจจุบันก็มีหลายอย่างที่แพทย์แผนจีนควรจะศึกษาเรียนรู้ ทั้งสองเป็นความสัมพันธ์ที่ส่งเสริมซึ่งกันและกันมาโดยตลอด เพียงแต่บางคนที่อคติกับแพทย์แผนจีนนั้นไม่ยอมที่จะไปศึกษาเรียนรู้เท่านั้นเอง”

หลัวอี้ฟังคำพูดเหล่านี้ ก็รู้สึกว่าเขินอายเล็กน้อย

แต่เขาไม่ใช่คนที่ไม่ยอมรับความผิดของตนเอง ดังนั้นลังเลไปสองวิ หลัวอี้ก็พูดกับมู่ซย่าด้วยสีหน้าจริงจังว่า “คุณมู่ คนที่โลกทัศน์แคบจริงๆ คือฉันเอง ฉันขอโทษกับคุณอย่างเป็นทางการ ขอโทษครับ! หวังว่าคุณจะให้อภัยในความไม่มีเหตุผลของฉันก่อนหน้านี้ด้วย”

มู่ซย่าได้รู้ได้ถึงความจริงใจของหลัวอี้ ก็ไม่คิดจะถือสาอะไรกับเขา พูดอย่างใจกว้างว่า “ไม่เป็นไร นายก็แค่ไม่รู้เท่านั้นเอง แต่หวังว่าต่อไปนี้นายจะลดอคติกับแพทย์แผนปัจจุบันนะ”

“วางใจได้” หลัวอี้รู้สึกเลือดพลุ่งพล่านไปทั้งตัวทันที พูดอย่างแน่วแน่ว่า “รอพรุ่งนี้ฟ้าสาง ฉันก็จะไปปรึกษากับพ่อของฉัน ให้เขาเพิ่มโรงพยาบาลแพทย์แผนปัจจุบันหนึ่งแห่งในแผนการพัฒนาของพวกเราในปีนี้”

มู่ซย่าพูดอย่างอ่อนเพลียว่า “ถ้าหากตระกูลของนายทำให้แพทย์แผนปัจจุบันได้รับการพัฒนา นั่นก็เป็นเรื่องที่ดีมาก”

เยี่ยซือเจวี๋ยขมวดคิ้วแล้วพูด “แพทย์แผนปัจจุบันจะพัฒนาหรือไม่พัฒนาแล้วมันเกี่ยวอะไรกับนาย เจี่ยน ไปเรียกพยาบาลเข้ามาให้น้ำเกลือเธอ”

มู่ซย่าปฏิเสธตามสัญชาตญาณ “ฉันไม่เป็นไร…”

เยี่ยซือเจวี๋ยเตือนด้วยสีหน้าเรียบเฉย “อย่าอวดเก่ง อีกเดี๋ยวเธอจะต้องไต่เชือกกลับโรงแรม”

พอได้ยินคำพูดนี้ มู่ซย่าเงียบไป

ร่างกายของเธอ เธอรู้ตัวดีว่ามันอ่อนแอจริงๆ จะต้องให้น้ำเกลือ

เยี่ยซือเจวี๋ยเห็นเธอไม่ได้ต่อต้านอะไรอีก สีหน้าก็ค่อยดีขึ้นมาหน่อย “เอาหล่ะ เธอพักผ่อนเถอะ หลัวอี้ DNA ของเธอ นายก็รีบหน่อยแล้วกัน”