ประธานวายร้ายจะแต่งงานกับฉันให้ได้! นิยาย บท 18

เธอลุกขึ้นแล้วพูดว่า “พี่คะ เกิดอะไรขึ้นคะ พี่ทนลำบากได้เลยหรือคะ เลยจะต้องมาแย่งที่นั่งชั้นเฟิร์ตคลาสของฉันให้ได้ พี่อย่าลืมสิว่าครั้งนี้เรามาทำอะไร เรามาร่วมพิธีมอบรางวัลของฉันนะ”

มู่ซย่าพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา “ไม่ต้องห่วง ฉันไม่แย่งที่นั่งเฟิสต์คลาสของเธอหรอก”

ซือถูชิงซานขมวดคิ้วขึ้นแล้วถามว่า "แล้วพี่มาทำอะไรที่นี่"

ซือถูไห่ก็ถามอย่างไม่พอใจ “มู่ซย่า ลูกกำลังจะทำอะไร พ่อคิดว่าลูกเป็นเด็กดีเชื่อฟัง จริงๆ แล้วไม่ใช่ใช่ไหม”

มู่ซย่ากำลังจะพูด แต่ชายที่ยืนข้างๆ ก็พูดขึ้น “พวกคุณเข้าใจผิดแล้วครับ คุณมู่ไม่ได้มานั่งชั้นเฟิสต์คลาสหรอกครับ ผมมารับคุณมู่ไปขึ้นเครื่องบินส่วนตัว นั่นครับ ลำที่จอดอยู่ข้างๆ”

“อะไรนะ!” ซือถูชิงซานมองออกไปนอกหน้าต่างอย่างไม่อยากจะเชื่อสายตา

เธอเห็นเครื่องบินส่วนตัวสุดหรูจอดอยู่ข้างๆ โดยที่ตัวเครื่องบินมีคำว่า "เยี่ย" ปรากฏอยู่

นั่นมันคือเครื่องบินส่วนตัวของตระกูลเยี่ย!

ซือถูชิงซานหันมามองมู่ซย่าทันที ความอิจฉาริษยาในแววตาแทบจะทะลักออกมา

ท่าทีของมู่ซินเย่ว์ก็ไม่ปกติ มือทั้งสองของเธอกำแน่นเป็นลูกกำปั้น

มีเพียงซือถูไห่ที่ออกอาการตะลึงอยู่ครู่หนึ่ง แล้วพูดกับชายที่ยืนข้างมู่ซย่าว่า “คุณผู้ชาย ผมคือพ่อของซานซาน พวกเราเป็นครอบครัวเดียวกัน พวกเราไปกับคุณด้วยได้ไหมครับ”

ชายคนนั้นตอบด้วยสีหน้าราบเรียบ “ขอโทษนะครับ ท่านประธานเชิญแค่คุณมู่เพียงคนเดียว อีกทั้ง คุณทั้งสามคนได้รับการอัพเกรดที่นั่งแล้ว แต่คุณมู่นั่งชั้นประหยัดเพียงลำพัง นี่เป็นการกระทำที่ครอบครัวเดียวกันทำหรือครับ”

ซือถูไห่รู้สึกละอายใจ ในใจเสียดายเป็นที่สุด

ถ้าหากเมื่อครู่เขาให้มู่ซย่าอัพเกรดที่นั่งด้วยละก็ ตอนนี้ก็อาจจะได้ขึ้นเครื่องบินส่วนตัวของเยี่ยซือเจวี๋ยด้วยเช่นกัน

ชายผู้นั้นไม่สนใจว่าซือถูไห่กำลังคิดอะไร เขาหันไปพูดกับมู่ซย่าอย่างสุภาพว่า “เชิญครับคุณมู่”

มู่ซย่าพยักหน้า แล้วพูดกับซือถูไห่ว่า “งั้นเราเจอกันตอนลงเครื่องนะคะ”

เธอพูดจบ ก็เงยหน้าขึ้นโดยไม่เหลือบมองซือถูชิงซานเลย และเดินตามชายคนนั้นออกจากเครื่องบิน

หลังจากนั้นก็เดินขึ้นไปบนเครื่องบินส่วนตัวสุดหรู ท่ามกลางสายตาริษยาของซือถูชิงซานและมู่ซินเย่ว์

มู่ซย่าเดินเข้าไปในเครื่องบิน ก็เห็นเยี่ยซือเจวี๋ยที่กำลังก้มหน้าดูสัญญา

ผู้ชายที่ยืนข้างๆ แจ้งเยี่ยซือเจวี๋ยว่า “คุณชายเยี่ย คุณมู่มาแล้วครับ”

เยี่ยซือเจวี๋ยตอบรับเสียงราบเรียบ “อืม” โดยที่ไม่ได้เปิดตาขึ้นมอง

มู่ซย่ารู้สึกอึดอัด

ชายที่ยืนด้านหลังรีบพูดคลายความตึงเครียดให้แก่เธอ “คุณชายเยี่ยกำลังยุ่ง คุณเข้าไปนั่งด้านในก่อนนะครับ”

“ค่ะ” มู่ซย่าพยักหน้า เดินผ่านเยี่ยซือเจวี๋ยเข้าไปนั่งในห้องโดยสาร

ทันทีที่มู่ซย่าเดินเข้าไป เธอพูดออกมาด้วยความประหลาดใจระคนดีใจ “อีแวนส์?”

ชายหนุ่มผมทองนัยน์ตาสีเขียวเงยหน้าขึ้น ทันใดนั้นเขาก็ตะโกนด้วยความประหลาดใจเช่นกัน “SAN? คิดไม่ถึงว่าจะได้เจอคุณที่นี่ คุณกลับมาแล้วหรือ”

“ใช่ เพิ่งกลับมาได้ไม่นาน”

อีแวนส์ชี้ไปยังที่นั่งข้างๆเขา “นั่งข้างๆผมตรงนี้สิ”

เมื่อมู่ซย่านั่งลง อีแวนส์ก็ถามไถ่ถึงสถานการณ์ในช่วงนี้ของมู่ซย่าด้วยความตื่นเต้น สุดท้ายก็พูดเชื้อเชิญ “ผมกำลังจะไปเมืองหนานร่วมพิธีมอบรางวัลของสถาบัน คุณเป็นผู้ริเริ่มก่อตั้งสถาบันของเรา ถ้าหากว่าคุณมีเวลา คุณรังเกียจที่จะไปร่วมพิธีนี้ด้วยกันไหม”

อีแวนส์เป็นผู้อำนวยการสถาบันกาแฟเดอะรอยัลและเป็นหนึ่งในบาริสต้าชั้นนำระดับโลก

แต่สิ่งที่มู่ซย่าไม่คาดคิดก็คือ เมื่อเธอเพิ่งจะเดินเข้าไปในห้อง ยังไม่ทันจะรินน้ำ ก็ได้ยินเสียงประตูปิดดังปัง!