ประธานวายร้ายจะแต่งงานกับฉันให้ได้! นิยาย บท 2

ณ คฤหาสน์ซือถู

บริเวณทั้งหมดของคฤหาสน์ถูกจัดเตรียมไว้สำหรับงานเลี้ยงวันเกิด

ซือถูชิงซานภายใต้ชุดราตรีคอลเลกชันฤดูใบไม้ผลิรุ่นลิมิเต็ดอิดิชั่นของหลุยส์วิคตอง กำลังถูกเหล่าสาวงามกลุ่มหนึ่งยืนห้อมล้อมและประจบสอพลอ

“ชิงซาน ชุดราตรีของเธอวันนี้สวยงามจริงๆ เหมือนทางช้างเผือกเลยจ้ะ”

“ชุดนี้ใช่สปริงคอลเลกชันรุ่นลิมิเต็ดอิดิชั่นของหลุยส์วิคตองหรือเปล่า ฉันหาเช่ายังหาไม่ได้เลย แต่เธอซื้อมันมาได้ พ่อเธอดีกับเธอจริงๆ”

“สุขสันต์วันเกิดนะซานซาน ได้ยินมาว่าเธอได้เซ็นสัญญากับผู้กำกับซ่งแล้ว ศิลปินหญิงที่ดังที่สุดในปีนี้จะต้องเป็นเธอแน่นอนเลยจ้ะ เข้าวงการบันเทิงโด่งดังแล้วอย่าก็ลืมพวกเราล่ะ”

“วงการบันเทิงอะไรกัน ซานซานแค่ไปสนุกๆ เท่านั้นเอง ฐานะแบบเธอน่ะ อยากจะดังเรื่องจิ๊บจ๊อย”

ซือถูชิงซานที่ถูกห้อมล้อมพยายามข่มดวงตาลำพองใจของเธอเอาไว้ “ขอบคุณพวกเธอมาก เดี๋ยวฉันขอตัวไปดูก่อนนะว่าเค้กจะมาเมื่อไหร่”

ขณะที่ซือถูชิงซานเดินกลับเข้าไปในบ้าน เธอเกือบจะชนกับแม่ของเธอที่เดินสวนออกมาพอดี

“แม่คะ” เธอกดเสียงลงต่ำ เธอจูงมู่ซินเย่ว์เข้ามาใกล้และกระซิบถาม “คนที่พี่ชายส่งไปยังไม่กลับมาอีกหรือคะ วันนี้เป็นวันเกิดครบรอบยี่สิบปีของหนู หนูไม่อยากให้ใครรู้ว่าครอบครัวเรายังมีนังนอกคอกที่ถูกลักพาตัวไปนั่นอีก”

มู่ซินเย่ว์จัดมุมกระโปรงให้ซือถูชิงซานด้วยความรักใคร่เอ็นดู “ไม่มีข่าวอะไรก็ถือว่าเป็นข่าวดี อย่างกังวลไปเลยจ้ะ มันไม่มีทางกลับมาแน่นอน คนที่ถูกลักพาตัวไปน่ะ ส่วนใหญ่จะถูกเอาไปขายที่หมู่บ้านบนภูเขาห่างไกล ถึงมันกลับมา ก็แค่สาวบ้านนอก จะทำอะไรได้”

ซือถูชิงซานเห็นด้วยเป็นอย่างยิ่ง ถึงขนาดเธอแอบหวังจะให้สาวบ้านนอกคนนั้นกลับมาจริงๆ

ต้องมีการเปรียบเทียบจึงจะเกิดความเจ็บปวด จึงจะทำให้เธอยิ่งดูเหมาะสมที่จะเป็นคุณหนูผู้สูงศักดิ์ที่แท้จริง

“แย่แล้วค่ะ! คุณนายขา!” สาวรับใช้รีบร้อนเข้ามาแจ้งข่าว “เฮลิคอปเตอร์ของตระกูลเยี่ยลงจอดที่สนามหญ้าที่จัดงานเลี้ยงค่ะ”

“ตระกูลเยี่ย?” ซือถูชิงซานดวงตาเป็นประกาย “แม่คะ แม่กับพ่อคงไม่ได้เชิญเยี่ยซือเจวี๋ยมางานเลี้ยงวันเกิดหนูใช่ไหมคะ”

มู่ซินเย่ว์เองก็รู้สึกประหลาดใจ

แม้ว่าตระกูลซือถูจะเป็นตระกูลที่อยู่ในระดับบนของพีระมิดและมีสถานะพอตัวในจิงตู

แต่ตระกูลเยี่ยนั้นยืนอยู่บนจุดสูงสุดของพีระมิดระดับโลก และเยี่ยซือเจวี๋ยก็เป็นผู้สืบทอดกิจการของเยี่ยซื่อกรุ๊ป ดังนั้นครอบครัวของพวกเขาจึงยังไม่คู่ควรที่จะเชิญเยี่ยซือเจวี๋ยมาร่วมงานวันเกิดลูกสาวแน่นอน

หรืออาจเป็นเพราะคุณท่านจะมีการหารือธุรกิจกับตระกูลเยี่ย และเยี่ยซือเจวี๋ยก็ให้ความสำคัญกับสิ่งนี้

“ไปดูเร็ว” มู่ซินเย่ว์รู้สึกประหลาดใจระคนตื่นเต้น

ถ้าหากพวกเขาสามารถไต่เต้าขึ้นไปเกี่ยวดองกับตระกูลเยี่ยได้ ชาตินี้ชาติไหนก็ไม่ต้องกังวลอะไรทั้งสิ้น

สองแม่ลูกจัดแต่งเสื้อผ้าหน้าผมให้กัน แล้วรีบไปที่สนามหญ้าด้วยความตื่นเต้น

ที่สนามหญ้าในขณะนี้ ล้อมรอบไปด้วยบรรดาเศรษฐีใหม่แห่งจิงตู

เมื่อซือถูชิงซานเดินไปถึง กลุ่มสาวๆ เข้ามารุมล้อมด้วยความอิจฉา

“ซานซาน เธอเชิญคนตระกูลเยี่ยมางานได้ด้วย เธอนี่สุดยอดจริงๆ”

“เรื่องสำคัญขนาดนี้ เธอไม่เห็นบอกกันสักคำ ถ้ารู้อย่างนี้ฉันจะจ้างช่างแต่งหน้ามืออาชีพมาแต่งหน้าให้ดีกว่า”

ซือถูชิงซานยิ้ม แต่ในใจเธอกลับรู้สึกเหยียด

คนของตระกูลเยี่ยมาร่วมงานของเธอ คนพวกนี้จะแต่งหน้าหาพระแสงอะไร”

เยี่ยซือเจวี๋ยจะต้องเห็นเธอและสนใจเธอจากในงานเลี้ยงของเยี่ยซื่อกรุ๊ปเมื่อเดือนที่แล้วแน่ๆ เลย

เธอจะได้กลายเป็นคุณนายเยี่ยผู้ทรงเกียรติแล้ว!

และในเวลานี้ ประตูเฮลิคอปเตอร์ก็ค่อยๆ เปิดออก

ท่ามกลางการรอคอยของผู้คน หญิงสาวสวมเสื้อผ้ามอมแมมคนหนึ่งกระโดดลงมา

หญิงสาวรูปร่างผอมบาง ใบหน้าเต็มไปด้วยคราบฝุ่นขี้เถ้าจนมองหน้าตาดั้งเดิมไม่ออก และผมของเธอเกรอะกรังเหมือนไม่ได้สระมาเป็นเดือน สภาพดูไม่จืดเลย

“นี่...”

ผู้คนต่างมองไปที่ซือถูชิงซาน คนที่ไม่ชอบเธอพูดเยาะเย้ยขึ้น “ซานซาน นี่คงไม่ใช่แขกผู้มีเกียรติที่เธอเชิญมาหรอกนะ ขอทานคนนี้น่ะหรอ”

ซือถูชิงซานโกรธจัด เธอเดินเข้าไปใกล้และถามว่า “เธอเป็นใคร มาร่วมงานปาร์ตี้วันเกิดของฉันได้ยังไง”

“ปาร์ตี้วันเกิด?” มู่ซย่ามองปราดเดียวก็รู้ได้ทันทีว่าแม่สาวออร่าจับคนนี้คือใคร

ตามเอกสารทางราชการ เธอเป็นบุตรสาวบุญธรรมของมู่ซินเย่ว์ แต่นักสืบบอกเธอว่า หญิงสาวคนนี้คือบุตรนอกสมรสของมู่ซินเย่ว์น้าของเธอกับซือถูไห่พ่อแท้ๆ ของเธอ

ลูกสาวแท้ๆ เป็นตายร้ายดีอย่างไรก็ไม่รู้ แต่กลับจัดงานเลี้ยงวันเกิดให้ลูกชู้

เฮอะ!

“ฉันเป็นใครน่ะหรือ” มู่ซย่าจ้องตาหญิงสาวและพูดว่า “พ่อของเธอน่ะ”

“แก...”

ซือถูชิงซานกำลังจะเดือด แต่มู่ซย่าพูดต่อด้วยน้ำเสียงเรียบเฉย “เป็นพ่อแท้ๆ ของฉัน”

ใบหน้าของซือถูชิงซานนิ่งชะงัก ฉับพลันนั้น สายตาของแขกที่มาร่วมงานต่างเผยให้เห็นถึงความสนใจใคร่รู้ทันที

ซือถูชิงซานตั้งสติได้ และถามด้วยความตกตะลึง “เธอ...เธอคือมู่ซย่า?”

สาวบ้านนอกคนนั้น

สภาพ…ช่างดูบ้านนอกจริงๆ!

“เธอเป็นใครน่ะ”

เยี่ยซือเจวี๋ยขมวดคิ้ว ท่าทางเหมือนกับเพิ่งจะเจอซือถูชิงซานเป็นครั้งแรก สายตาของเขาดูรำคาญและงุนงงอย่างเห็นได้ชัด

เยี่ยซือเจวี๋ยไม่รู้จักเธอ!

“อุ๊บ...” มีคนอดไม่ไหวและหัวเราะออกมา

“อะไรกันเนี่ย ฉันนึกว่าเยี่ยซือเจวี๋ยจะมาอวยพรวันเกิดซือถูชิงซาน ที่แท้เขาไม่รู้จักเธอด้วยซ้ำ”

“ฮ่าๆๆ ตลกมาก ถ้าฉันเป็นเธอนะ ป่านนี้คงมุดรูหนีไปแล้ว และจะเอากาวตราช้างทาปิดรูไว้ด้วย ชาตินี้จะไม่โผล่หัวออกมาอีก”

ใบหน้าของซือถูชิงซานเปลี่ยนจากความยินดีเป็นมึนงง และจากความมึนงงกลายเป็นอับอาย ในที่สุดเธอจ้องเขม็งไปยังหญิงสาวสองคนที่พูดด้วยความโกรธจัด

ยังคงเป็นมู่ซินเย่ว์ที่ตอบสนองอย่างรวดเร็ว เธอรีบก้าวขึ้นไปข้างหน้าและพูดแทนลูกสาว “คุณชายเยี่ยคะ ไม่รู้มาก่อนว่าคุณจะมา ช่างเป็นเกียรติเสียเหลือเกินค่ะ วันนี้เป็นวันเกิดลูกสาวของฉัน เธอจึงเข้าใจผิดคิดว่าคุณมาอวยพรวันเกิดให้เธอ ดูท่าแล้วคุณคงมาหาคุณท่านเพื่อหารือเกี่ยวกับความร่วมมือใช่ไหมคะ ตอนนี้ต้าไห่อยู่ชั้นบนค่ะ เชิญเข้ามาดื่มชาสักถ้วยก่อนนะคะ”

แขกเหรื่อต่างเก็บสีหน้าเย้ยหยันทันที

สามารถทำให้เยี่ยซือเจวี๋ยมาหารือธุรกิจด้วยตัวเองได้ ก็ถือว่าเป็นเกียรติอย่างที่สุด

อย่างไรก็ตาม เพียงครู่เดียว เยี่ยซือเจวี๋ยก็ถามขึ้นอีก

“ผมรู้จักคุณด้วยหรือ”

ท่าทางผายมือเชื้อเชิญของมู่ซินเย่ว์ค้างเติ่งกลางอากาศ

คุณชายเยี่ย...ก็ไม่รู้จักเธอเหมือนกันหรือ

“พรืดดดด...” แขกทั้งหลายพยายามกลั้นหัวเราะเต็มที่

สองแม่ลูกคู่นี้กำลังเล่นตลกอยู่ใช่ไหม

มู่ซินเย่ว์อับอายจนแทบจะมุดเข้าไปอยู่ใจกลางแกนโลก

เยี่ยซือเจวี๋ยก็ไม่รู้จักเธอเช่นกัน แล้วเขามาหาใครกันนะ

ทันใดนั้น เธอก็นึกขึ้นได้...

มู่ซย่าที่ไม่อยู่ในสายตาของใคร รวมถึงเธอเองก็ไม่ได้ใส่ใจ ดูเหมือนว่าหล่อนจะเพิ่งจะลงมาจากเฮลิคอปเตอร์ของเยี่ยซือเจวี๋ย

เนื่องจากมู่ซย่าปรากฏตัวขึ้นกะทันหัน และสภาพดูสกปรกเลอะเทอะ ในตอนแรกเธอจึงไม่ทันได้คิดว่ามู่ซย่าจะมีความเกี่ยวข้องกับเยี่ยซือเจวี๋ย

หรือว่ามู่ซย่าจะรู้จักกับเยี่ยซือเจวี๋ย!

เมื่อความคิดนี้ผุดขึ้น มู่ซินเย่ว์ก็เห็นเยี่ยซือเจวี๋ยเดินผ่านเธอไปหยุดที่มู่ซย่า...