ประธานวายร้ายจะแต่งงานกับฉันให้ได้! นิยาย บท 273

มู่ซินเย่ว์แสร้งทำเป็นตกลง “ค่ะ เข้าใจแล้ว พี่ใหญ่ รอให้งานศพเสร็จสิ้น ฉันจะทำการบริจาคให้แก่โรงเรียนเด็กด้อยโอกาส จะหมั่นทำความดีให้มากขึ้นค่ะ”

ซือถูหย่าพยักหน้าและไม่เอ่ยสิ่งใดอีก

แม้ว่าเธอจะรังเกียจพฤติกรรมของมู่ซินเย่ว์ แต่ซือถูชิงซานเพิ่งตาย อย่างไรเธอก็ควรจะดูแลความคิดของมู่ซินเย่ว์เสียหน่อย

มู่ซินเย่ว์เห็นว่าซือถูหย่านั้นไม่ได้พูดกับเธอด้วยน้ำเสียงที่รุนแรงเช่นก่อน คิดว่าซือถูไห่ตายไปแล้ว ซือถูหย่าไร้คนเข้าข้างและสนับสนุน เช่นนั้นหล่อนจึงแสดงท่าทีพ่ายแพ้ต่อหน้าเธอ

ภายในใจของเธอรู้สึกภาคภูมิใจมาก มุมปากของเธอยกส่วนโค้งที่ยากจะมองเห็นได้ขึ้นมาโดยไม่รู้ตัว

เธอเอ่ยปาก “งั้นพี่ใหญ่คะ เดินดีๆนะคะ ฉันจะไปพบเขาเป็นครั้งสุดท้าย มีความรู้สึกดีๆให้กันมาเนิ่นนานหลายปี ฉันมีเรื่องอยากจะพูดคุยกับเขามากมายเลยล่ะค่ะ”

“ไปเถอะ” ซือถูหย่าโบกไม้โบกมือ “ไปพบเธอเป็นครั้งสุดท้าย”

มู่ซินเย่ว์ตอบรับ ‘อืม’ ด้วยสายตาที่เจือจาง จากนั้นเร่งฝีเท้าเดินไปยังสวนหลังบ้าน

เธอแทบรอไม่ไหวที่จะได้เห็นซือถูไห่เป็นครั้งสุดท้าย อยากจะบอกกับเขาว่า ‘หลายปีมานี้ฉันทนคุณมามากพอแล้ว และตอนนี้ฉันต้องการเอาทุกอย่างที่เป็นของฉันคืน’

สวนด้านหลังอยู่ห่างจากทางเข้าหลักของคฤหาสน์ประมาณ100เมตร มู่ซินเย่ว์ก้าวเท้าอย่างรวดเร็วตลอดทั้งเส้นทาง เมื่อเธออยู่ห่างจากสวนด้านหลังประมาณ10เมตร ทันใดนั้นก็ได้ยินเสียงคนจำนวนมากกำลังพูดคุยกัน

ฝีเท้าของเธอหยุดลง จ้องมองเหตุการณ์ที่มีผู้คนพลุกพล่านในสวนหลังบ้านด้วยสีหน้างุนงง สายตาของเธอจ้องมองไป---ทำไมสวนหลังบ้านถึงมีคนมากมายขนาดนี้?!

มู่ซินเย่ว์พยายามจ้องมองให้ละเอียด ไม่เพียงผู้บริหารระดับสูงของบางบริษัท แต่ยังมีประธานของบริษัทคู่ค้าอีกมากมาย แม้แต่สวี่ยิงซานก็มาร่วมงานด้วย

เธอผู้เป็นตัวละครหลักยังไม่ทันจะแจ้งเรื่องไป คนเหล่านี้กลับได้รับข่าวแล้วงั้นเหรอ?

หากรู้ว่าที่นี่มีคนมากมายเช่นนี้ เธอน่าจะฟังซือถูหย่า สวมชุดธรรมดาของวัดมาที่นี่ หรือไม่ก็ชุดกี่เพ้าที่ดูงดงามและสดใส

แน่นอนว่าทันใดนั้นมีคนกล่าวโทษเธออย่างไม่พอใจ “ที่บ้านก็จัดงานศพนะ ทำไมยังสวมชุดจัดเต็มสีสดใสแบบนี้อยู่อีก?”

มู่ซินเย่ว์ลอบหยิกต้นขาตัวเอง น้ำตาสองหยดก็ร่วงหล่นลงมาจากดวงตาของเธอ เธอใช้แขนเสื้อเช็ดน้ำตาและเอ่ย “ฉันบำเพ็ญเพียรอยู่ภายในวัดมาโดยตลอด เมื่อกลับมาถึงบ้านก็เพิ่งจะรู้เรื่องนี้ ฉันยังไม่ทันจะเปลี่ยนชุดก็รีบเร่งมาที่นี่ก่อน...”

คนคนนั้นกระแอมและกล่าว “ในเมื่อเป็นเช่นนี้ งั้นก็รีบไปดูเป็นครั้งสุดท้ายเถอะ ก่อนจะถึงเวลาปิดโลงศพ”

มู่ซินเย่ว์พยักหน้า เดินไปพร้อมกับน้ำตาที่คลอเบ้าตา โดยไม่ทันจะได้ดูศพในโลงศพ เธอทรุดตัวลงข้างโลงศพและร้องไห้ออกมา

ซือถูไห่ที่กำลังพูดคุยกับสวี่ยิงซานอยู่บริเวณมุมหนึ่ง เมื่อเห็นมู่ซินเย่ว์สวมชุดเช่นนี้ เขาไม่พอใจมาก ถ้าหากไม่ใช่เพราะว่ามีคนมากมายกำลังมองดูอยู่ เขานั้นอยากจะเดินเข้าไปตบหน้ามู่ซินเย่ว์เสียจริง ปรากฏตัวเช่นนี้ในงานศพได้ยังไง เหมือนกับตัวอะไรสักอย่าง?!

แต่เมื่อเห็นว่ามู่ซินเย่ว์ร้องไห้คร่ำครวญด้วยความโศกเศร้า เขาเองก็อดทนไม่ตำหนิเธอ