ประธานวายร้ายจะแต่งงานกับฉันให้ได้! นิยาย บท 274

ขณะที่ซือถูไห่กำลังจะเข้าไปเอ่ยคำปลอบโยน เขาพลันได้ยินมู่ซินเย่ว์ร้องห่มร้องไห้และตะโกน “ต้าไห่! ทำไมคุณถึงจากไปแบบนี้!”

เท้าของซือถูไห่ราวกับว่าถูกตรึงไว้กับพื้นอย่างไรอย่างนั้น เขาไม่สามารถขยับเท้าได้เลยแม้แต่ก้าวเดียว

มู่ซินเย่ว์นังสารเลวนี่กำลังพูดอะไร? หรือว่าหูของเขาได้ยินเสียงหลอนไปเอง?

ได้ยินเพียงเสียงมู่ซินเย่ว์ยังคงร้องไห้ “คุณคือเสาหลักของตระกูลเรา คุณตายไปแล้ว พวกเราจะทำยังไงกัน?! คุณเป็นคนเลว! ตอนที่เราแต่งงานกัน คุณตกลงกับฉันไว้ว่าคุณจะดูแลฉันไปตลอดชีวิต นี่มันแค่ไม่กี่ปีเอง ทำไมคุณถึงจากฉันไปแบบนี้!!”

ด้วยเสียงร่ำไห้นี้ ไม่เพียงแต่จะทำให้ซือถูไห่ตกตะลึง แต่ทุกคนที่อยู่ตรงนั้นก็ตกตะลึงและงงเป็นไก่ตาแตก

โดยเฉพาะซือถูหย่าที่เพิ่งมาถึง ตกตะลึงอ้าปากค้างและทำอะไรไม่ถูก

มู่ซินเย่ว์เป็นบ้าไปแล้วเหรอ? แทนที่จะร้องไห้หาลูกสาว แต่กลับมาพร่ำด่าต้าไห่?

ขณะที่ซือถูหย่ากำลังตกตะลึง ทันใดนั้นพลันตระหนักได้ มู่ซินเย่ว์ได้ทำผิดพลาดครั้งใหญ่

เธอรู้สึกว่ามันทั้งน่าขำและน่าอาย เธอเพียงหลับตาลงจากนั้นหันหลังและจากไปอย่างรวดเร็ว

สถานที่แห่งนี้เธอไม่มาก็ไม่เห็นจะเป็นอะไร! ยังไงก็ตามการมีอยู่ของซือถูชิงซานนั้นนับได้ว่าเป็นเรื่องสกปรกมาตั้งแต่แรกเริ่ม ถูกมู่ซินเย่ว์เลี้ยงดูมากลายเป็นคนที่มีนิสัยวางอำนาจ ตายไปซะก็สิ้นเรื่อง อย่างน้อยก็ทำให้ตระกูลซือถูไม่ต้องอับอายขายหน้า

ซือถูหย่าจากไปอย่างเรียบง่ายโดยที่ไม่มีใครสังเกตเห็นหล่อน เหลือไว้เพียงซือถูไห่ที่กำลังยืนนิ่งงันอยู่เพียงลำพังด้วยใบหน้าและใบหูที่แดงก่ำ

เขาหน้าแดงไม่ใช่เพราะเขารู้สึกอับอาย แต่เป็นเพราะเขารู้สึกโกรธเคือง

มู่ซินเย่ว์นังสารเลวคนนี้กำลังสาปแช่งให้เขาตาย!

ความคิดแบบนี้ เกรงว่าคงจะอยู่ภายในใจของมู่ซินเย่ว์มาเนิ่นนานแล้วงั้นสิ?

มู่ซินเย่ว์ วันนี้เขาจะต้องทุบตีเธอให้ตาย!

ซือถูไห่โกรธจนร่างกายสั่นเทา บริเวณหน้าผากของเขามีเส้นเสือดปูดนูนขึ้น นัยน์ตาของเขาราวกับว่ามีเปลวเพลิงลุกโชนและใบหน้าของเขาเย็นชาราวกับธารน้ำแข็ง

นี่เป็นสัญญาณของความโกรธอย่างรุนแรง

กลางวันแสกๆ ดวงวิญญาณของซือถูไห่ปรากฏตัวออกมาหาเธอจริงเหรอ?

บนโลกนี้มีผีจริงๆด้วย!

หลังจากตกตะลึงอยู่สองวินาที มู่ซินเย่ว์กรีดร้องด้วยท่าทีอกสั่นขวัญแขวน “อ๊าก อ๊าก อ๊าก! ผี!! ช่วยด้วย!”

ฉับพลันใบหน้าของซือถูไห่ดูอัปลักษณ์ยิ่งกว่าเก่า นี่คือฟางเส้นสุดท้ายหักหลังอูฐ[1]

เขารู้สึกว่าแม้แต่อากาศที่เขาหายใจเข้าไปภายในปอดก็ยังร้อน

ซือถูไห่หายใจเข้าลึกๆเข้าปอดสองครั้ง กระชากศีรษะของมู่ซินเย่ว์และกระแทกกับโลงศพอีกครั้ง ในขณะที่กระแทกเขาก็เอ่ยปากก่นด่า “กูยังไม่ตาย! แม่งกล้าร้องไห้สาปแช่งให้กูตาย แกก็ตายก่อนไปซะ!”

มู่ซินเย่ว์ถูกกระแทกจนรู้สึกมึนงง หน้าผากของเธอมีของเหลวสีแดงสดไหลลงมา

ฟางเส้นสุดท้ายหักหลังอูฐ[1] หมายถึง อธิบายถึงการกระทำที่ดูเหมือนเล็กน้อยหรือเป็นกิจวัตรที่ก่อให้เกิดปฏิกิริยาที่เกิดขึ้นอย่างกะทันหันและใหญ่โตอย่างไม่อาจคาดเดาได้ เนื่องจากผลสะสมของการกระทำเพียงเล็กน้อย