“เลิกทุบตีกันได้แล้ว! อย่าทุบตีกัน!” เป็นสวี่ยิงซานที่ได้สติ เขารีบวิ่งเข้ามาคว้ามู่ซินเย่ว์ไปจากมือของซือถูไห่
มู่ซินเย่ว์ปวดศีรษะและขาอ่อนแรง ทำได้เพียงแค่พึ่งพากำลังของสวี่ยิงซานเธอจึงสามารถยืนอย่างมั่นคงได้
ซือถูไห่กัดฟันแน่นและกล่าว “ยิงซาน เรื่องนี้ไม่เกี่ยวกับคุณ คุณหลีกไป วันนี้ผมจะตบตีนังแพศยานี้ให้ตาย!”
สวี่ยิงซานใช้มือข้างหนึ่งปกป้องมู่ซินเย่ว์ที่อยู่ด้านหลัง มืออีกข้างหนึ่งวางลงบนหน้าอกของซือถูไห่และเอ่ยเกลี้ยกล่อม “ต้าไห่ คุณอย่าหุนหันพลันแล่น คุณใจเย็นก่อน คุณทุบตีใครจนตาย สุดท้ายก็ต้องติดคุก ผมคิดว่ามู่ซินเย่ว์นั้นเจ็บปวดหัวใจมากจนเธอสติเลอะเลือนไปชั่วขณะ คุณอย่าได้ถือสาเอาความกับเธอเลย”
ภายใต้การเกลี้ยกล่อมของสวี่ยิงซาน ในที่สุดซือถูไห่นั้นก็อารมณ์เย็นลงเล็กน้อย แววตาของการสังหารในดวงตาก็ค่อยๆจางหายไป
“ใช่ ใช่แล้ว คุณหายใจเข้าลึกๆ สงบสติอารมณ์ลงหน่อย” สวี่ยิงซานยังคงเกลี้ยกล่อมต่อไป
มู่ซย่าที่อยู่ด้านหลังของสวี่ยิงซาน จ้องมองซือถูไห่ที่กำลังเปลี่ยนอารมณ์โกรธเข้าสู่ความสงบนิ่ง จากนั้นเธอมองสวี่ยิงซานด้วยสีหน้าซับซ้อน ฉับพลันภายในสมองของเธอก็ขาวโพลน ทันใดนั้นดวงตาของเธอกลอกไปมาสองครั้งอย่างรวดเร็ว สมองของเธอประมวลผลอีกครั้งในทันใด
-----ถ้าหากไม่ใช่ซือถูไห่ที่ตาย แล้ววันนี้จัดงานศพของใครกันล่ะ?
หรือว่า...มู่ซย่าตายงั้นเหรอ?
นังเด็กบ้านนอกมายังจิงตู เป็นไปได้ที่จะเสียชีวิตอย่างกะทันหันเนื่องจากไม่คุ้นชินกับสภาพแวดล้อม
มู่ซินเย่ว์ยังรู้สึกได้อีกว่าเหตุการณ์ในตอนนี้เธอนั้นไม่เห็นมู่ซย่าเลย
มู่ซย่าตายจริงๆงั้นเหรอ?
ขณะนี้ มู่ซินเย่ว์รู้สึกดีใจ ผิดหวังและเสียใจ
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ประธานวายร้ายจะแต่งงานกับฉันให้ได้!
รอคะ จะมาต่อไหมหรือหาอ่านได้ที่ไหนอีกไหมคะ...
ช่วยอาซีด้วย🥺🥺...
ฉินหรานเฟิน ไม่ใช่เอ็ง 55/5/...
ชอบเธอเข้าแล้ววว...
บ้านซือถูนี่เลวในกระดูกจริงๆ...
❤️❤️❤️...