“วางใจเถอะ ผมไม่เป็นอะไร” เยี่ยซือเจวี๋ยเอ่ย “ผมไม่ใช่สาวบอบบางซะหน่อย พวกคุณไม่จำเป็นต้องตื่นตระหนกขนาดนี้ก็ได้ ทายาหน่อยก็หายแล้ว”
มู่ซย่าอ้าปากพะงาบๆ แต่สุดท้ายก็ไม่ได้พูดอะไร
เธออยากบอกเยี่ยซือเจวี๋ยว่าอย่าฝืนขนาดนี้ เธอไม่อยากติดค้างน้ำใจเขามากนัก แต่เป็นเพราะซือถูไห่อยู่ด้วย จึงพูดความในใจไม่ได้ ได้แต่มองคนรับใช้ทายาให้เยี่ยซือเจวี๋ยอย่างระมัดระวัง
ในที่สุดก็ทายาพันผ้าพันแผลเสร็จ มู่ซย่าเห็นว่ายังไม่ถึงเวลา จึงชวนซือถูไห่คุยเล่นๆ
ระหว่างชวนคุย เยี่ยซือเจวี๋ยก็ให้ความร่วมมือเธออย่างดีเยี่ยม ถามเรื่องราวเกี่ยวกับซือถูชิงซาน ดังนั้นเวลาจึงค่อย ๆ ผ่านไป
ซือถูไห่ตอบคำถามอย่างใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัว
ไม่น่านซือถูไห่ก็หยุดนิ่งแล้วเอ่ยปากพูดว่า “พวกเราไปดูกันว่ารักษาไปถึงไหนแล้ว? ถ้าไม่ไหวจริงๆก็ต้องส่งเธอไปรักษาในโรงพยาบาลจิตเวช”
มู่ซย่ากังวลว่าหมอเจี่ยนจะจัดการไม่แล้วเสร็จ กำลังคิดหาวิธีถ่วงเวลาซือถูไห่อยู่ก็ได้ยินเสียงเคาะประตูลอยเข้ามา
“เข้ามา” ซือถูไห่เอ่ย
มู่ซย่าเห็นพ่อบ้านผลักประตูเข้ามาแล้วรายงานว่า “นายท่าน คุณหนูใหญ่ คุณชายเยี่ย หมอเจี่ยนบอกว่าใกล้เสร็จแล้วครับ ตอนนี้กำลังจ่ายยาอยู่ครับ จึงให้ผมมาเชิญพวกท่านไปครับ”
มู่ซย่ารู้สึกโล่งอกทันที ยิ้มพูดกับซือถูไห่ว่า “คุณพ่อคะ พวกเราไปดูกันว่าคุณน้าหายดีหรือยัง”
“อืม” ซือถูไห่ขานรับ แล้วผายมือเชื้อเชิญเยี่ยซือเจวี๋ย
พวกเขาสามคนจึงเดินไปยังห้องนอนพร้อมกัน
เมื่อมาถึงหน้าประตูห้องนอน ซือถูไห่ก็เดินนำหน้าหนึ่งก้าว จากนั้นก็หันกลับไปพูดว่า “เดี๋ยวกลัวผู้หญิงคนนี้จะเป็นบ้าแล้วทำร้ายพวกหนู พ่อเข้าไปก่อนนะ”
มู่ซย่าพยักหน้าหงึกๆ พลางเหลือบมองน้ำมันหอมระเหยที่ดับแล้วบนโต๊ะ
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ประธานวายร้ายจะแต่งงานกับฉันให้ได้!
รอคะ จะมาต่อไหมหรือหาอ่านได้ที่ไหนอีกไหมคะ...
ช่วยอาซีด้วย🥺🥺...
ฉินหรานเฟิน ไม่ใช่เอ็ง 55/5/...
ชอบเธอเข้าแล้ววว...
บ้านซือถูนี่เลวในกระดูกจริงๆ...
❤️❤️❤️...