ประธานวายร้ายจะแต่งงานกับฉันให้ได้! นิยาย บท 293

มู่ซินเย่ว์เอ่ยปากพูดคำว่า “แม่” ทำให้ซือถูไห่ที่กำลังลังเลอยู่ตัดสินใจเด็ดขาดทันที

เขากำหมัดแน่นพร้อมกับเอ่ยว่า “ได้ ตกลงตามนี้ แต่...เรื่องนี้ต้องเก็บเป็นความลับ ตอนที่ซินเย่ว์หายแล้วจะได้ไม่ต้องทนฟังคนอื่นพูดเสียดสีถึงเรื่องนี้”

มู่ซย่าลอบยิ้มในใจ เขากลัวตัวเองขายหน้ามากกว่ามั้ง?

ทว่ามู่ซย่ากลับทำหน้าเห็นดีเห็นงามด้วย เธอพยักหน้ารับ “พ่อพูดถูกค่ะ เพื่อชื่อเสียงของคุณแม่ จำเป็นต้องรักษาเรื่องนี้เป็นความลับ ยิ่งมีคนรู้น้อยเท่าไหร่ก็ยิ่งดี”

ระหว่างที่มู่ซย่าพูด สายตาก็จับจ้องที่ตัวเยี่ยซือเจวี๋ย

เยี่ยซือเจวี๋ยพูดออกตัวว่า “วางใจได้เลยครับพ่อ เรื่องนี้ผมจัดการเอง ผมจะบอกให้หลัวอี้ไปติดต่อกับทางโรงพยาบาล จากนั้นก็รักษาแบบลับๆครับ”

ซือถูไห่ถอนหายใจยาวๆ หากเยี่ยซือเจวี๋ยตกปากรับคำเช่นนี้ เขาก็ไม่ได้กังวลว่าเรื่องจะแพร่งพรายไปถึงหูคนอื่นแล้ว

“ตกลงตามนี้” ซือถูไห่พูดเสียงหนักแน่น

มู่ซินเย่ว์ตะโกนพูดอีกครั้ง “ไม่ ฉันไม่ไปโรงพยาบาล ฉันไม่ไป ชิงซาน ลูกช่วยแม่พูดหน่อยสิ เมื่อก่อนถึงแม่จะไม่ดีต่อลูกยังไง แต่แม่ทำไปเพราะหวังดีกับลูกนะ”

มู่ซย่ามองมู่ซินเย่ว์หน้าเรียบอย่างไร้อารมณ์ แต่มือสองข้างที่กำหมัดไว้แน่น บ่งบอกความในใจได้ดีเยี่ยม อันที่จริงเธอไม่ได้นิ่งและสุขุมเหมือนอย่างที่แสดงออกทางสีหน้า

เยี่ยซือเจวี๋ยละสายตาจากมือที่กำไว้ของมู่ซย่า จากนั้นก็พาเจี่ยนออกจากห้องนอน

ซือถูไห่ก็ตามออกไปด้วย เขาจะไปปรึกษาเรื่องเข้ารักษาตัวที่โรงพยาบาล

มู่ซย่าถือโอกาสนี้เดินไปปิดประตูห้อง พลางยกเท้าเดินไปหามู่ซินเย่ว์

“คุณแม่” มู่ซย่ายิ้มแย้ม ทว่าภายใต้รอยยิ้มของเธอคือบึงน้ำลึกที่มีน้ำแข็งปิดกั้นบนผิวน้ำ