ประธานวายร้ายจะแต่งงานกับฉันให้ได้! นิยาย บท 294

เธอรีบถามว่า “ความหมายของแม่คือ แม่เป็นคนฆ่ามู่หว่านเย่ว์ใช่ไหมคะ? แล้วคุณพ่อมีส่วนรู้เห็นด้วยไหม?”

มู่ซินเย่ว์ยิ้มฝืดๆ พลางเอ่ยว่า “เขาจะไม่มีส่วนรู้เห็นได้ยังไง? เขาเกลียดมู่หว่านเย่ว์ไม่น้อยไปกว่าแม่เลย ตอนนั้นมู่หว่านเย่ว์โดดเด่นแค่ไหน เขาก็จะรู้สึกต่ำต้อยแค่นั้น เขาในฐานะเขยแต่งเข้าบ้านจะไม่อยากหาหนทางกำจัดได้ยังไง?”

เส้นเอ็นบบหน้าผากมู่ซย่าปูดโปน

เธอต้องใช้ความอดทนขั้นสูงจึงจะสามารถสยบความขุ่นเคืองภายในใจได้ พูดต่อไปว่า “แล้วตอนนั้นตกลงใครเป็นคนทำคะ?”

แต่มู่ซินเย่ว์กลับส่ายหน้าพูดว่า “การตายของมันไม่ธรรมดาหรอก ลูกรู้แค่นี้ก็พอ ส่วนเรื่องอื่นแม่จะเก็บเป็นความลับเข้าโรงศพเอง”

มู่ซย่าไม่รู้รายละเอียดย่อมรู้สึกไม่พอใจอยู่แล้ว แต่ไม่ว่าเธอจะถามยังไง มู่ซินเย่ว์ก็ไม่ยอมบอกเลย

ระหว่างที่มู่ซย่ากำลังเตรียมแสดงนิสัยแย่ๆในแบบฉบับของซือถูชิงซาน ตรงระเบียงทางเดินก็มีเสียงฝีเท้าส่งมา

มู่ซย่าได้ยินก็รีบเก็บความรู้สึกไว้ ชักมือกลับจากมือของมู่ซินเย่ว์ พลางพูดเสียงเบาว่า “รอหนูช่วยแม่ออกมานะ” จากนั้นก็ลุกขึ้นไปที่ประตูห้อง

ตอนที่มู่ซย่าเปิดประตูก็เห็นซือถูไห่กำลังจะเปิดประตูพอดี

เสี้ยววินาทีที่สบตากับอีกฝ่าย มู่ซย่าพลันเผยความใจฝ่อในนัยน์ตาชั่ววูบ เธอมีไหวพริบดีและเฉียบแหลม แต่คุณภาพกั้นเสียงของประตูก็ออกจะธรรมดา ไม่รู้ว่าซือถูไห่ได้ยินอะไรบ้างแล้ว?

โชคดีที่ซือถูไห่ไม่ได้ยินอะไรเลย แค่ถามด้วยความสงสัยว่า “ทำไมลูกยังอยู่ข้างในอีก?”

มู่ซย่าปรับจิตใจให้สงบ “คุณน้าเห็นหนูเป็นน้องสาวค่ะ หนูเลยจะให้ท่านได้อยู่กับโลกที่ท่านต้องการสักช่วงหนึ่ง จึงสวมรอยเป็นซานซานค่ะ ถึงตอนนี้ท่านจะจำไม่ได้ แต่อารมณ์ก็มั่นคงมากค่ะ”