ประธานวายร้ายจะแต่งงานกับฉันให้ได้! นิยาย บท 309

พอเหล่าติงกับโต้วจื่อจากไป ซือถูไห่ก็ทำหน้ากลับมาเป็นปกติ ยิ้มและพูดกับยายเฒ่าว่า “แม่ ช่วงนี้สุขภาพเป็นไงบ้าง โสมที่ผมซื้อให้ยังกินอยู่หรือเปล่า”

ยายเฒ่าพยักหน้า “ก็ดี คนนี้คือ......ซานซานเหรอ”

มู่ซย่ารู้สึกแค่ว่าดวงตาคมกริบดุดันสายหนึ่งมองมาที่ใบหน้าของเธอ สำรวจเธออย่างไม่เกรงใจ

นี่ไม่ใช่ยายเฒ่าที่จะเข้ากันได้ดีแน่ๆ

มู่ซย่าเผยรอยยิ้มออกมา ร้องเรียกเสียงหวานว่า “คุณย่า หนูคือซานซาน”

“อืม” ยายเฒ่าพยักหน้ารับรู้ เดินวนรอบตัวเธอหนึ่งรอบ เหมือนกำลังประเมินค่าลูกหมูที่เพิ่งซื้อมา หลังจากมองอย่างวิเคราะห์แล้วก็พูดว่า “หน้าตาเหมือนกับแม่อายุสั้นของเธอมากทีเดียว แต่อายุกับนิสัยอย่าเหมือนหล่อนก็พอ”

มือของมู่ซย่าที่ซ่อนอยู่ใต้แขนเสื้อกำแน่นขึ้นมาทันที เกือบจะปิดบังอารมณ์ที่แท้จริงเอาไว้ไม่อยู่

เธอสูดลมหายใจเข้าลึกๆหนึ่งเฮือก พยายามรักษารอยยิ้มบนใบหน้าเอาไว้ “ขอบคุณคุณย่าที่เป็นห่วงค่ะ หนูสบายดีค่ะ”

“สบายดีก็ดีแล้ว แต่ว่า......” ยายเฒ่าหรี่ตาพูดอย่างรังเกียจว่า “เธอดูผอมเกินไป ผู้หญิงถ้าผอมเกินไป จะมีลูกยาก วันหลังก็กินให้มันมากหน่อย เธอดูตัวเองซิ ที่ก้นไม่มีเนื้อเลยสักนิด คนรวยเขาไม่ชอบคนรูปร่างแบบนี้ เขาว่าจะคลอดลูกชายไม่ได้”

แม้จะเป็นมู่ซย่า แต่ได้ยินคำพูดอย่างนี้ใบหน้าก็เกือบจะรักษารอยยิ้มเอาไว้ไม่ได้

หรือว่าเพศหญิงสำหรับยายเฒ่าแล้ว เป็นแค่เครื่องมือในการให้กำเนิดลูกเท่านั้น

ตอนนี้มู่ซย่าไม่รู้สึกประหลาดใจเลยสักนิดว่าทำไมซือถูไห่ถึงได้มีนิสัยอย่างนี้ ที่แท้ก็ลูกไม้หล่นไม่ไกลต้นนี่เอง

เธอเผยสีหน้าลำบากใจในเวลาที่เหมาะสม มองซือถูไห่อย่างไร้ที่พึ่ง