ประธานวายร้ายจะแต่งงานกับฉันให้ได้! นิยาย บท 372

มู่ซย่าตอบเรียบนิ่ง “หนูหัวเราะเพราะว่าอาจารย์เห็นเรื่องแบบนี้แล้วกลับไม่ไปหาคนก่อเรื่องก่อน แต่มาหาหนูที่เป็นเหยื่อเหมือนกันเนี่ยนะคะ?”

โอวหยางโม่อึ้ง ไม่รู้จะเถียงอย่างไร

มู่ซย่ากล่าวต่อไปว่า “หนูอยากรู้มากเลยค่ะ ว่าถ้าหนูไม่นึกอะไรขึ้นได้ อยากโทรหาคนคนหนึ่ง จึงให้กู้หว่านหว่านเข้าไปก่อน ถ้าเป็นหนูที่ถูกน้ำสาดแทน อาจารย์จะไปโทษกู้หว่านหว่านไหม?”

“…” โอวหยางโม่เงียบ

แต่เขามีคำตอบในใจอยู่แล้วและคำตอบของเขาคือ ไม่

มู่ซย่าหัวเราะแห้งแล้วพูดขึ้นนิ่งๆ “อาจารย์โอวหยางคะ หนูรู้ว่ากู้หว่านหว่านเป็นนักเรียนที่ดีคนหนึ่งในสายตาอาจารย์ ส่วนหนูเป็นแค่นักเรียนที่ใช้เส้นสายเข้ามา แต่พวกหนูต่างก็เป็นนักเรียนของอาจารย์ ถ้าอยู่ด้วยกันไม่ได้ อย่างน้อยก็ให้ความยุติธรรมหน่อยเถอะค่ะ”

โอวหยางโม่ขยับริมฝีปาก ในใจมีความหงุดหงิดที่ไม่อาจพูดออกมาได้

เรื่องนี้เขาไม่ได้แยกแยะผิดชอบชั่วดีจริงๆ แต่ต้องยอมรับว่ามู่ซย่าไม่ใช่นักเรียนที่ดีคนหนึ่ง และที่เขาจะมาโทษมู่ซย่าเป็นอันดับแรกก็ไม่แปลก

เพราะภาพที่เขาเห็นเมื่อครู่นี้ คนที่ต้องโดนน้ำราดใส่ควรเป็นมู่ซย่า แต่สุดท้ายมู่ซย่ากลับให้กู้หว่านหว่านเข้าไปก่อน ซึ่งมันทำให้เขาอดไม่ได้ที่จะคิดไม่ดีแบบนั้น

โอวหยางโม่มองมู่ซย่าอย่างลุ่มลึกแล้วกล่าว “คุณพูดแก้ตัวเก่งเหมือนกันนะ หวังว่าการเรียนจะเก่งแบบนี้ด้วย ไม่ใช่ว่าอีกเดือนหนึ่งก็ต้องออกจากที่นี่ล่ะ”

“ขอบคุณที่เตือนนะคะ หนูจะพยายามค่ะ ถ้าไม่มีเรื่องอะไรแล้ว หนูกลับห้องก่อนนะคะ”

มู่ซย่ากล่าวจบไม่รอให้โอวหยางโม่ตอบ เธอก็หันตัวเดินไปทางห้องเรียนทันที

เมื่อโอวหยางโม่เห็นมู่ซย่าเดินไปแบบนี้ ความรู้สึกผิดน้อยๆ ในใจก็หายวับไปในพริบตา

เด็กไม่ดีก็คือเด็กไม่ดีอยู่วันยันค่ำ แม้แต่มารยาทขั้นพื้นฐานต่อคณาจารย์ก็ยังไม่มีเลย

ในมหาวิทยาลัยอาจารย์เป็นผู้มีอำนาจ แต่เธอกลับใช้ท่าทีแบบนั้นต่อเขา นี่มันไร้มารยาทชัดๆ