ประธานวายร้ายจะแต่งงานกับฉันให้ได้! นิยาย บท 40

ท่าทางดีใจอย่างโง่งมของมู่ซย่า พยักหน้าลงพร้อมพูดว่า “ขอบคุณค่ะคุณพ่อ งั้นต้องลำบากคุณพ่อแล้ว หนูกำลังคิดอยู่พอดีว่าไปคนเดียวมันน่ากลัว”

ซือถูไห่ดีใจเป็นอย่างมาก มีลูกสาวที่ควบคุมง่ายแบบนี้ เป็นผลงานชิ้นใหญ่ของเขาจริงๆ

เขาหยิบหนังสือสัญญากลับมา ยืนขึ้นพูดว่า “งั้นพรุ่งนี้สิบโมงเช้าออกเดินทางไปเยี่ยซื่อกรุ๊ป พ่อจะพาลูกไปร้านร้านตัดผมก่อนล่วงหน้าสองชั่วโมง”

มู่ซย่ารีบพูดขึ้นว่า “คุณพ่อคะ ตอนนี้หนูยังไม่ง่วง ขอยืมห้องหนังสือคุณพ่ออ่านหนังสือได้ไหมคะ”

ซือถูไห่ลังเลอยู่สองวินาที แล้วพยักหน้า “ได้สิ แต่ว่าลูกหาหนังสือได้แค่ตู้หนังสือฝั่งซ้ายนะ อีกฝั่งหนึ่งห้ามไปยุ่ง”

“ได้ค่ะ คุณพ่อ” มู่ซย่าตอบรับอย่างว่าง่าย

รอให้ซือถูไห่ออกไปแล้ว ใบหน้าน่ารักของมู่ซย่าก็พลันหายไป

เธอลุกขึ้นปิดประตูห้องหนังสือ แล้วหันกลับไปพิจารณาห้องหนังสือ

ตู้ในห้องหนังสือ โต๊ะและเก้าอี้เป็นไม้ประดู่สีทอง อีกทั้งดูแล้วมีอายุเก่าแก่

มู่ซย่าลูกคลำตู้หนังสือไปทุกตารางนิ้ว ที่นี่ แม่ต้องเคยสัมผัสมาก่อนใช่ไหม

เนื่องจากเคยเธอเป็นไข้สูง จึงไม่มีความทรงจำในวัยเด็กแล้ว กลับจำได้เพียงแค่แม่

จำได้ว่านิ้วมืออ่อนโยนของแม่ที่สัมผัสอย่างอ่อนโยนบนใบหน้าของเธอให้ความรู้สึกรักใคร่ จำได้ว่ามีรอยยิ้มอ่อนโยนเหมือนฤดูใบไม้ผลิ และจำได้ลางๆถึงประโยคที่แม่เคยพูด “ซานซาน รีบหนีไป! โตแล้วแก้แค้นแทนแม่ด้วย...”

แต่เธอจำไม่ได้อย่างเจาะจงว่าเกิดอะไรขึ้นกันแน่ ถึงทำให้แม่พูดแบบนั้น

แต่หลังจากที่เธอค้นเอกสารของแม่แล้ว เนื่องจากในทุกปีแม่ไปตรวจสุขภาพ สาเหตุที่แม่ตายเป็นเพราะมีภาวะซึมเศร้าจนฆ่าตัวตาย แต่ในบันทึกการตรวจสุขภาพไม่มีตรงไหนที่ปรากฏว่าสภาพจิตใจมีปัญหา

หลังจากเธอไปถามหมอที่ตรวจสุขภาพให้กับแม่แล้ว หมอจำมู่หว่านเย่ว์ได้อย่างดี และแน่ใจว่าแม่ของเธอไม่ได้เป็นโรคซึมเศร้า

ดังนั้น แม่ของเธอต้องไม่ได้ฆ่าตัวตาย แต่ถูกฆ่า!

มู่ซย่าหลังตาลง รู้สึกเพียงเหมือนมีหมอเข้ามาล้อมรอบดวงตาของเธอ ทำให้เธอมองเห็นความจริงไม่ชัดเจน

ในตอนที่มู่ซย่าลืมตาขึ้นอีกครั้ง ดวงตามีความเย็นชาวาบขึ้น

เธอต้องสืบหาความจริงให้ชัดเจน!