ประธานวายร้ายจะแต่งงานกับฉันให้ได้! นิยาย บท 43

มู่ซย่าคอยดึงอย่างระวังตรงที่กระโปรงผ่าออก ราวกับเด็กสาวธรรมดาที่ไม่เคยสวมกระโปรงสั้นขนาดนี้ ถามอย่างอายๆ “กระโปรงชุดนี้ผ่าสูงเกินไปหรือเปล่าคะ”

ดีไซน์เนอร์ฟังภาษาจีนออก รีบใช้ภาษาจีนที่ไม่ได้เรื่องปฏิเสธ “ไม่สูงไปหรอกครับ ผ่าถึงตรงนี้กำลังดี! ขาคุณสวยขนาดนี้ ก็ควรเผยออกมาให้คนดู คุณหนูครับ คุณต้องมั่นใจในตัวเอง มองจุดดีของตัวเอง คุณเป็นผู้หญิงที่สวยที่สุดที่ผมเคยพบ ไม่มีใครสวมกี่เพ้าชุดนี้ไม่เหมาะเท่าคุณแล้ว ผมพูดความจริง”

มู่ซย่าย่อมรู้จุดดีของตัวเอง แต่ว่า “ผู้หญิงที่มาจากบ้านนอก” คนหนึ่งทำอย่างไรถึงจะมีสิ่งที่เรียกว่าความมั่นใจกันนะ

เธอมองไปยังซือถูไห่อย่างอายๆ ซือถูไห่พยักหน้าให้เธอ พูดว่า “เชื่อสายตาของดีไซน์เนอร์เถอะ สมัยนี้อิสระแล้ว กระโปรงนี่ผ่าไม่สูงหรอก เอาแบบนี้แหละ ไปกันเถอะ เวลาล่วงมามากแล้ว”

ตอนนี้มู่ซย่าจึงเพิ่งพยักหน้าลง ก้มหน้าตามหลังซือถูไห่

ซือถูไห่เห็นท่าทางของมู่ซย่า ความกังวลที่เมื่อครู่ที่เห็นมู่ซย่าเป็นมู่หว่านเย่ว์คนที่สองก็หายไป

ทั้งสองคนมาถึงตึกเยี่ยซื่อกรุ๊ปตามเวลาที่ได้นัดไว้

ที่ตั้งที่อยู่ในตำแหน่งCBDของจิงตูที่เจริญที่สุด ถนนทั้งเส้นเป็นของเยี่ยซื่อกรุ๊ปทั้งหมด ตึกของสำนักงานใหญ่สูงราวกับทะลุเมฆขึ้นไป

ผู้รับผิดชอบของเซินเยี่ยคอฟฟี่เฮาส์รออยู่ที่หน้าประตูแล้ว

ตอนที่เขาเห็นวิดีโอจากในอินเตอร์เน็ตก็คิดว่ามู่ซย่าเป็นคนน่าทึ่ง วันนี้เห็นตัวจริงแล้ว ทั้งร่างแทบจะทำให้ตะลึงงันไป

บนโลกใบนี้มีผู้หญิงที่สวยไร้ที่ติขนาดนี้ด้วยเหรอ

เครื่องหน้าที่สมบูรณ์ รูปร่างที่เพอร์เฟค และยังมีมือที่สามารถทำลาเต้อาร์ตได้อย่างยอดเยี่ยม ไม่มีใครที่เหมาะสมในการเป็นพรีเซนเตอร์ของเซินเยี่ยคอฟฟี่เฮาส์เท่าเธออีกแล้ว

ผู้รับผิดชอบโรงการอย่างไรเสียก็เป็นผู้ผ่านโลกมาก่อน แต่ยังต้องหยิกหูตัวเองเพื่อรักษาความใจเย็นเอาไว้ ใบหน้าแย้มยิ้มต้อนรับ

“ทั้งสองท่านเดินทางมาลำบากแล้ว เชิญไปด้านบนกับผมเถอะครับ”

ผู้รับผิดชอบโครงการพามู่ซย่าและซือถูไห่ไปชั้น11 พนักงานเยี่ยซื่อกรุ๊ปที่กำลังถือกาแฟไม่ก็เอกสารอยู่ตามทางเมื่อเห็นมู่ซย่า ก็ลอบมอง ดวงตาต่างเผยให้เห็นความทึ่ง

คนที่มาชั้นบนสุดปกติแล้วเป็นพวกระดับสูงในบริษัทเยี่ยซื่อ ผู้รับผิดชอบโครงการเล็กๆมีคุณสมบัติอะไรมาพบท่าประธานกัน

เธอพูดอย่างเย็นชาว่า “รู้แล้ว ฉันไปทำงานก่อน แล้วค่อยช่วยคุณเข้าไปเรียกท่านประธาน”

ผู้รับผิดชอบโครงการสงบนิ่งมาก หลังจากพูดไปว่า “ลำบากคุณแล้ว” ก็ยืนรออยู่ที่ด้านข้างเงียบๆ

รอไปรอมา รออยู่สิบกว่านาที ผู้รับผิดชอบโครงการก็รอไม่ไหวแล้ว จึงพูดว่า “คุณผู้หญิงครับ ด้านล่างมีแขกกำลังรออยู่ ถ้าหากคุณยุ่งอยู่ล่ะก็ ผมเข้าไปเรียกท่านประธานเอง?”

ผู้ช่วยเม้มปาก พูดว่า “แขก? แขกที่อยากเจอท่าประธานมีเยอะแยะ พวกเขาเป็นคนสำคัญไหม แค่นี้ก็รอไม่ได้แล้ว?”

ผู้รับผิดชอบโครงการขมวดคิ้วแน่น ทำได้แค่ถอยไปรออย่างอดทน

ผู้ช่วยเห็นผู้รับผิดชอบไม่โมโหออกมา ในใจที่รู้สึกเล่นๆก็หายไป ผ่านไปอีกสิบกว่านาที ในที่สุดผู้ช่วยก็ลุกกขึ้นไปเคาะประตูห้องทำงานของประธานบริษัท