ประธานวายร้ายจะแต่งงานกับฉันให้ได้! นิยาย บท 46

ซือถูไห่กลับไม่ได้คิดเยอะขนาดนั้น เขาได้ยินว่ามู่ซย่าไม่ได้ถูกยกเลิกสัญญา ก็พลันยิ้มหน้าบาน

“งั้นก็ดี งั้นก็ดีเลย! ซานซาน รีบขอบคุณคุณชายเยี่ย!”

มู่ซย่ามองซือถูไห่อย่างลึกล้ำ

เวลาที่เธอมีประโยชน์ ซือถูไห่จะเรียกเธอ “ซานซาน” เวลาที่เธอไม่มีประโยชน์ ซือถูไห่จะเรียกเธอ “มู่ซย่า” ช่าง...เห็นความแตกต่างได้ชัดเจนจริงๆ

เธอหันไปทางเยี่ยซือเจวี๋ย พ่นคำสองคำออกมาอย่างแข็งทื่อ “ขอบคุณ”

“ไม่เป็นไร เป็นทางผมต่างหากที่ต้องขอบคุณคุณหนูมู่ ที่ยอมมาร่วมงานกับเรา” เยี่ยซือเจวี๋ยพูด และพูดกับซือถูไห่ว่า “รายละเอียดการร่วมงานกีนผมอยากคุยกับคุณหนูมู่เป็นการส่วตัว คุณซือถูครับ คุณไปเซ็นสัญญารอกับคนของผมที่ห้องข้างๆก่อนเถอะ”

“ได้เลยได้ครับ พวกคุณค่อยๆคุยกันนะ”

ซือถูไห่ยิ้มให้พนักงานไปห้องประชุมข้างเพื่อเซ็นสัญญาแล้ว ภายในห้องประชุมนี้ เพียงครู่เดียวก็เหลืองเยี่ยซือเจวี๋ยกับมู่ซย่าสองคน

มู่ซย่ากัดริมฝีปาก เริ่มพูดทำลายความเงียบขึ้น “ขอโทษนะคะ พ่อของฉัน...ทำให้คุณเห็นความอับอายแล้ว”

“เธอไม่ได้ทำอะไรผิด ทำไมต้องขอโทษด้วย”

มู่ซย่ามองไปยังเยี่ยซือเจวี๋ย ดวงตาของเขาลึกล้ำ จากในตาของเขา เธอมองไม่เห็นความดูถูกและความขบขันพวกนั้นเลย

เขาปกป้องเกียรติของเธอ

เธอย่นปากเล็กน้อย พูดว่า “ขอบคุณค่ะ...”

เยี่ยซือเจวี๋ยชี้ไปที่ที่นั่งด้านข้างของเธอ พูดว่า “เลิกพูดขอโทษหรือขอบคุณได้แล้ว นั่งเถอะ พวกเรามาคุยให้เป็นเรื่องเป็นราวกัน”

“อืม” มู่ซย่าดึงเก้าอี้ออกมานั่ง ทั้งสองคนนั่งหันหน้าชนกัน อยู่ใกล้กันมาก เธอมองเห็นขนตาของเยี่ยซือเจวี๋ยอย่างชัดเจน

เยี่ยซือเจวี๋ยพลิกสัญญาฉบับหนึ่งพูดว่า “เซินเยี่ยคอฟฟี่เฮาส์เป็นโครงการสำคัญของเราในปีนี้ ตั้งแต่พรุ่งนี้จะเริ่มผลักดันด้านสื่อโฆษณาอย่างเป็นทางการ ต่อจากนั้นในระยะเวลาหนึ่ง การถ่ายงานของเธอจะเยอะมาก อาจจะลำบากหน่อย นี่เป็นตารางงานหนึ่งสัปดาห์ของเธอ ลองดูสิ”

มู่ซย่ารับตารางงานมา กำหนดการบนนั้นยุบยิบไปหมด นอกจากการถ่ายงานแล้ว ยังต้องไลฟ์สดบนอินเตอร์เน็ต ตัดริบบิ้นเปิดงานและอื่นๆที่เป็นงานประเภทเดียวกัน

เธออ่านอย่างละเอียดทั้งหมด พยักหน้าพูดว่า “ฉันเข้าใจแล้วค่ะ ฉันจะให้ความร่วมมือกับพวกคุณ”

เยี่ยซือเจวี๋ยเงียบไปสองวินาที ก่อนพูดขึ้นว่า “ฉันเห็นว่าตอนนั้นเธอไม่ได้อยากเป็นพรีเซนเตอร์ให้เรานี่ ทำไมตอนนี้ถึงยอมร่วมมือล่ะ”

แต่เธอไม่คิดว่าซือถูไห่ไม่ใช่พ่อของเธอ

แต่ว่า เยี่ยซือเจวี๋ยพูดแบบนี้ ก็ฝังเมล็ดพันธุ์แห่งความสงสัยไวในใจของเธออย่างไม่รู้ตัว

มู่ซย่าเดินออกจากห้องประชุมไป ซือถูไห่ก็เซ้นสัญญาเรียบร้อยแล้ว กอดสัญญาฉบับนั้นไว้ในอกอย่างหวงแหน

“ผมส่งทั้งสองคนลงตึกแล้วกัน” เยี่ยซือเจวี๋ยผายมือออกไปว่า “เชิญ”

ซือถูไห่รีบยกมือขึ้นปฏิเสธ “คุณชายเยี่ยสามารถมาเซ็นสัญญกับเราด้วยตัวเอง ผมก็คิดไม่ถึงมากแล้ว จะให้ลำบากคุณชายลงไปส่งพวกเราได้อย่างไร”

เยี่ยซือเจวี๋ยพูดอย่างไม่เปลี่ยนสีหน้าว่า “โครงการนี้สำคัญกับเยี่ยซื่อกรุ๊ปมาก ดังนั้นผมจึงติดตามงานด้วยตัวเองทั้งหมด”

ผู้รับผิดชอบโครงการที่อยู่ด้านหลังเขาได้ยินก็ชะงักไป

เซินเยี่ยคอฟฟี่เฮาส์เทียบกับโครงการที่เยี่ยซือเจวี๋ยทำด้วยตัวเองแล้ว จะนับว่าเป็นอะไรกันล่ะ?

ถ้าหากผู้รับผิดชอบโครงการมองเยี่ยซือเจวี๋ยให้ดีแล้ว เขาอาจจจะสงสัยว่าตัวเองพบความลับอันยิ่งใหญ่เข้าแล้วก็ได้