ประธานวายร้ายจะแต่งงานกับฉันให้ได้! นิยาย บท 464

ผู้อำนวยการพานก็เป็นคนที่ฉลาดทันคน เมื่อสัมผัสได้ถึงความสัมพันธ์ที่ละเอียดอ่อนระหว่างทั้งสอง เขาก็รีบพูดขึ้นทันทีว่า "ถ้างั้นผมไปจัดการเรื่องของหลัวฉิงก่อน พวกคุณสองคนคุยกันต่อเลยนะครับ"

ผู้อำนวยการพานพูดพร้อมลากคณบดีที่เพิ่งเดินออกจากห้องเรียนไปด้วย

มหาวิทยาลัยไม่เหมือนมัธยม อย่าว่าแต่เรื่องชู้สาวเลย บางคนที่อายุบรรลุนิติภาวะแล้วแต่งงานกันก็มี โดยเฉพาะนักศึกษาปริญญาเอกและโท อาจารย์แทบจะหาแฟนให้อยู่แล้ว ดังนั้นผู้อำนวยการกับคณบดีจึงไม่ได้แปลกใจ มิหนำซ้ำยังช่วยสร้างบรรยากาศให้อีก

แต่มู่ซย่ากลับรู้สึกอึดอัดเล็กน้อย เธอเกาหัวพร้อมถามไปว่า "ทำไมนายถึงมาที่นี่ได้ล่ะ? คนที่ฉันเรียกมาคือจวินเฮ่าเซวียนนะ..."

เยี่ยซือเจวี๋ยได้ยินดังนั้นก็ขมวดคิ้วอย่างไม่พอใจพร้อมถามว่า "เขามาได้ แล้วฉันมาไม่ได้งั้นเหรอ?"

"เปล่า..." มู่ซย่าหยุดชะงัก "ก็ช่วงนี้นายยุ่งมากไม่ใช่เหรอ? วันๆ ไม่เห็นแม้แต่เงาอย่างกับหายตัวไป ฉันเลยแปลกใจที่นายมาที่นี่ได้เฉยๆ”

เยี่ยซือเจวี๋ยมองมู่ซย่าอย่างลึกซึ้ง เขาขยับริมฝีปากพลางเอ่ยว่า "สองสามวันก่อน...ฉันคิดเรื่องๆ หนึ่งอยู่ตลอดเวลา"

"เรื่องอะไร?"

"มันเป็นเรื่องที่เกี่ยวข้องกับชีวิตฉันมาก ฉันก็เลยไม่ได้มาหาเธอ"

“แล้วตอนนี้นายคิดไปถึงไหนละ คิดเสร็จรึยัง?”

เยี่ยซือเจวี๋ยสำลัก สีหน้าน่าสงสัย

"อะแฮ่ม..." เขากระแอมเบาๆ พร้อมเบือนหน้าหนีแล้วพูดว่า "เสร็จแล้ว ได้ข้อสรุปแล้วด้วย แต่ฉันไม่รู้ว่าจะจัดการกับมันยังไงดี"

มู่ซย่าถอนหายใจ กล่าวว่า "ปัญหาทุกอย่างย่อมมีทางออกอยู่แล้ว ค่อยๆ คิด ยังไงก็มีวิธีแก้ แต่จะว่าไปแล้ว ทำไมคนที่มาถึงเป็นนาย ไม่ใช่จวินเฮ่าเซวียนล่ะ?"

เมื่อได้ยินมู่ซย่าถามถึงจวินเฮ่าเซวียนอีกครั้ง สีหน้าของเยี่ยซือเจวี๋ยก็ขรึมลงแล้วพูดว่า "ฉันออกหน้าเองดีกว่าให้เขาออกหน้าไงล่ะ"

"ทำไมล่ะ?"

เยี่ยซือเจวี๋ยโพล่งออกมา "เพราะฉันเป็นสามีของเธอ"

"..." มู่ซย่าตกตะลึง จากนั้นหัวใจของเธอก็เต้นรัวอย่างควบคุมไม่ได้