ประธานวายร้ายจะแต่งงานกับฉันให้ได้! นิยาย บท 465

แม่เจ้า! รู้ไหมว่าหัวใจของเธอเต้นเร็วแค่ไหนตอนที่เห็นหน้าเยี่ยซือเจวี๋ย!

ความโกรธแค้นที่ติดต่อเยี่ยซือเจวี๋ยไม่ได้ในช่วงที่ผ่านมา หายไปในพริบตาทันทีที่เจอหน้าเขา

เธอเป็นอะไรไปเนี่ย?

มู่ซย่ากลับไปนั่งที่ แต่สายตาของเธอเหม่อลอยไปนอกห้องเรียนโดยไม่ได้ตั้งใจ

เป็นเพราะประตูในห้องเป็นประตูอัตโนมัติ ดังนั้นเธอจึงเห็นเพียงเยี่ยซือเจวี๋ยเดินไปทางประตูหน้า

นอกประตู สายตาเย็นชาของเยี่ยซือเจวี๋ยจ้องมองโอวหยางโม่ ความมั่นใจของโอวหยางโม่ดูเหมือนจะถูกบดขยี้ทีละน้อยๆ

ช่างเป็นคนที่น่ากลัวและยิ่งใหญ่จริงๆ!

เพียงแค่สายตาที่มองมา ก็ทำให้เขาไม่กล้าแม้แต่เงยหน้าขึ้นเลย

ลูกผู้ดีมีเงินคนนี้ ทำไมถึงได้มีสายตาที่น่าสะพรึงกลัวเช่นนี้?

"โอวหยางโม่ใช่ไหม?" สายตาของเยี่ยซือเจวี๋ยหยุดอยู่ที่ใบหน้าของโอวหยางโม่ ไม่รอให้โอวหยางโม่ได้เอ่ยปาก เขาก็พูดขึ้นอีกครั้ง "นักศึกษารุ่นที่ 18 คณะครุศาสตร์ มหาวิทยาลัยอังกฤษ จนถึงตอนนี้แล้วก็ยังไม่ได้รับใบรับรองจบการศึกษา…หมายความว่าไม่มีนักเรียนคนไหนที่คุณสอนเมื่อปีที่แล้วสามารถสอบติดมหาวิทยาลัยอังกฤษได้เลย”

หัวใจของโอวหยางโม่กระดอนขึ้นมาถึงลำคอ พร้อมมองไปที่เยี่ยซือเจวี๋ยด้วยความหวาดกลัว

เยี่ยซือเจวี๋ยรู้เรื่องพวกนี้ได้ยังไง? !

จริงสิ เยี่ยซือเจวี๋ยก็จบจากมหาวิทยาลัยอังกฤษเหมือนกัน นักศึกษาของมหาวิทยาลัยอังกฤษจะรู้เรื่องนี้อยู่แล้ว เพียงแค่ไม่พูดออกไปเท่านั้น เพื่อไม่ให้นักศึกษาที่ยังไม่ได้ใบจบต้องรู้สึกอาย

โอวหยางโม่ขนลุกซู่ไปทั้งตัว

“คุณจะสืบเรื่องผมทำไม? คุณคิดจะทำอะไรกันแน่!”

เขากลืนน้ำลายอย่างยากลำบาก พยายามสงบสติอารมณ์ ทว่าน้ำเสียงยังคงสั่นไหวอยู่

หากเรื่องนี้รู้ถึงหูอาจารย์ หรือนักศึกษาในมหาวิทยาลัยจิงตูล่ะก็ ถ้างั้นพวกเขาก็จะดูถูกเขาน่ะสิ?

เยี่ยซือเจวี๋ย…ไอ้คนหน้าเนื้อใจเสื้อ!

อาชีพครูเป็นอาชีพที่ศักดิ์สิทธิ์ จะให้คนแบบนี้มาแปดเปื้อนไม่ได้

หลังจากที่เยี่ยซือเจวี๋ยจากไป โอวหยางโม่ใช้เวลาอยู่นานถึงจะได้สติ และควบคุมอัตราการเต้นของหัวใจของตัวเองให้เป็นปกติ

เขาถ่มน้ำลายด้วยความโกรธ

เป็นใครกัน!

เป็นแค่ลูกผู้ดีมีเงินที่อาศัยชื่อเสียงวงศ์ตระกูล ยังกล้ามาขู่เขาด้วยใบจบงั้นเหรอ?

มหาวิทยาลัยอังกฤษไม่ใช่ที่ที่คนอย่างเยี่ยซือเจวี๋ยจะมาควบคุมได้หรอกนะ!

ให้มู่ซย่าช่วยให้เขาได้รับใบจบงั้นเหรอ? เป็นไปไม่ได้!

ในบรรดานักเรียนที่เขาสอน ต้องมีสักคนหนึ่งที่สามารถเข้ามหาวิทยาลัยอังกฤษได้แน่นอน!

โอวหยางโม่เดินเข้าห้องเรียนด้วยสีหน้าบูดบึ้ง เขามองไปที่มู่ซย่าอย่างเย็นชาพร้อมกล่าวว่า "ให้นักเรียนทุกคนตั้งใจศึกษาด้วยตนเองก่อน อีกสิบนาที ผมจะเรียกเก็บการบ้านภาษาอังกฤษ"