ประธานวายร้ายจะแต่งงานกับฉันให้ได้! นิยาย บท 5

มู่ซย่าลดสายตาลงและพยายามเก็บอารมณ์ทั้งหมดในดวงตา มือสองข้างยกกระโปรงขึ้น แล้วค่อยๆ ก้าวลงบันไดขั้นแรกอย่างมั่นคง

สิ่งแรกที่ปรากฏแก่สายตาของสาธารณชนก็คือเท้างามๆ บนรองเท้าส้นสูงแบรนด์ JIMMYCHOO

นิ้วเท้าที่ยื่นออกมาด้านนอกเล็กน้อยดูน่ารักกระจุ๋มกระจิ๋ม ข้อเท้าเรียวเล็กขนาดหนึ่งมือกำ ภายใต้แสงไฟที่สาดส่อง ผิวของเธอเปล่งประกายราวกับหยกที่แวววาว

แค่เท้าเพียงข้างเดียวก็ทำให้จินตนาการของผู้คนไปไกลอย่างไร้ขีดจำกัดแล้ว

ซือถูชิงซานเองก็ถึงกับตกตะลึงว่ามีคนที่มีเท้าสวยได้ขนาดนี้เชียวหรือ สวยจนเป็นนางแบบเท้าได้เลย

เธอหันไปมองปฏิกิริยาของแขกเหรื่อในงาน แขกผู้ชายหลายคนเกือบจะทำน้ำลายหกแล้ว

และเมื่อมองไปที่เยี่ยซือเจวี๋ย นัยน์ตาของเขาก็กำลังจับจ้องที่เท้าข้างนั้นอยู่เช่นกัน

ความหวาดกลัวอย่างแรงกล้าเข้ามารบกวนจิตใจของซือถูชิงซาน

แต่เพียงชั่วขณะเดียว ซือถูชิงซานก็กลับมาสู่อารมณ์ที่กำลังรอเรื่องขบขันเหมือนเดิม

ก็แค่เท้าข้างเดียว รอให้มู่ซย่าโผล่ออกมาทั้งตัวก่อนเถอะ คนเหล่านี้ก็จะเลิกน้ำลายไหลเสียที แล้วจะต้องอ้วกแตกอ้วกแตนออกมาอย่างแน่นอน

เพียงความคิดแวบเดียว เธอก็กลับมาได้สติ และเห็นว่ามู่ซย่าเร่งฝีเท้าเดินลงมา

ลงมาเลย!

ลงมาเร็วอีกหน่อย!

รองเท้าส้นสูงขนาดนั้น แม้แต่เธอเองก็ต้องเดินอย่างระวัง หากมู่ซย่าไม่ล้มคว่ำก็คงจะแปลกมาก!

ดีที่สุดล้มหน้าคะมำลงมาเดี๋ยวนี้เลย กลิ้งจากข้างบนลงมาถึงข้างล่างจะสวยงามมาก!

แต่ทว่า สิ่งที่ทำให้ซือถูชิงซานต้องประหลาดใจก็คือ นอกจากมู่ซย่าไม่ล้มแล้ว เธอกลับเดินได้เร็วขึ้นและมั่นคงขึ้นด้วย

ทุกย่างก้าวของส้นรองเท้าที่ทั้งสูงทั้งเรียวแหลมเป็นเหมือนดังตะปูที่ตอกลงบนพื้นอย่างมั่นคง ไม่มีทางจะหกล้มได้

ซือถูชิงซานทั้งผิดหวังและประหลาดใจ ทำไมมู่ซย่าถึงเดินบนรองเท้าส้นสูงได้อย่างมั่นคงแบบนี้นะ

สิ่งที่ซือถูชิงซานไม่รู้ก็คือ มู่ซย่าเคยช่วยเพื่อนสาวซูเปอร์โมเดลกู้สถานการณ์ โดยเธอสวมหน้ากากขึ้นไปเดินบนเวทีแฟชั่นโชว์ระดับนานาชาติ รองเท้าส้นสูงลิบลิ่วขนาดสิบห้าเซนติเมตรก็เคยใส่มาแล้ว รองเท้าคู่นี้สูงแค่สิบเซนติเมตร ทำอะไรเธอไม่ได้หรอก

จู่ๆ ซือถูชิงซานก็นึกขึ้นมาได้ เธอเคยเห็นในโทรทัศน์อยู่บ่อยครั้งว่าตามชนบทมักมีประเพณีงานวัด พวกเขาจะสวมหน้ากากและเดินบนไม้ค้ำสูงๆ

หรือบางที มู่ซย่าอาจจะเคยเดินบนไม้ค้ำแบบนั้นก็เป็นได้

ในเวลานี้เอง เธอได้เห็นเอวของมู่ซย่า เอวนั้นผอมเพรียวจนแทบจะหักได้ด้วยมือข้างเดียว

ตอนที่มู่ซย่าลงมาจากเฮลิคอปเตอร์ เสื้อผ้าที่เธอสวมใส่ทั้งหลวมทั้งสกปรก จึงไม่สามารถมองเห็นรูปร่างของเธอได้ชัดเจน คิดไม่ถึงว่ามู่ซย่าจะผอมขนาดนี้

ผอมจนเธออิจฉา!

แต่ผอมแล้วยังไงล่ะ

หน้าตาทั้งเชยและขี้เหร่ คงต้องปิดไฟเสียก่อนผู้ชายถึงจะรับได้

ความริษยาในใจของซือถูชิงซานก็หายไป ตอนนี้เธอต้องการเพียงให้มู่ซย่าเดินเร็วขึ้น! และเร็วขึ้นอีก!

เป็นไปตามที่เธอคิด ดูเหมือนมู่ซย่าจะเดินเร็วขึ้นจริงๆ

ซือถูชิงซานเห็นแขนเรียวยาวและเรียบเนียนทั้งสองข้าง

ตามมาด้วยก็เห็นกระดูกไหปลาร้าที่สวยงาม และต้นคอเรียวงามดั่งคอหงส์...

ท้ายที่สุด มือทั้งสองข้างของซือถูชิงซานก็เริ่มกำหมัดแน่นขึ้นโดยไม่รู้ตัว

เธอรู้สึกประหม่า แม้แต่ตัวเองก็ยังไม่รู้ว่ากำลังประหม่าด้วยเรื่องอะไร

ในที่สุด ซือถูชิงซานก็ได้เห็นใบหน้าของมู่ซย่า

องค์ประกอบแต่ละส่วนที่คมชัดอยู่บนใบหน้างดงามไร้ที่ติ และเมื่อมองใบหน้าโดยรวมแล้ว ช่างเป็นใบหน้าที่งดงามที่เธอไม่เคยเห็นมาก่อนในชีวิต

โดยเฉพาะดวงตาคู่นั้น ที่กำลังเปล่งประกายแวววาวราวกับแสงของดวงจันทร์ ราวกับนั่นไม่ใช่ดวงตา แต่เป็นอัญมณีล้ำค่าสองชิ้น

มัจฉาจมวารี ปักษีตกนภา หญิงงามล่มเมือง คิ้วตาปานวาด ...

ทันใดนั้น สารพันสำนวนที่พรรณนาความสวยงามของหญิงสาวทั้งหมดเท่าที่ซือถูชิงซานจะนึกออก ผุดขึ้นมาในสมองของเธอ

และสำนวนเหล่านี้ ยังไม่เพียงพอที่จะบรรยายถึงมู่ซย่าด้วยซ้ำ

นี่คือ...มู่ซย่างั้นหรือ

มู่ซย่าจริงๆ หรือ!