ว่าด้วยกฎระเบียบของจิงตู
ในกรณีที่คนรุ่นเด็กกว่าเสียชีวิตและสถานการณ์ที่คนผมขาวส่งคนผมดำนั้น ไม่ควรจะจัดงานศพยิ่งใหญ่เกินไป มิฉะนั้นผู้อาวุโสที่ยังมีชีวิตอยู่จะถูกครอบงำ
ซือถูไห่ใช้ประโยชน์จากสิ่งนี้ ดังนั้นเขาจึงไม่แม้แต่จะวางพวงหรีดไว้ที่หน้าประตูยกเว้นสวนหลังบ้าน คฤหาสน์ทั้งหมดจึงไม่แตกต่างจากปกติ
ทันทีที่โอวหยางโม่ไปเข้าทางประตูพร้อมกับผู้อำนวยการพาน เขาก็เริ่มมองไปรอบ ๆ คฤหาสน์
เขาไม่เห็นอะไรที่เกี่ยวข้องกับงานศพ มีเพียงรถหรูสองคันที่จอดอยู่ในบริเวณที่จอดรถ
ดังนั้นโอวหยางโม่จึงยิ่งแน่ใจว่า มู่ซย่ากำลังโกหก!
ยังไม่ทันถึงสวนหลังบ้าน โอวหยางโม่ก็อดใจรอไม่ไหวที่จะพูดกัผู้อำนวยการพานว่า “ผอ.ครับ คุณเห็นแล้วใช่ไหม? นี่ดูเหมือนว่ามีคนในครอบครัวเสียชีวิตตรงไหน? มูชย่าโกหก! ผมอยากให้คุณรีบไล่มู่ซย่าออกจากชั้นเรียนของผมทันที!”
สีหน้าของผู้อำนวยการพานก็ดูน่าเกลียดเล็กน้อยเช่นกัน
เป็นไปได้ไหมว่ามู่ซย่าโกหกเพื่อขอลาอย่างที่โอวหยางโม่พูดจริง ๆ แถมยังใช้คำโกหกและอ้างว่า “คนในครอบครัวเสียชีวิต”เหรอ?
หากเป็นเช่นนั้นจริง ๆ...งั้นเขาคงต้องย้ายมู่ซย่าออกจากชั้นเรียนเตรียมอุดมศึกษาจริง ๆ
โอวหยาโม่มองไปที่ใบหน้าของอาจารย์ใหญ่และเห็นว่าใบหน้าของเขาเย็นชา จากนั้นเขาก็ยิ้มอย่างอดไม่ได้
เขารู้อยู่แล้ว!
เขารู้ว่ามู่ซย่าโกหก!
คราวนี้นับว่าเขาจับมู่ซย่าได้ในที่สุด!
คนใช้นำทางไปไม่ใกล้และไม่ไกล เธอจึงไม่ได้ยินบทสนทนาระหว่างทั้งสองคน
เมื่อกำลังจะเข้าไปในสวนหลังบ้าน คนใช้ก็หยุดเดินแล้วโค้งคำนับพร้อมกับทำท่าทาง “เชิญ"” แล้วพูดว่า “เชิญท่านทั้งสองค่ะ คุณหนูอยู่ที่สวนหลังบ้าน”
ผู้อำนวยการพานก้มมองดอกไม้สีขาวในมือขและกำลังจะโยนมันลงถังขยะข้างเขา ทันใดนั้นคนใช้ก็พูดว่า “คุณหนู!”
ผู้อำนวยการพานหยุดชั่วคราวและเงยหน้าขึ้นมองพร้อมกับโอวหยางโม่
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ประธานวายร้ายจะแต่งงานกับฉันให้ได้!
จะมาอัปตอนไหนคะ...
ฮือออใจจะขาดมาต่อนะคะ...
เลิกอ่านดีไหม อยู่ๆก็อัดเหลือ2ตอน...
จากที่อัปวันละ10 ตอนตอนนี้เหลือแค่2ตอนแล้วหรอ...
ทำไมฮับแค่2ตอนละคะ...
โอ้ยค้างอีกจะหาอ่านได้จากแอปไหนเนี่ย...
อยากได้หนังสือเป็นเล่มมีขายไหมค่ะ...
รออค้า...
รอนะคะ ขอบคุณที่มาต่อให้นะคะ...
อยากอ่านมาต่อได้ไหมคะ...