โอวหยางโม่คิดไม่ถึงเลยว่าจะมีฉากแบบนี้เกิดขึ้น
เขาอ้าปากและต้องการจะพูดอะไรบางอย่าง แต่พบว่าดูเหมือนจะมีบางอย่างติดคอของเขา ซึ่งทำให้เขาไม่สามารถแม้แต่จะบีบคำพูดใด ๆ ออกมา
“หึ” มู่ชย่าหัวเราะเย้ยหยัน
เสียงหัวเราะของมู่ซย่าสะเทือนอารมณ์ของโอวหยางโม่
เขาเสียสติไปชั่วขณะ
ซือถูไห่ซึ่งสวมชุดไว้ทุกข์เข้ามาพอดีแล้วถามว่า “ซานซาน สองคนนี้เป็นใคร?”
มู่ซย่ายังไม่ทันจะได้ตอบ โอวหยางโม่ก็รีบเข้าไปคว้าแขนของซือถูไห่แล้วถามว่า “คุณชายท่านนี้? ไม่ทราบว่ามีงานศพที่นี่จริงเหรอครับ? พวกคุณไม่ได้กำลังแสดงละครอยุ่ใช่ไหม?”
“แสดงละคร?” ซือถูไห่หน้าสีเขียวหมดแล้ว “ลูกสาวของผมตายทั้งคน คุณยังคิดว่าผมแสดงละครเป็นบ้าเป็นหลังเหรอ!”
ซือถูไห่ไม่เคยพูดจาดีกับคนที่ไม่จำเป็นต้องประจบ
โอวหยางโม่สำลัก เส้นประสาทอีกเส้นในสมองของเขาขาดเสียงดัง “เคว่ก”
ผู้อำนวยการพานที่อยู่ข้าง ๆ รีบเดินไปข้างหน้าเพื่อดึงโอวหยางโม่ไว้และเอ่ยปากกล่าวขอโทษ “ขอโทษครับ ขอโทษครับ! คุณเป็นผู้ปกครองของนักเรียนมู่ซย่าหรือเปล่าครับ? เราเป็นอาจารย์จากมหาวิทยาลัยจิงตู เรามาไว้อาลัยหลังจากได้ยินข่าวนี้ นี่คือดอกไม้ที่เรานำมา”
“อาจารย์มหาวิทยาลัยจิงตู?”
ซือถูไห่มองพวกเขาตั้งแต่หัวจรดเท้า จากนั้นสีหน้าของเขาก็ผ่อนคลายลงเล็กน้อย เขาพูดกับผู้อำนวยการพานต่อว่า “ลำบากคุณทั้งสองแล้วที่มา แต่เกิดอะไรขึ้นกับครูอีกคนของคุณ? ทำไมถึงบอกว่าเรากำลังแสดงละคร?”
โอวหยางโม่ที่อยู่ข้าง ๆ กลับมามีสติทันที เขารู้สึกเสียใจและละอายใจ ซ้ำยังไม่รู้จะพูดอะไรไปพักหนึ่ง
กลับเป็นผู้อำนวยพานเป็นคนช่วยพูดว่า “อาจารย์โอวหยางทำพลาดไป มันเป็นความเข้าใจผิด”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ประธานวายร้ายจะแต่งงานกับฉันให้ได้!
จะมาอัปตอนไหนคะ...
ฮือออใจจะขาดมาต่อนะคะ...
เลิกอ่านดีไหม อยู่ๆก็อัดเหลือ2ตอน...
จากที่อัปวันละ10 ตอนตอนนี้เหลือแค่2ตอนแล้วหรอ...
ทำไมฮับแค่2ตอนละคะ...
โอ้ยค้างอีกจะหาอ่านได้จากแอปไหนเนี่ย...
อยากได้หนังสือเป็นเล่มมีขายไหมค่ะ...
รออค้า...
รอนะคะ ขอบคุณที่มาต่อให้นะคะ...
อยากอ่านมาต่อได้ไหมคะ...