ประธานวายร้ายจะแต่งงานกับฉันให้ได้! นิยาย บท 524

ตัวเลขนี้ทำให้สีหน้าของโอวหยางโม่หมองลงชั่วขณะ เขาหน้าดำหน้าแดงไปหมดราวกับว่าผิวของเขาถูกแดดเผา

เขาคิดว่าอย่างมากสุดค่าทำขวัญคงไม่กี่พันหยวนและคิดไม่ถึงว่าอีกฝ่ายจะเสนอราคามาเป็นแสน!

สำหรับเขาแล้วเงินจำนวนหนึ่งแสนหยวนไม่ใช่จำนวนเล็กน้อยเลย

ยิ่งไม่ต้องพูดถึงว่าเขาเพิ่งเข้าสู่วัยทำงานในฐานะอาจารย์และยังไม่ได้รับเงินเดือนเดือนแรกของมหาวิทยาลัยจิงตู

พูดถึงครอบครัวของเขา พ่อแม่ของเขาต่างเป็นครูทั้งคู่และเงินเดือนครูก็ไม่ได้สูงมากนัก แม้ว่าพวกเขาจะจัดว่าเป็นชนชั้นกลาง แต่เงินหนึ่งแสนก็ถือว่ายังมากอยู่

ยิ่งกว่านั้น ครอบครัวของเขาเข้มงวดมากและพ่อแม่ของเขาต้องดุเขาหลังจากที่รู้เรื่องนี้แน่ ๆ

อย่างไรก็ตาม เขาเคยเป็นครูมาก่อนหนึ่งปี เขายังพอจะมีเงินประมาณหนึ่งแสนหยวนอยู่บ้าง เพียงแต่ต่อไปเขาคงจะมีชีวิตอยู่ค่อนข้างลำบาก

ในสถาณการณ์แบบนี้ถ้าเขาไม่ให้เงินอีก ผู้ปกครองท่านนี้อาจจะทำให้เรื่องเลวร้ายไปกว่านี้ก็ได้ ถ้าเกิดมหาวิทยาลัยอังกฤษรู้เข้าคงแย่แน่ ๆ

หลังจากลังเลอยู่พักใหญ่โอวหยางโม่ก็พยักหน้าตอบตกลง เขาพูดอย่างขมขื่นว่า “ตกลง คุณส่งเลขบัญชีให้ผม แล้วผมจะโอนให้คุณเดี๋ยวนี้”

อย่างไรก็ตามหลังจากที่ซือถูไห่ส่งเลขบัญชีแล้ว เขาก็พูดว่า “ผมหมายถึงว่าใส่ร้ายหนึ่งครั้งต้องจ่ายหนึ่งแสน แต่คุณทำถึงสามครั้งแล้ว คิดเป็นเงินสามแสนและห้ามขาดแม้แต่สลึงเดียว ไม่อย่างนั้นผมจะไปฟ้องคุณที่มหาวิทยาลัย!”

สีหน้าของโอวหยางโม่หมองลงทันที

สามแสน!

เขาเพิ่งสอนได้ไม่กี่ปี แล้วจะไปเอาเงินสามแสนมาจากไหน? !

เส้นเลือดบนหน้าผากของโอวหยางโม่ปูดขึ้น เขากำหมัดแน่นและพูดอย่างสุดจะทนว่าน “คุณขอมากเกินไปแล้ว! มู่ซย่าไม่ได้เสียหายอะไรเลย ทำไมคุณถึงขอให้ผมจ่ายค่าทำขวัญด้วยเงินจำนวนมากขนาดนี้? ถ้าเกิดว่าไปขึ้นศาล ยังไงคนที่จะแพ้ก็คือพวกคุณ!”

ในขณะเดียวกันเขาไม่ทันสังเกตว่ามู่ซย่ามีอาการหวาผวายังไง ตรงกันข้าม เขาถูกมูชย่าทรมานและสูญเสียศักดิ์ศรีความเป็นครู หนำซ้ำยังนอนไม่หลับทุกคืนและอารมณ์ร้อนทุกวัน

แล้วใครจะชดเชยการสูญเสียของเขา?