ประธานวายร้ายจะแต่งงานกับฉันให้ได้! นิยาย บท 643

เห็นใครบางคนกำลังเดินเข้าไปในแสงอาทิตย์

คนคนนั้นผิวขาวราวกับหิมะ ราวกับจะเปล่งประกายภายใต้แสงอาทิตย์

และใบหน้านั้นที่ปราศจากการแต่งแต้มเครื่องสำอางใด ๆ กลับดูประณีตราวกับภาพวาดของกู้หว่านหว่านที่สมบูรณ์ แม้แต่คำที่ว่า "งามล่มเมือง มัจฉาจมวารี" พอใช้กับเธอแล้วก็ดูจะจืดชืดไปสักนิด

เป็น มู่ซย่า

กู้หว่านหว่านและโอวหยางโม่ต่างก็ขมวดคิ้วพร้อมกัน

แต่สิ่งที่ไม่เหมือนกันคือ สายตาของกู้หว่านหว่านนั้นเต็มไปด้วยความรังเกียจ ส่วนสายตาของโอวหยางโม่เต็มไปด้วยความซับซ้อนที่ไม่สามารถจะอธิบายออกมาได้

“อาจารย์” มู่ซย่าโค้งอย่างมีมารยาทให้กับโอวหยางโม่

แต่โอวหยางโม่กลับมองไปทางอื่น ทำให้เธอกลายเป็นคนไม่มีตัวตนก่อนจะหันไปพูดกับกู้หว่านหว่าน “ลืมบอกเธอไป พรุ่งนี้จะมีอาจารย์จากมหาวิทยาลัยอังกฤษมาบรรยายที่นี่ พอดีพรุ่งนี้ผมไม่มีชั้นเรียนก็เลยอาจจะไม่ได้มา อาจารย์ภาษาอังกฤษของพวกเธอบอกว่า เธอพูดภาษาอังกฤษได้ดี พอถึงตอนนั้นเธอก็ไปเป็นล่ามและไปเดินชมรอบ ๆ มหาวิทยาลัยกับอาจารย์ท่านนั้นด้วยสิ”

“อาจารย์จากมหาวิทยาลัยอังกฤษเหรอคะ ?” ดวงตาของกู้หว่านหว่านเป็นประกาย พยักหน้าถี่ ๆ ก่อนที่ตกลงสัญญา “ฉันจะพาอาจารย์ไปเดินชมรอบ ๆ มหาวิทยาลัยอย่างดีเลยค่ะ”

“อืม”

ทั้งสองคนต่างตอบโต้กันไปมา ตั้งใจที่จะไม่สนใจมู่ซย่า

มู่ซย่าไม่สนใจอะไร จึงเดินก้าวเท้าเดินเข้าไปในห้องเรียน

แม้ว่าโอวหยางโม่จะกำลังคุยกับกู้หว่านหว่าน แต่สายตาก็ไล่มองตามมู่ซย่า แม้แต่ตอนที่พูดคุยเรื่องให้กู้หว่านหว่านมาเป็นล่าม ยังเผลอขึ้นเสียงโดยที่ตัวเองไม่รู้ตัว

เขาไม่รู้ว่าตัวทำไมทำถึงทำแบบนี้ แต่ว่าพอได้เห็นมู่ซย่าที่มีสีหน้าอึมครึมเดินเข้าไปในห้องเรียน ในใจของเขาก็ไม่อาจที่จะพูดออกมาได้ว่ามีความสุข

ประตูของห้องเรียนปิดเองหลังจากที่มู่ซย่าได้เดินเข้าไป ทันใดนั้นโอวหยางโม่ก็หมดความต้องการที่จะพูดคุยกับกู้หว่านหว่าน ก่อนจะพูดว่า “เธอเองก็เข้าไปเถอะ อย่าลืมล่ะ ควบคุมสถานะของตัวเองให้ดี”

กู้หว่านหว่านไม่ได้สังเกตเห็นถึงความผิดปกติของโอวหยางโม่ ก่อนจะพยักหน้าอย่างเต็มที่แล้วพูดว่า “ฉันจะทำแน่นอนค่ะอาจารย์โอวหยาง งั้นฉันขอตัวเข้าไปก่อนนะคะ”

“อืม”

เสียงกระดิ่งดังขึ้น