ประธานวายร้ายจะแต่งงานกับฉันให้ได้! นิยาย บท 7

ขณะที่มู่ซย่ากำลังใช้ความคิด สาวสวยหลายคนพร้อมใจกันเดินเข้ามาใกล้เธอพร้อมด้วยรอยยิ้ม

“คุณมู่คะ คุณดูมีเสน่ห์มากจริงๆ หากว่าขอเป็นเพื่อนกับคุณ จะถือสาไหมคะ”

“คุณมู่คะ หุ่นคุณดีมาก ช่วยบอกเคล็ดลับในการรักษาหุ่นหน่อยสิคะ”

“พวกเรามาเป็นเพื่อนกันดีกว่า ในเมื่อกลับมาจิงตูแล้ว อีกหน่อยเราจะได้ติดต่อกันบ่อยขึ้น”

ใบหน้าของหญิงสาวแต่ละคนดูอ่อนโยน ราวกับว่าพวกเธอต้องการผูกมิตรจริงๆ แต่มู่ซย่าเพียงมองปราดเดียว ก็เห็นจุดประสงค์ที่แท้จริงภายในใจของพวกเธอ

เธอแสร้งทำเป็นมองไม่ออก และพยักหน้าด้วยสีหน้าไร้เดียงสา “ได้สิ...ฉันก็อยากมีเพื่อนที่นี่ด้วยเหมือนกัน”

มู่ซย่าถูกห้อมล้อมไปด้วยบรรดาสาวสวยและพูดคุยกันอย่างสนุกสนาน

ซือถูชิงซานที่นอนอยู่ชั้นบนถูกกดจุดเหรินจงที่ใต้จมูก ในที่สุดเธอรู้สึกตัว

ทันทีที่ลืมตาขึ้น เธอเห็นมู่ซินเยว่กำลังจับมือเธอด้วยสีหน้ากังวลใจ ขณะที่ซือถูไห่ที่อยู่ข้างๆ กำลังใจลอยอย่างเห็นได้ชัด และไม่ได้รู้สึกเป็นห่วงเธอเลยสักนิด

ซือถูชิงซานรู้สึกคับแค้นใจขึ้นมาทันที

เธอโทษมู่ซย่า การปรากฏตัวของนังผู้หญิงเลวคนนั้นได้แย่งความรักจากพ่อไป!

ซือถูชิงซานรู้สึกน้อยใจและน้ำตาไหล “แม่คะ...”

“ลูกรัก ลูกตื่นแล้วหรือ ไม่ต้องร้องไห้นะจ๊ะ…” มู่ซินเย่ว์เจ็บปวดในใจอย่างมาก

ซือถูไห่ที่อยู่ข้างๆเมื่อเห็นซือถูชิงซานรู้สึกตัวก็ทำท่าจะลงไปข้างล่าง

“ข้างล่างยังมีแขกเหรื่อเยอะแยะ ลูกฟื้นแล้วก็ลงไปรับแขกต่อ เดี๋ยวพ่อจะลงไปดูแลแขกก่อนนะ”

ซือถูไห่พูดจบ ไม่รอให้สองแม่ลูกพูด ก็หันหลังเดินจากไป

เมื่อประตูห้องปิดลง ซือถูชิงซานเหลืออด คว้าหมอนแล้วปาไปที่ประตู

“แม่คะ แม่ดูพ่อสิ หนูทนไม่ไหวแล้ว หนูอยากให้มู่ซย่าหายสาบสูญไปเดี๋ยวนี้เลย!”

ดวงตาของมู่ซินเย่ว์ก็รู้สึกขุ่นเคือง งานเลี้ยงนี้เป็นงานเลี้ยงวันเกิดลูกสาวสุดที่รักของเธอ แต่ความสนใจของทุกคนกลับมาอยู่ที่มู่ซย่า

มู่ซินเยว่สูดหายใจเข้าลึกๆ ทำจิตใจให้สงบลง แล้วหันไปปลอบลูกสาว “ลูกรัก ลูกอย่าเพิ่งใจร้อน มันเพิ่งจะกลับมาเอง แล้วถ้าเกิดเรื่องกับมัน พ่อของลูกจะต้องสงสัยพวกเราแน่ๆ ลูกก็รู้ว่าพ่อของลูกน่ะเชื่อในอุดมการณ์ชายเป็นใหญ่ และเขาเกลียดคนที่ไม่ฟังเขามากที่สุด ลูกต้องอดทนไว้ก่อน!”

“แล้วตอนนี้หนูต้องทำยังไงคะ” ซือถูชิงซานเอามือปิดหน้าร้องไห้ “งานวันเกิดของหนูพังหมด! ทุกคนกลับไปจะต้องหัวเราะเยาะหนูตายเลย ผู้หญิงพวกนั้นยิ่งชอบนินทาลับหลังคนอื่นอยู่ด้วย!”

มู่ซินเย่ว์กำลังจะพูด แต่ขณะนั้น แม่นมของซือถูชิงซานก็เคาะประตูเข้ามา เธอชูซองจดหมายและพูดด้วยความดีใจว่า “ดีจริงๆ เลยค่ะ คุณนาย คุณหนู ข่าวดีค่ะ!”

ซือถูชิงซานเบือนหน้าหนีไปทางอื่นไม่สนใจ

“ตอนนี้ไม่เห็นจะมีเรื่องดีเลย มีแต่เรื่องเฮงซวย! วันนี้เป็นวันเกิดที่เฮงซวยที่สุดในชีวิตของฉัน!”

ไม่ต้องพูดถึงเรื่องที่ถูกมู่ซย่าแย่งซีนไป ซ้ำเธอยังจะเป็นลมต่อหน้าผู้คนอีก ยัยผู้หญิงพวกนั้นจะพูดถึงเธอว่าอย่างไรกันบ้างก็ไม่รู้

ยังคงเป็นมู่ซินเย่ว์ที่สงบกว่า เธอเอ่ยถามแม่นม “ข่าวดีอะไรหรือ แล้วเธอถืออะไรอยู่ในมือน่ะ”

แม่นมปรี่เข้ามาด้วยความตื่นเต้น “ดิฉันเพิ่งได้รับจดหมายของคุณหนูค่ะ บนจดหมายมีตราประทับของสถาบันกาแฟเดอะรอยัลด้วยนะคะ”

“จริงหรือ” มู่ซินเย่ว์รีบรับจดหมายจากแม่นม

หลังจากที่เธอฉีกซองจดหมายออกอ่าน เธอกุมมือซือถูชิงซานด้วยความดีใจ “ซานซาน! ข่าวดีจริงๆ การแข่งขันคอฟฟี่เซเลบรีตี้คราวก่อน ลูกได้รับรางวัลชนะเลิศ!”

การแข่งขันคอฟฟี่เซเลบรีตี้เป็นการแข่งขันระดับนานาชาติที่บาริสต้าชั้นนำร่วมกันจัดขึ้น ใครชนะเลิศการแข่งขันนี้ ตามกฎแล้วจะได้เป็นพรีเซนเตอร์ของเซินเยี่ยคอฟฟี่เฮ้าส์ในเครือเยี่ยซื่อกรุ๊ป

แค่ได้เข้าแข่งขันงานนี้ก็ถือว่าสุดยอดแล้ว ลูกสาวสุดรักของเธอยังคว้ารางวัลชนะเลิศอีก นี่ถือเป็นเกียรติยศอันสูงส่งเลยทีเดียว!

ซือถูชิงซานได้ยินดังนั้น ก็รีบรับเอกสารมาด้วยความตื่นเต้น แล้วอ่านซ้ำแล้วซ้ำอีก

นอกจากคำแสดงความยินดีแล้ว เธอยังได้รับแจ้งให้ไปที่โรงแรมนานาชาติในเมืองหนานในสัปดาห์หน้า เพื่อเข้าร่วมพิธีมอบรางวัลด้วย

แต่ตอนนี้ดูๆแล้ว หรือว่าเธอจะต้องสืบให้แน่ใจว่า ในช่วงสิบปีมานี้ ยัยหญิงสาวคนนี้ไปทำอะไรอยู่ที่ไหนกันแน่

ลักษณะท่าทางแบบนั้น มันไม่ใช่เด็กสาวที่โตมาในชนบทแน่นอน

คิดมาถึงจุดนี้ มู่ซินเย่ว์อดไม่ได้ที่จะเตือนลูกสาว “ซานชาน แม่คิดว่าผู้หญิงคนนี้ไม่ธรรมดา ในระหว่างที่แม่คิดหาทางรับมือกับมัน ลูกอย่าเพิ่งทำอะไรบุ่มบ่าม เพื่อไม่เป็นการแหวกหญ้าให้งูตื่น ไม่เช่นนั้นจะทำให้เรื่องบานปลายไปกันใหญ่”

“ทราบแล้วค่ะแม่ รับทราบค่ะ”

ซือถูชิงซานรับปาก แต่ในใจเธอไม่ใส่ใจเลยสักนิด

หญิงสาวจากชนบทคนหนึ่ง ก็แค่ได้หน้าตาสวยงามมาจากแม่ ยังจะมีอะไรพิเศษกว่านี้ได้อีกหรือ

หรือว่าความฉลาดของแม่ของเธอก็ส่งต่อมาให้เธอด้วยเช่นกันงั้นหรือ

ความฉลาดเฉลียวและความสามารถเหล่านี้ ส่วนมากขึ้นอยู่กับการฝึกฝนที่ผ่านมา

เธอน่ะเป็นคนมีการศึกษา เรื่องการเข้าสังคมหรือวางตัวก็ยอดเยี่ยมทั้งสิ้น! อีกทั้งได้รับการทุ่มเทและสนับสนุนด้านการเงินเพื่อได้รับการอบรมเป็นอย่างดี แต่นังเด็กบ้านนอกคนนั้น แค่มีเงินเรียนโรงเรียนมัธยมทั่วไปก็ดีถมแล้ว

เธอจะรับมือกับสาวบ้านนอกคนหนึ่งไม่ได้เชียวหรือ

ครั้งนี้แค่เธอคำนวนพลาดเท่านั้นเอง

“แม่คะ หนูมีความคิดดีๆค่ะ หนูอยากจะให้มู่ซย่าไปร่วมพิธีรับรางวัลด้วย ถึงตอนนั้นมู่ซย่าจะต้องรู้สึกอดสู และรู้ว่าหนูกับมันห่างกันคนละชั้นขนาดไหน”

มู่ซินเย่ว์ครุ่นคิด เธอรู้สึกว่าวิธีนี้ก็นี้ไม่เลว

“ได้จ้ะ ไม่เพียงแค่ชวนมัน แต่ชวนพ่อไปด้วยกันด้วย ให้เขารู้ว่าความสามารถของลูก และหน้าที่การงานในอนาคตของลูก นั้นเหนือกว่ามู่ซย่าขนาดไหน

สองแม่ลูกต่างตื่นเต้นดีใจ เฝ้ารอวันที่มู่ซย่าจะต้องอับอายต่อหน้าผู้คน

สาวบ้านนอกที่มีดีแค่รูปลักษณ์ภายนอก ไม่สามารถอยู่ในจิงตูได้นานหรอก