ประธานวายร้ายจะแต่งงานกับฉันให้ได้! นิยาย บท 8

เนื่องจากซือถูชิงซานคว้าตำแหน่งชนะเลิศของการแข่งขันกาแฟ อารมณ์ของเธอจึงฟื้นกลับคืนมาอย่างรวดเร็ว หลังจากจัดระเบียบรูปลักษณ์ของตัวเองแล้ว ก็ลงไปชั้นล่างพร้อมกับมู่ซินเย่ว์

เธอมองหาเยี่ยซือเจวี๋ยเป็นอย่างแรกทันทีที่ลงมาถึงชั้นล่าง แต่เมื่อมองไปรอบๆ ก็ไม่เจอเยี่ยซือเจวี๋ยเลย

เธอดึงมือเพื่อนสาวของเธอมาถาม “คุณชายเยี่ยล่ะ”

“คุณชายเยี่ยกลับไปนานแล้ว”

“ก่อนกลับเขาได้พูดอะไรหรือเปล่า” ซือถูชิงซานถาม

สาวคนนั้นครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งแล้วพูดว่า “เขายืนคุยกับพี่สาวของเธออยู่ตลอดเลย แล้วก็มีบอดี้การ์ดยืนอยู่ข้างๆ ฉันไม่ได้ยินสิ่งที่พวกเขาพูด แต่ดูแล้วการพูดคุยของพวกเขาไม่ค่อยรื่นรมสักเท่าไหร่”

“ไม่รื่นรมหรือ” ซือถูชิงซานดีใจ “ไม่รื่นรมยังไง”

“ฉันก็ไม่รู้นะ แต่สุดท้ายคุณชายเยี่ยพูดจบก็กลับไปทันที พี่สาวของเธอตามเขาไปเพื่อจะพูดต่อ แต่เธอถูกบอดี้การ์ดขวางเอาไว้”

“ก็หมายความว่า ความสัมพันธ์ของคุณชายเยี่ยกับเธอ ไม่ได้ใกล้ชิดสนิทสนมสักเท่าไหร่”

หญิงสาวพยักหน้า “นั่นแน่นอนอยู่แล้ว ต่อให้พี่สาวของเธอสวยขนาดไหน แต่ก็มาจากชนบท ตระกูลเยี่ยสูงศักดิ์จะตาย เป็นไปไม่ได้ที่จะมาสนิทกับสาวบ้านนอกหรอก ซานซานเธออย่าเพิ่งท้อ ฉันคิดว่าในจิงตูมีเธอคนเดียวที่คู่ควรกับคุณชายเยี่ย!”

ซือถูชิงซานดีใจมาก เธอเลิกคิ้วแล้วพูดว่า "ฉันชอบเธอมาก ฉันจะบอกพ่อให้ส่งคำสั่งซื้อให้ครอบครัวของเธอเพิ่มสักหลายออเดอร์”

“ยอดเยี่ยมเลย ซานซาน ขอบคุณมากนะ...”

ขณะที่ทั้งสองกำลังคุยกัน ทันใดนั้นซือถูชิงซานก็ได้ยินหญิงสาวสองสามคนซึ่งยืนอยู่ไม่ไกลพูดอย่างเย้ยหยัน "ซือถูชิงซานยังมีหน้าลงมาอีกหรือ พอเห็นพี่สาวปุ๊บ เธอก็โกรธจนเป็นลมไปเลยนี่นา...”

“ถ้าฉันเป็นเธอนะ ฉันจะหลบอยู่แต่ในบ้านสามปี รอให้ผู้คนลืมเรื่องนี้เสียก่อนค่อยลงมา!”

ซือถูชิงซานจะเดินเข้าไปต่อว่าต่อขานคนเหล่านั้นด้วยความโมโห

แต่เมื่อเดินไปเพียงครึ่ง เธอก็หยุดกระทันหัน

ไม่ได้! เธอจะไปต่อปากต่อคำกับคนพวกนี้ไม่ได้

คนพวกนี้ก็เหมือนกับวัชพืชที่ขึ้นตามสันของกำแพง ลมพัดไปทางไหนก็ปลิวไปทางนั้น ไม่ควรค่าที่เธอจะไปเสียอารมณ์ด้วย

หากเธอไปทะเลาะวิวาทกับพวกหล่อน มันจะทำลายภาพพจน์ของเธอในฐานะเซเลบ

เร็วๆ นี้จะมีการประเมินสาวสวยที่มีชื่อเสียงในจิงตู และกิจวัตรประจำวันเหล่านี้จะถูกรวมอยู่ในการประเมินด้วย

เรื่องสำคัญตอนนี้คือมู่ซย่า นังผู้หญิงบ้านนอกคนนั้น!

แค่เพียงจัดการมู่ซย่าได้ ก็จะไม่มีใครมาบดบังรัศมีเธอ

ถึงตอนนั้นคนเหล่านี้ก็ไม่มีเรื่องอะไรมาพูดพล่ามได้อีก

ความคิดที่คลุมเครือค่อยๆ ผุดขึ้นในใจของซือถูชิงซาน...

ต้องให้มู่ซย่าหายสาปสูญไปโดยเร็วที่สุด จะใช้วิธีค่อยเป็นค่อยไปของแม่ไม่ได้แล้ว

ยิ่งยืดเยื้อก็ยิ่งมีอุปสรรค ใครจะรู้ว่าการปรากฏตัวของมู่ซย่า จะมีลูกไม้อะไรโผล่มาอีก

ตอนกลางคืน

เมื่อแขกเหรื่อกลับกันหมดแล้ว คนรับใช้ได้เก็บกวาดห้องโถงเป็นที่เรียบร้อยแล้ว ต่างก็กลับเข้าห้องของตนไปพักผ่อน

ห้องของมู่ซย่าถูกเตรียมไว้อย่างเรียบร้อยแล้ว ซือถูไห่ได้จัดห้องชุดที่มีระเบียงให้เธอ ถือเป็นน้ำใจที่สูงค่ามาก แสดงให้เห็นว่าซือถูไห่ให้ความสำคัญกับเธอมาก

แน่นอนว่า มู่ซย่าเข้าใจอย่างแจ่มแจ้ง ซือถูไห่ไม่ได้ให้ความสำคัญเพราะตัวเธอ แต่เป็นเพราะเธอสามารถนำผลประโยชน์มาให้ตระกูลซือถู

ในขณะเดียวกัน มู่ซย่ายังรู้สึกว่าในช่วงครึ่งหลังของงานเลี้ยง มีสาวใช้คนหนึ่งคอยจ้องมองและสอดแนมเธอ

ดังนั้นไม่ว่าจะเป็นการอาบน้ำเตรียมเข้านอน มู่ซย่าจึงระมัดระวังตัวอย่างเต็มที่

ใครจะรู้ว่าในคฤหาสน์แห่งนี้ จะมีใครคิดจะจัดการกับเธอหรือไม่

ซือถูชิงซานนอนพลิกตัวไปมา ในสมองคิดหาวิธีจัดการกับมู่ซย่า

“ทันใดนั้น เธอก็เกิดความคิดอันยอดเยี่ยม”