ประธานวายร้ายจะแต่งงานกับฉันให้ได้! นิยาย บท 9

มู่ซย่าลุกขึ้นจากเตียง แต่เธอไม่เปิดไฟ ยังคงใช้แสงจากโทรศัพท์มือถือ และสำรวจทุกส่วนในห้องอย่างละเอียดถี่ถ้วน เพื่อหาร่องรอยที่หลงเหลืออยู่

“ฟ่อๆ!”

ทันใดนั้น เธอได้ยินเสียงแปลกๆ เสียงเหมือนคนหายใจแรงๆ

มู่ซย่าพบที่มาของเสียง เสียงนั้นมาจากข้างเตียง และห่างจากเท้าของเธอไปเพียงเมตรเดียว!

ตัวอะไรน่ะ!

มู่ซย่ารีบเปิดแสงของหน้าจอโทรศัพท์ให้สว่างที่สุด และส่องไปที่จุดนั้น

เธอเห็นงูเห่าตัวหนึ่งกำลังแลบลิ้น

งูตัวนั้นจ้องมาที่เธออยู่นานแล้ว ตัวของมันยืดขึ้นมาครึ่งหนึ่ง ดวงตาสีเขียวปานดวงวิญญาณร้ายจ้องเขม็งมาที่เธอ

ถ้าหากไม่ใช่เพราะเธอได้ยินเสียงแล้วตื่นขึ้นมา ป่านนี้เธอก็คงนอนแน่นิ่งอยู่บนเตียง

และในตอนนี้ งูเห่าก็เริ่มโจมตีเธอ มันใช้แรงจากหางดีดพุ่งตัวตรงมาที่คอของเธอ!

มู่ซย่าที่ได้รับการฝึกฝนตอบสนองอย่างฉับไว เธอขดตัวลงไปแล้วกลิ้ง เพื่อหลบหลีกการโจมตีของงูเห่า

ทันใดนั้น เธอรีบลุกขึ้นคว้าหางงูเห่า แล้วสะบัดมือขวาฟาดงูลงกับพื้นอย่างแรง

งูตัวนั้นถูกเธอฟาดลงไปจนมึน

มู่ซย่าลุกขึ้นหยิบกรรไกรที่ซ่อนอยู่ใต้หมอนไว้ก่อนหน้านี้สำหรับป้องกันตัว เธอเดินไปเตรียมจะตัดหัวงูเห่า

แต่เมื่อกำลังจะลงมือ จู่ๆ มู่ซย่าก็พบว่านี่คืองูเห่าชนิดหนึ่ง พวกมันอาศัยอยู่ทางใต้ ส่วนทางเหนือนั้นไม่มีงูชนิดนี้

งูตัวนี้ไม่ได้เลื้อยเข้ามาในห้องของเธอเอง แต่มีคนจงใจเอาเข้ามา

มู่ซย่านึกขึ้นได้ว่าเธอได้ยินเสียงฝีเท้าของคน ตอนนี้สิ่งต่างๆสอดคล้องกัน และในที่สุดเธอก็รู้ว่า คนที่ยืนอยู่ที่ระเบียงห้องของเธอครู่หนึ่งและจากไป ที่แท้แล้วมาทำอะไร

คนเหล่านี้ต้องการชีวิตเธอ!

สมองของมู่ซย่าประมวลผลอย่างรวดเร็ว

ตอนนี้ซือถูไห่คิดว่าเธอมีประโยชน์ เขาสามารถใช้เธอเพื่อเข้าหาตระกูลเยี่ย และโปรดปรานเธอมาก ดังนั้นจึงเป็นไปไม่ได้เด็ดขาดที่จะทำสิ่งนี้

ความเป็นไปได้เพียงหนึ่งเดียวคือ มู่ซินเย่ว์และซือถูชิงซาน

อย่างไรก็ตาม มู่ซินเย่ว์เป็นคนสุขุมและฉลาดมาก เป็นไปไม่ได้ที่จะทำสิ่งนี้ทันทีในคืนแรกที่เธอกลับมา คนที่มีความเป็นไปได้ที่จะลงมือทำสิ่งนี้มากที่สุด ก็คือซือถูชิงซาน

คิดมาถึงตรงนี้ ดวงตาของมู่ซย่าค่อยๆหรี่ลง ภายใต้แสงสะท้อนของดวงจันทร์ ดวงตาของเธอเปล่งประกายแสงอ่อนๆราวกับแสงของดวงจันทร์

อยากจะเอาชีวิตเธองั้นหรือ

ซือถูชิงซานต้องชั่งน้ำหนักตัวเองเสียก่อน!

เป็นเวลาดึกขึ้นไปอีก ดวงจันทร์คล้อยทางตะวันตก

ในคฤหาสน์เวลานี้ ทุกคนหลับกันเกือบหมด ช่วงก่อนฟ้าสางเป็นช่วงเวลาที่คนหลับสนิทที่สุด

ซือถูชิงซานอยู่ในห้องนอน แต่เธอนอนไม่หลับเลย

เธอกำลังรอ รอข่าวการตายของมู่ซย่า

เธอรอมาหลายชั่วโมงแล้ว แต่ก็ยังไม่มีข่าวดี

ในที่สุด ซือถูชิงซานก็อยู่นิ่งไม่ไหว เธอโทรเรียกแม่นม และแม่นมก็มาถึงห้องของเธออย่างเงียบๆ ในทันที

ซือถูชิงซานเปิดปากถามทันควัน “เธอยังไม่ได้ทำเรื่องที่ฉันสั่งใช่ไหม! พรุ่งนี้เช้า เธอรอตำรวจมายืนหน้าประตูได้เลย!”

แม่นมรีบอธิบาย “คุณหนูคะ คุณเข้าใจผิดแล้ว! ดิฉันจัดการเรียบร้อยแล้วนะคะ ดิฉันไปซื้องูพิษจากตลาดมา และเอาไปปล่อยในห้องของเธอแล้วเมื่อสองชั่วโมงก่อน”

ซือถูชิงซานขมวดคิ้วและถามว่า "แล้วทำไมยังไม่มีข่าวอะไรมาเลย ถ้าถูกงูกัดก็จะต้องตื่นด้วยความเจ็บปวด ห้องของฉันอยู่ใกล้กับห้องของมันมาก ข้ามไปสองระเบียงก็ถึงแล้ว แต่ฉันไม่เห็นจะได้ยินเสียงร้องอะไรเลย”

“อย่างนั้น...ดิฉันก็ไม่รู้จริงๆค่ะ”

“งูตัวนั้นไม่กัดคนหรือเปล่า”