ประธานวายร้ายจะแต่งงานกับฉันให้ได้! นิยาย บท 769

มีเงาๆหนึ่งเดินออกมาจากด้านหลังของกลุ่มฝูงชน

“คุณท่านซือถูไห่!”

พ่อของโต้วจื่อได้ยินเสียงที่คุ้นเคยก็หันหน้าไปมองทันที

ซีซีเดินออกมาจากด้านหลังของฝูงชน พอเห็นพ่อโต้วจื่อก็ทักทายด้วยน้ำเสียงอันเป็นมิตรวา“คุณลุง”

“เธอไม่ต้องมาเรียกฉัน” พ่อของโต้วจื่อขมวดคิ้วแล้วพูดว่า “ทั้งหมดเป็นเพราะเธอ ฉันเกือบจะก่อความวุ่นวายในงานศพของคุณท่านแล้ว!”

ผู้ตายนั้นเป็นผู้ยิ่งใหญ่ การก่อกวนในงานศพแบบนี้เป็นเรื่องที่เสียมารยาทมาก

ซีซีแกล้งทำเป็นไม่รู้เรื่องอะไรเลย เธอพูดขึ้นมาว่า “ฉันไม่รู้คุณกำลังพูดเรื่องอะไร” จากนั้นก็หันหน้าไปทางซือถูไห่

ซือถูไห่มีลางสังหรณ์ที่ไม่ดีเป็นอย่างมาก คิดอยากจะขัดขวางการพูดของซีซีแต่ไม่ทันเสียแล้ว——

“คุณท่านซือถูไห่” ซีซียิ้มแล้วพูดว่า “คุณได้สั่งซื้อดอกไม้ที่ร้านของพวกเราไว้ ใบสั่งซื้อสินค้าหนึ่งหมื่นกว่าหยวน ดอกไม้ได้ถูกจัดส่งเรียบร้อยแล้ว เจ้านายยังบอกอีกด้วยว่า ได้เตรียมเงินทอนไว้ให้คุณแล้วเป็นเงินแปดร้อยกว่าหยวน คุณเก็บไว้ดีๆนะ”

ซีซีหยิบธนบัตรออกมาหนึ่งปึกแล้วยื่นให้ซือถูไห่

ซือถูไห่ตกใจจนก้าวถอยหลังไปหนึ่งก้าวพยายามโบกมือปฏิเสธ “ไม่...ฉัน...”

“ซือถูไห่!” พ่อของโต้วจื่อตะโกนเสียงดัง สีหน้าแดงก่ำ ทั้งตัวเต็มไปด้วยอารมณ์ความโกรธที่ถูกล้อเล่นกับความรู้สึก

พ่อโต้วจื่อเป็นคนทำงานตลอดทั้งปี สภาพร่างกายไม่ต่างจากบอดี้การ์ดของซือถูไห่

เมื่อถูกตะโกนใส่ ซือถูไห่เกิดอาการตกใจจนวิญญาณส่วนหนึ่งหลุดออกจากร่าง

แต่เขากลับมาตั้งสติได้อย่างรวดเร็ว ผลักซีซีแล้วพูดว่า “เธอออกไปก่อน เธอออกไปก่อน!”

ซีซียืนอยู่ไม่ขยับไปไหนแล้วถามว่า “คุณผู้ชาย เงินของคุณไม่เอาแล้วเหรอคะ?”

“เงินอะไร! พวกคุณเข้าใจผิดแล้ว รีบไปรีบไป !” ซือถูไห่ผลักซีซีออกไป

แต่แล้วเขาก็ต้องประหลาดใจเมื่อพบว่าทั้งที่เขาใช้แรงในการผลักเธอออกไป แต่ผู้หญิงร่างเล็กที่อยู่ตรงหน้ากลับไม่ขยับเลยแล้วยังยืนอยู่ที่เดิมได้

พอซือถูไห่คิดทบทวนเสร็จ ผู้นำหมู่บ้านเคาะไม้เท้าที่อยู่ในมือกดเสียงต่ำแล้วถามว่า “ซือถือไห่ ตอนนี้นายยังมีอะไรจะพูดอีกไหม?”

“ผม...” ซือถูไห่กัดฟันล่าง สมองกำลังหมุนอย่างรวดเร็ว

คนโง่พวกนี้ ต้องใช้สถานการณ์แบบนี้มาขอเงินกับเขาใช่ไหม ? ได้ งั้นเขาก็จะไม่ให้สักหยวน มิฉะนั้นถ้าให้ครั้งนี้ไปแล้ว คนพวกนี้จะต้องมาเอากับเขาครั้งที่สอง ครั้งที่สาม...

ถึงเวลานั้นก็จะต้องจ่ายเงินให้อย่างไม่ได้หยุดไม่ได้หย่อน

เขาจะปล่อยให้เป็นแบบนี้ไม่ได้!

“พวกคุณกลับไปกันก่อน” ซือถูไห่พูดกับช่างไม้หลายคน “ผมจะติดต่อพวกคุณไปทีหลัง”

ช่างไม้เหล่านี้ให้ความร่วมมือเป็นอย่างดี และเดินจากไปอย่างมีความสุข

“ซือถูไห่” พ่อโต้วจื่อกำหมัดไว้อย่างแน่นถามด้วยความเย็นชาว่า “ครอบครัวคุณค้างจ่ายค่าจ้างพวกเรา วันนี้คุณจะต้องจ่ายทั้งต้นและทั้งดอกให้พวกเราทั้งหมด!”