ประธานวายร้ายจะแต่งงานกับฉันให้ได้! นิยาย บท 771

สิ่งที่ทำให้ทุกคนต่างคาดไม่ถึงนั่นก็คือขณะที่ชาวบ้านทั้งหมดกำลังจะร่นถอย บอดี้การ์ดชุดดำที่ปรากฏตัวออกมาใหม่นั้นกลับช่วยเหลือพวกเขาจัดการกับคนของซือถูไห่

ซือถูไห่ถูกบอดี้การ์ดชุดดำไล่ต้อนกระทั่งจนมุม เอ่ยถามด้วยความหวาดกลัว “พวกนายเป็นใครกันแน่?”

“คนที่มาจัดการคุณไง!” ทันทีที่สิ้นเสียงบอดี้การ์ด กำปั้นหนึ่งกระแทกเข้ากับใบหน้าของซือถูไห่

ภาพตรงหน้าของซือถูไห่พลันมืดดำและเป็นลมล้มพับในทันใด

“เป็นคนกันเองทั้งนั้น!”

ใบหน้าพ่อโต้วจื่อเต็มไปด้วยความสุข ชั่วขณะนั้นเหล่าชาวบ้านต่างก็เริ่มแสดงความฮึกเหิมและเริ่มต่อสู้กับเหล่าบอดี้การ์ดอีกครั้ง

ด้วยความช่วยเหลือจากบอดี้การ์ดชุดดำ เพียงไม่กี่นาที บอดี้การ์ดทั้งหมดของซือถูไห่ต่างก็ถูกจับกุมตัว

พ่อโต้วจื่อทอดถอนหายใจยืดยาว ก้าวเท้าไปด้านหน้าพร้อมกับเอ่ยขอบคุณบอดี้การ์ด ฉับพลันเหล่าบอดี้การ์ดยืนเรียงสองแถวและร้องตะโกนด้วยความเคารพอย่างพร้อมเพรียง “คุณมู่!”

เหล่าชาวบ้านเงยหน้าขึ้นไปมองอย่างอดไม่ได้

เห็นเพียงหญิงสาวคนหนึ่งรูปร่างผอมเพรียวสายตาเยือกเย็น แต่กลับเหมือนผีเสื้อที่มีท่วงท่าอิริยาบถงดงาม ยืนด้วยความสง่า

พ่อโต้วจื่อจดจำบุคคลที่มาเยือนได้ในทันใด

“มู่ซย่า? ลูกสาวของซือถูไห่เหรอ?”

มู่ซย่าพยักหน้า เธอก้าวเท้าไปยังด้านข้าง โต้วจื่อวิ่งออกมาจากด้านหลังของเธอและพุ่งตัวไปยังด้านหน้าพร้อมกับกอดขาพ่อโต้วจื่อ

“ปะป๊า!”

พ่อโต้วจื่อดึงโต้วจื่อมาไว้ด้านหลัง จ้องมองมู่ซย่าด้วยความระแวดระวังและเอ่ยถาม “มู่ซย่า คนเหล่านี้...คุณส่งมาช่วยเหลือพวกเรางั้นเหรอ?”

มู่ซย่าส่งเสียง‘อือ’และเอ่ย “เป็นฉันเอง”

ทันใดนั้นทุกคนแสดงสีหน้าประหลาดใจ พ่อโต้วจื่อยิ่งอดไม่ได้ที่จะเอ่ยถาม “ทำไม?”

มู่ซย่าหยิบกระดาษปึกหนึ่งออกมาจากมือของเสี่ยวเป่ยอย่างไม่รีบร้อนพร้อมกับเอ่ย “พวกคุณไม่ต้องร้อนใจหรอก ตราบใดที่พวกคุณลงชื่อภายในเอกสารนี้ เรื่องนี้ก็จะได้รับการแก้ไขอย่างง่ายดาย”

“ลงชื่อเหรอ?” พ่อโต้วจื่อตบต้นขาของตนและกล่าว “ที่แท้เรื่องการลงชื่อนั้นเป็นคุณที่อยู่เบื้องหลังและคอยช่วยเหลือพวกเรา”

มู่ซย่าพยักหน้า “ดังนั้นทุกคนไม่ต้องรีบร้อนเคลื่อนย้ายสิ่งของ มาลงชื่อกันก่อนเถอะ”

ชาวบ้านจำนวนไม่น้อยเดินเข้าไปภายในทันที

เพียงเวลาไม่นานนัก กระดาษหลายแผ่นก็เต็มไปด้วยลายเซ็น

หลังจากพ่อโต้วจื่อลงชื่อเสร็จ เขาถูมือไปมาและเอ่ยด้วยความลำบากใจ “ทั้งหมดต้องกล่าวโทษผม ควรจะลงชื่อตั้งนานแล้ว ผมถูกซือถูไห่และพวกเขาหลอกลวงจนกระทั่งตอนนี้และเด็กคนหนึ่งยังมองทุกอย่างเฉียบขาดมากกว่าผม”

“ไม่กล่าวโทษพวกคุณหรอก ซือถูไห่และพวกเขานั้นไร้ยางอายเกินไป” ขณะมู่ซย่ากล่าว หยิบกระดาษขึ้นมาพลางมองตรวจสอบ จากนั้นเพิ่มระดับเสียงและเอ่ย “เรื่องเงินค่าจ้างของพวกคุณปล่อยให้เป็นหน้าที่ของฉัน ตอนนี้ทุกคนกลับบ้านก่อนและรอฟังข่าวคราว”

นัยน์ตาพ่อโต้วจื่อพลันร้อนขึ้นมาทันใด ครั้นนึกถึงวิธีการที่หลูปี่เกลี้ยกล่อมเขาในตอนนั้น เขากัดฟันแน่นและคุกเข่าหันหน้าไปทางมู่ซย่า