ประธานวายร้ายจะแต่งงานกับฉันให้ได้! นิยาย บท 807

มือเรียวยาวของชายคนนั้นยื่นออกมา จับมือกับผู้อำนวยการพานอย่างสุภาพ เอ่ยแนะนำตนเอง “ผู้อำนวยการพานสวัสดีครับ ผมแอรอน”

แม้ว่าอีกฝ่ายจะพูดภาษาจีนได้อย่างคล่องแคล่ว แต่การออกเสียงก็ไม่ได้มาตรฐานมากนัก เพียงเท่านี้ก็เพียงพอแล้ว

“สวัสดี สวัสดี นักเรียนแอรอน”

ริมฝีปากของแอรอนเผยรอยยิ้ม ฉับพลันเขาเอียงศีรษะเล็กน้อยพร้อมกับกล่าวทักทายกลุ่มนักเรียนหญิงที่ยืนอยู่ด้านหลังผู้อำนวยการพานด้วยความพราวเสน่ห์ “ไฮ! เหล่าสาวสวย”

“อ๊ายอ๊ายกรี๊ดกรี๊ด!” ทันใดนั้นเหล่าหญิงสาวก็กรีดร้องอย่างบ้าคลั่ง

รอยยิ้มในดวงตาของแอรอนนั้นลึกล้ำ หันศีรษะกลับไปพูดคุยกับผู้อำนวยการ “เด็กผู้หญิงโรงเรียนของพวกคุณนั้นน่ารักมาก”

“ฮะ? ฮ่าฮ่า....” ผู้อำนวยการพานหัวเราะแห้งและเอ่ยถาม “นักเรียนแอรอน ภายในสายโทรศัพท์คุณไม่ได้บอกกับผมว่าคุณนั้นอยากจะเรียนสถาบันไหนและคณะอะไร?”

แอรอนเลิกคิ้วขึ้นเล็กน้อยพลางเอ่ย “สาวงามค่อนข้างเยอะ เกือบลืมเรื่องนี้ไปเลย”

“…..”

เหล่านักเรียนหญิงที่อยู่ด้านหลังผู้อำนวยการพานต่างส่งเสียงกรีดร้องอย่างคลุ้มคลั่งอีกครั้ง

“อ๊ายกรี๊ดอ๊าย เขาดีมากเลย!”

กู้หว่านหว่านส่งเสียงกระแอมภายในลำคอและไอออกมาครั้งหนึ่ง ท่ามกลางหญิงสาวเห็นได้อย่างชัดเจนว่าอารมณ์ของเธอนั้นสงบมากที่สุด แต่ทว่าเธอกลับจ้องมองแอรอนอย่างไม่ละสายตา

ผู้ชายคนนี้ อันที่จริงแล้วเธอเคยเห็นมาก่อน รูปลักษณ์เดียวที่สามารถเป็นศัตรูกับเยี่ยซือเจวี๋ยได้

แน่นอน นอกจากรูปลักษณ์ การมาโรงเรียนด้วยเฮลิคอปเตอร์ส่วนตัวนั้นสามารถกล่าวได้ว่าทรัพย์ทางการเงินไม่ได้แย่

ถ้าหาก...หลังจากที่พ่อและแม่ของเธอมายังจิงตู หากว่าเรื่องของเยี่ยซือเจวี๋ยยังคงไม่มีความหวัง บางทีเธออาจจะถอยหนึ่งก้าวและติดต่อเชื่อมสัมพันธ์กับคนผู้นี้ที่ชื่อแอรอน

ท่าทางของเขาราวกับว่าเป็นคนจีบเก่งมาก....

อย่างไรก็ตามวินาทีถัดมา ได้ยินเพียงแอรอนกล่าวว่า “โรงเรียนของพวกคุณนั้นมีนักเรียนหญิงที่ชื่อว่ามู่ซย่าหรือเปล่า?”

ใบหน้าของกู้หว่านหว่านแข็งทื่อในทันใด

ตอนแรกที่เขาเกิดความคิดเช่นนั้นกับมู่ซย่า คงจะเป็นเพราะว่าถูกใบหน้าของมู่ซย่าสะกดจิต

ตอนนั้นเขาเองก็ตาบอดจริงๆ

โอวหยางโม่ก้าวเท้าไปด้วยใบหน้าบึ้งตึง

เขาไม่มองแอรอนแม้แต่น้อย เขาเอ่ย “ผู้อำนวยการพาน ก่อนหน้านี้คุณเคยรับปากกับผมแล้วว่าจะไม่ยัดนักเรียนเข้ามาภายในชั้นเรียนของผมอีก”

“ยัดเยียดอะไรกันเล่า?” ผู้อำนวยการพานรีบเอ่ยอธิบายอย่างรวดเร็ว “นักเรียนแอรอนเป็นนักเรียนที่มีความสามารถเป็นเลิศ! หลังจากนี้คุณก็จะรู้เอง”

โอวหยางโม่ขมวดคิ้วแน่นและกล่าวอย่างหนักแน่น “ไม่ว่าเขาจะยอดเยี่ยมเป็นเลิศหรืออะไรก็ตาม นักเรียนภายในชั้นเรียนของผมนั้นก็เพียงพอแล้ว ถ้าหากคุณยังยืนกรานจะให้เขาเข้ามาภายในชั้นเรียนของผม เช่นนั้นผมคงทำได้เพียงแค่สละตำแหน่งและลาออกจากโรงเรียน”

ใบหน้าของผู้อำนวยการพานมืดมนลงทันใด

“อาจารย์โอวหยาง คุณหมายความว่าอย่างไร? คุณกำลังล้อเล่นกับผมอยู่ใช่ไหม?”

โอวหยางโม่เชิดคางขึ้นเล็กน้อยพลางเอ่ย “ผมไม่ได้ล้อเล่นอะไรกับคุณเลย ถ้าหากคุณต้องการยัดนักเรียนคนนี้เข้ามาภายในชั้นเรียนของผม เช่นนั้นผมคงต้องไป”