ประธานวายร้ายจะแต่งงานกับฉันให้ได้! นิยาย บท 809

“นักเรียนกู้หว่านหว่าน” ผู้อำนวยการพานเอ่ย “ภาษาอังกฤษของคุณดี เช่นนั้นคุณพานักเรียนแอรอนเดินชมรอบโรงเรียนสักหน่อยเถอะ”

“ฮะ? หนูเหรอคะ?” กู้หว่านหว่านชี้ไปยังจมูกของตนเองด้วยท่าทีเหนือความคาดหมายและเซอร์ไพร์ส

“อือ คุณนั่นแหละ”

ผู้อำนวยการพานเป็นคนขี้ลืมมาก ลืมไปแล้วว่าเรื่องการแปลครั้งก่อนของกู้หว่านหว่านนั้นเกือบทำให้โรงเรียนสูญเสียการอนุมัติแผนการสอนคณิตศาสตร์ขั้นสูงของมหาวิทยาลัยอังกฤษ

ภายในหัวใจของกู้หว่านหว่านรู้สึกประหม่าอย่างไม่อาจอธิบายได้ เธอกำมือแน่นพลางเดินเข้าไปหาแอรอนท่ามกลางสายตาอิจฉาริษยาของเหล่านักเรียนหญิง

เมื่อเธอได้ยินแอรอนเอ่ยถึงมู่ซย่า ภายในหัวใจของเธอรู้สึกไม่พอใจแอรอนเท่าไรนัก

แต่เรื่องนี้ไม่ได้เป็นอุปสรรคขัดขวาง เธอรู้สึกเพลิดเพลินกับการเป็นจุดสนใจและถูกคนอื่นจ้องมองด้วยความอิจฉา

กู้หว่านหว่านยืนตรงหน้าแอรอน เผยรอยยิ้มที่ตนเองคิดว่างดงามมากที่สุด จากนั้นเอ่ยอย่างอ่อนโยน “เช่นนั้นเพื่อนร่วมชั้นแอรอน โปรดตามฉันมา”

“ได้เลย คนสวย รบกวนคุณช่วยนำทางให้กับผมด้วย” แอรอนกล่าวพลางหันศีรษะกลับไปและออกคำสั่งให้บอดี้การ์ดขับเฮลิคอปเตอร์ออกไป

เขาพูดภาษาที่กู้หว่านหว่านไม่เคยได้ยินมาก่อน

เธอเอ่ยถามอย่างอดไม่ได้ “เพื่อนร่วมชั้นแอรอน คุณมาจากประเทศไหนเหรอ?”

แอรอนเม้มริมฝีปากและเอ่ยพร้อมรอยยิ้ม “ดูเหมือนว่าเรื่องนี้ไม่ได้เกี่ยวข้องกับคุณ?”

ส่วนลึกนัยน์ตาของเขาแสงเย็นส่องประกายอย่างชัดเจน

“…..” กู้หว่านหว่านตื่นตระหนก รีบเอ่ยขอโทษ “ขอโทษด้วย”

“ไม่เป็นไร นำทางเถอะ” เพียงพริบตา รอยยิ้มเซ็กซี่และพราวเสน่ห์ของแอรอนพลันปรากฏขึ้นอีกครั้ง กู้หว่านหว่านคิดว่าเมื่อสักครู่ตนเองคงมองผิดไป

ทั้งสองคนเดินออกไปไกลท่ามกลางสายตาริษยาของทุกคน

นักเรียนหญิงภายในชั้นเรียนเอ่ยพึมพำด้วยความอิจฉาอย่างอดไม่ได้ “กู้หว่านหว่านโชคดีเกินไปหน่อยหรือเปล่า? ก่อนหน้านี้ฉันเห็นว่าซ่งช่านมอบนามบัตรให้กับหล่อน เพียงไม่นาน เมื่อนักเรียนใหม่ย้ายเข้ามาก็เป็นหล่อนที่พาเขาชมรอบโรงเรียน.....”

ผู้อำนวยการนำมือทั้งสองข้างไพล่หลังและเอ่ยอย่างเย็นชา “แก้ไขคำพูดหน่อย ไม่ใช่ว่าผมต้องการให้คุณลาออก ตัวคุณเองต่างหากที่อยากจะลาออก อีกอย่าง ตอนนั้นผมจ้างคุณด้วยเงินจำนวนมาก เป็นเพราะคุณคืออาจารย์โอวหยางที่มากด้วยความสามารถและจบจากคณะศึกษาศาสตร์แห่งมหาวิทยาลัยอังกฤษ ไม่ใช่คุณที่ได้รับเพียงใบประกาศนียบัตรของมหาวิทยาลัยอังกฤษและไม่ได้รับแม้แต่ปริญญาบัตร”

ภายในพริบตาสีหน้าของโอวหยางโม่เปลี่ยนไปอย่างมาก

“คุณ คุณรู้เรื่องหมดแล้วเหรอ? ใครบอกคุณ? มู่ซย่าใช่ไหม? จะต้องเป็นหล่อนอย่างแน่นอน! หล่อนไม่ชอบผมมาตั้งนานแล้ว!”

ภายในหัวใจของโอวหยางโม่เกลียดชังมู่ซย่าเจียนตาย

อย่างไรก็ตาม ผู้อำนวยการพานกลับส่ายศีรษะด้วยความผิดหวัง

“คุณผิดแล้ว ไม่มีใครบอกผมหรอก เป็นเพราะข่าวฉาวของคุณและมู่ชิงชิงในครั้งก่อน ผมเข้าไปตรวจสอบข้อมูลของคุณและพบมัน”

โอวหยางโม่สำลักชั่วขณะ ไม่รู้ว่าควรจะกล่าวอะไร

ผู้อำนวยการกล่าวต่อ “โอวหยางโม่ คุณหลอกลวงโรงเรียนของพวกเรา ผมสามารถทนได้ เป็นเพราะผมรู้ว่าอย่างไรคุณก็มีโอกาสได้รับใบปริญญา แต่คุณทำผิดครั้งแล้วครั้งเล่า ปฏิบัติต่อนักเรียนอย่างไม่เป็นธรรม อีกทั้งเมื่อครู่ก็ข่มขู่ผม เรื่องนี้ผมไม่สามารถอดทนได้ โอวหยางโม่ คุณอยากจะไปก็ไปเถอะ เห็นแก่หน้าพ่อและแม่ของคุณ ผมจะไม่เปิดเผยเรื่องที่คุณยังไม่ได้รับใบปริญญา”