ประธานวายร้ายจะแต่งงานกับฉันให้ได้! นิยาย บท 811

“อ๊าก——พี่ซีซี เขา เขา เขา เขาเป็นดารา”

ซีซีมองอย่างสงสัย เธอไม่ได้ติดตามดารา ไม่รู้จักว่าชายจมูกเขียวและหน้าบวมที่อยู่ตรงหน้านั้นคือใคร

“ฮึ!” ซีซีพ่นลมหายใจอย่างเย็นชาและเอ่ย “ดาราแล้วยังไง? หน้าที่ของพวกเราคือการปกป้องคุณมู่ ไม่ต้องพูดถึงดาราหรอก ต่อให้เป็นเจ้าชายมารังแกคุณมู่ พวกเราก็ต้องจัดการเขา”

“ใช่! ดูผมปล่อยหมัดใส่ศีรษะของเขา!”

เสี่ยวเป่ยยกกำปั้นขึ้นละต้องการปล่อยหมัดปะทะกับซ่งช่านที่ถูกต่อยจนมึนงง

“หยุดก่อน!” มู่ซย่ารีบเดินไปด้านหน้าเพื่อห้ามปราม ดึงเสี่ยวเป่ยไว้และเอ่ย “นายอย่าลงมือมั่วซั่ว ถามให้แน่ชัดก่อนว่าเกิดอะไรขึ้น”

“ครับ” เสี่ยวเป่ยตอบรับ แต่ยังคงจ้องมองชายคนนั้นอย่างระแวดระวัง พร้อมโจมตีทุกเมื่อ

มู่ซย่าก้าวเท้าไปด้านหน้าและเอ่ยถามอย่างอดไม่ได้ “คุณโอเคหรือเปล่า?”

ซ่งช่านกัดฟันแน่นอดทนต่อความเจ็บปวด เอ่ยถามมู่ซย่าอย่างไม่สบอารมณ์ “เกิดอะไรขึ้นกับคุณกันแน่? ทำไมเพื่อนของคุณต้องต่อยผมด้วย?!”

เมื่อได้ยินเสียงนี้ มู่ซย่าพลันจำได้ในทันใด

“คุณคือคนประหลาดที่เอ่ยเรียกฉันที่ซุปเปอร์มาร์เก็ตก่อนหน้านี้ใช่ไหม?”

“ใช่! ผมเอง!” วินาทีถัดมา ซ่งช่านกระทืบเท้า “อะไรคือคนประหลาด? ผมแปลกประหลาดมากเหรอ?”

มู่ซย่าจ้องมองแมสก์และแว่นกัดแดดที่ถูกเสี่ยวเป่ยต่อยจนร่วงลงบนพื้น พยักหน้าและเอ่ยความจริง “คุณค่อนข้างแปลกประหลาด อากาศร้อนมาก คุณห่อตัวเองเป็นบ๊ะจ่างไปเพื่ออะไรกัน?”

“นั่นเป็นเพราะว่าผมคือดารา กลัวว่าแฟนคลับจะจำผมได้! ใครจะรู้ว่าคุณจะต่อยหน้าผมแล้วก็ยังมีเพื่อนของคุณด้วย ผม หน้าผมไม่เป็นอะไรใช่ไหม?”

ซ่งช่านรีบหยิบกระจกออกมาจากกระเป๋าของตนเอง เมื่อเห็นใบหน้าบวมช้ำของตนเอง เขากระทืบเท้าอย่างคลุ้มคลั่งอีกครั้ง

เมื่อมู่ซย่าเห็นท่าทางเช่นนี้ของซ่งช่าน หล่อนพลันนึกได้ว่าครั้งก่อนที่อีกฝ่ายปรากฏตัวในซุปเปอร์มาร์เก็ตเขาถูกฝูงชนห้อมล้อมถ่ายรูป

“เปล่าหรอก ตอนนี้ผมเป็นนักแสดงนำชายของภาพยนตร์เรื่องนี้ ไม่ใช่ว่าคุณเป็นแฟนคลับของผมหรอกเหรอ? ตอนนี้คุณลองคิดดูก่อนได้นะ”

มู่ซย่าแสดงสีหน้าหมดคำจะพูด “ฉันไปเป็นแฟนคลับของคุณตั้งแต่เมื่อไรกัน?”

“คุณไม่ต้องเสแสร้งหรอกน่า กลยุทธ์แสร้งปล่อยเพื่อจับ[1]ใช้สองครั้งก็ไม่น่าสนใจแล้วนะ” ซ่งช่านยัดนามบัตรของตนเองใส่มือของมู่ซย่าและกล่าว “นี่คือนามบัตร คิดได้แล้วโทรหาผมนะ นี่คือโอกาสเพียงครั้งเดียว ผมให้เวลาคุณสามวัน ภายในสามวันมอบคำตอบให้กับผมด้วย”

ขณะซ่งช่านกล่าว เขาหยิบแมสก์และแว่นตาที่ตกอยู่บนพื้น หลังจากนั้นเขาไม่ให้เวลามู่ซย่ากล่าวคำพูดใด เขาก้าวเท้าและเดินจากไปทันที

“เฮ้! เฮ้ เดี๋ยวก่อนคุณ!”

มู่ซย่าก้าวเท้าและต้องการไล่ตามเขา แต่เพียงพริบตาเดียวซ่งช่านก็วิ่งหายไป

เสี่ยวเป่ยก้าวไปข้างหน้าและถามอย่างอยากรู้อยากเห็น “พี่มู่ซย่า ที่แท้คุณก็เป็นแฟนคลับของเขาใช่ไหม?”

กลยุทธ์แสร้งปล่อยเพื่อจับ[1] หมายถึง ต้องการที่จะจับให้อยู่หมัดก็เลยแสร้งทำเป็นปล่อยไปก่อน อุปาว่า เพื่อที่จะควบคุมหรือครอบงำจิตใจของเขาให้อยู่ในอำนาจอย่างเด็ดขาดจึงแสร้งทำใจดีปล่อยไปก่อน