ประธานวายร้ายจะแต่งงานกับฉันให้ได้! นิยาย บท 813

ทันทีที่กู้หว่านหว่านเงยหน้าขึ้นก็เห็นมู่ซย่ากำลังเดินเข้าห้องสมุดพอดี หัวใจก็เต้นตึกตัก

เธอจะให้อารอนเห็นมู่ซย่าไม่ได้เด็ดขาด!

กู้หว่านหว่านรีบเอียงตัวอย่างเร็ว เพื่อใช้ตัวบดบังไม่ให้อารอนมองเห็นทางห้องสมุดได้ ยิ้มแห้งๆแล้วพูดว่า “อันที่จริงห้องสมุดก็ไม่ได้มีอะไรน่าเดินชมสักเท่าไหร่ ฉันว่าฉันพานายไปเดินชมหอประวัติศาสตร์ของโรงเรียนดีกว่า”

อารอนทำหน้าสงสัยแล้วถามว่า “เมื่อกี้เธอเพิ่งจะพูดว่า ห้องสมุดของพวกเธอเป็นห้องสมุดที่กว้างใหญ่หรูหราที่สุดในบรรดาโรงเรียนชั้นนำของฮวากั๋วไม่ใช่เหรอ?แล้วทำไมตอนนี้มาถึงตรงนี้แล้วจะไม่เข้าไปละ?”

“นั่นเป็นเพราะว่า...”กู้หว่านหว่านรีบหาข้อแก้ตัว “ฉันเพิ่งรู้สึกว่าห้องสมุดถึงจะกว้างใหญ่หรูหรายังไงก็เหมือนกันหมดนั่นแหละ”

“มันก็จริงนะ”

กู้หว่านหว่านเพิ่งถอนหายใจด้วยความโล่งอกไปก็ได้ยินอารอนพูดต่อว่า “แต่ไหนๆก็มาแล้ว ก็เข้าไปดูสักหน่อยละกัน”

ใจกู้หว่านหว่านตื่นเต้นขึ้นมาอีกครั้ง คิดเร่งหาวิธีขัดขวาง แต่อารอนกำลังมุ่งหน้าเดินเข้าไปในห้องสมุดแล้ว

กู้หว่านหว่านหมดปัญญา จึงได้แต่กัดฟันแล้วเดินตามไป

เธอจะแสดงอย่างแจ่มแจ้งไม่ได้ ไม่งั้นอาจทำให้อารอนเกิดความสงสัยได้

กู้หว่านหว่านเร่งฝีเท้าให้เดินมาทันอารอน ได้ยินอารอนส่ายหัวและแสดงสีหน้าที่สงสัยว่า “ฉันคิดว่าจะหรูหราขนาดไหนกัน มันก็งั้นๆแหละ ถ้าหากเป็นที่ประเทศพวกเราทางนั้น แค่สุ่มดูห้องสมุดบ้านใครสักหลังน่าจะหรูหรามากกว่านี้อีก”

กู้หว่านหว่านกำลังเร่งค้นหาว่ามู่ซย่าอยู่ที่ไหน เพื่อใช้โอกาสนี้บังอารอนไว้ไม่ให้มองเห็นมู่ซย่าได้

ได้ยินอารอนพูดแบบนี้จึงอดไม่ได้เกิดข้อสงสัยที่จะถามว่า “เพื่อนนักเรียนอารอน สรุปแล้วนายมาจากไหนกันแน่? ห้องสมุดของโรงเรียนพวกเรานั้น ก่อนหน้านี้ด้วยความกว้างใหญ่และหรูหรา ยังได้ลงในอินเตอร์เน็ตและเป็นที่นิยมค้นหาภายในประเทศนี้อยู่เลย”

อารอนหยีตาและยิ้มด้วยรอยยิ้มที่อันตรายว่า “เพื่อนนักเรียนกู้ หวังว่านี่จะเป็นครั้งสุดท้ายที่เธอจะถามฉันเกี่ยวกับคำถามนี้”

ในใจของกู้หว่านหว่านรู้สึกตื่นตระหนก มองเห็นนัยน์ตาของอารอนที่ดูอันตรายและถือเป็นการตักเตือนเธออย่างชัดเจน

สายตาแบบนี้ ราวกับว่ามีมีดที่แหลมคมปักอยู่บนทรวงอกของเธอ พร้อมที่จะแหกอกของเธอได้ตลอดเวลา

กู้หว่านหว่านเคยเห็นสายตาแบบนี้จากเยี่ยซือเจวี๋ยคนเดียวเท่านั้น นี่ช่างเป็นสัญญาณอันตรายมากจริงๆ

ขณะนั้นเธอรู้สึกตกใจมากจนเหงื่อที่หลังเปียกโชก แม้แต่คำพูดหนึ่งคำก็พูดไม่ออกจากปาก

กู้หว่านหว่านรู้สึกได้อย่างชัดเจนว่าอารอนมีความลับบางอย่างที่ไม่สามารถค้นหาได้ แต่ความรู้สึกลึกลับนี้ กลับทำให้เธอรู้สึกสนใจในตัวอารอน

กับคำถามนี้ เอรอนไม่มีอะไรที่ต้องปิดบัง ยอมรับอย่างเปิดเผยว่า “ถูกต้อง”

กู้หว่านหว่านเหมือนกลืนไม่เข้าคายไม่ออกถามต่อว่า “นาย นายชอบเธอเหรอ?”

เอรอนยักคิ้วขึ้นแล้วตอบว่า “จะเข้าใจแบบนั้นก็ได้”

กำปั้นของกู้หว่านหว่านกำหมัดอย่างแน่นอัตโนมัติ

เธอพูดด้วยความประชดประชันว่า “งั้นน่าแปลกใจจังเลย...”

“แปลกยังไง?”

“มู่ซย่าอยู่โรงเรียนนี้ไม่ค่อยมีคนชอบเธอกันสักเท่าไหร่”

เอรอนถามด้วยความสงสัย “เพราะอะไร?”

กู้หว่านหว่านถอนหายใจเฮือกใหญ่แล้วกล่าวว่า “เพราะการเรียนของเธอไม่ดี ชอบโดดเรียนเป็นประจำ อีกทั้งยัง...ชอบต่อปากต่อคำกับอาจารย์ ก่อนหน้านี้ก็ยังมีเรื่องทะเลาะกันเป็นกลุ่ม หนึ่งในเพื่อนนักเรียนที่เข้าร่วมในครั้งนั้นถึงขั้นต้องติดคุกเลย ในสายตาคนอื่นเธอเป็นผู้หญิงที่ไม่ดีคนหนึ่ง”