อย่างไรก็ตาม ทันทีที่กู้หว่านหว่านเข้าไปในห้องสมุด เธอก็พบว่าเพื่อนร่วมชั้นที่นินทาเธอก่อนหน้านี้และส่วนใหญ่ยังคงอยู่
เธอกำลังจะแสร้งทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้ เธอก็ได้ยินเสียงแอบกระซิบกระทราบเกี่ยวกับเธออีกครั้ง
“นั่นมันผู้หญิงบ้านั่นไม่ใช่เหรอ ทำไมเธอยังมีหน้ามาห้องสมุดอีกล่ะ?”
"ถ้าฉันเป็นเธอนะ ฉันก็คงแทบจะแทรกแผ่นดินหนีแล้ว"
กู้หว่านหว่านทนไม่ได้อีกต่อไป เธอจ้องเขม็งไปที่เพื่อนร่วมชั้นสองคนที่กำลังพูดถึงเธออยู่และพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชาว่า "มีกฎของโรงเรียนข้อไหนที่ไม่ให้ฉันเข้ามาอ่านหนังสือในห้องสมุดไหมล่ะ?”"
คนๆนั้นนึกไม่ถึงว่ากู้หว่านหว่านจะพูดขึ้นมา จึงกระแอมสองครั้งด้วยความอับอาย และกลับไปหมกมุ่นกับการอ่านหนังสือต่อ
กู้หว่านหว่านถอนหายใจด้วยความกลัดกลุ้มอย่างหนัก และหามุมที่นั่งที่ไม่มีคน พยายามสลัดความคิดที่ทำให้เสียสมาธิและตั้งใจอ่านหนังสือสอบ
การทดสอบรายเดือนในวันพฤหัสบดีและวันศุกร์เป็นโอกาสสุดท้ายที่จะช่วยล้างบาปให้เธอในโรงเรียน เธอจะเสียโอกาสนี้ไปไม่ได้ เธอต้องสอบได้ที่หนึ่ง!
เธอจะสอบได้ที่หนึ่งอย่างแน่นอน!
อีกด้านหนึ่ง
มู่ซย่าและเยี่ยซือเจวี๋ยเตรียมที่จะไปทานอาหารเย็นที่ร้านอาหารหว่าเย่ว์
ระหว่างทางไปร้านอาหารหว่านเย่ว์ มู่ซย่าพูดถึงเรื่องธุรกิจแฟรนไชส์ของร้านอาหาร
เยี่ยซือเจวี๋ยพยักหน้าทันที "ได้สิ ผมตามหามู่ซินเย่ว์เจอเมื่อไหร่ ผมจะช่วยคุณเอง”"
เมื่อพูดถึงมู่ซินเย่ว์ มู่ซย่าก็รู้สึกหัวเสียขึ้นมาทันที
“มู่ซินเย่ว์...ไปอยู่ที่ไหนกันแน่?”
......
ตรอกทานตะวันหมายเลขที่ 111
เมื่อแอรอนมาถึง มู่ซินเย่ว์เพิ่งอาบน้ำเสร็จ
หลังจากอยู่ในเล้าหมูมาสองวัน เธอก็รู้สึกว่าลมหายใจที่เธอหายใจออกมามีแต่กลิ่นเหม็น เธอเข้าไปในห้องอาบน้ำและอาบนานกว่าหนึ่งชั่วโมง เธออาบจนฝ่ามือเริ่มเหี่ยวย่นถึงจะปิดก๊อกน้ำอย่างอาลัยอาวรณ์และเดินออกมาจากห้องอาบน้ำ
"เริ่ม?" มู่ซินเย่ว์ถามด้วยสีหน้ามึนงง "เริ่มอะไรคะ?"
ไม่ทันที่มู่ซินเย่ว์จะได้คำตอบ บอดี้การ์ดทั้งสองก็ก้าวไปข้างหน้าและพามู่ซินเย่ว์ไปที่เก้าอี้แล้วนั่งลง
มู่ซินเย่ว์ถามด้วยความตื่นตระหนกตกใจ "พวกคุณกำลังทำจะทำอะไร ฉันไม่ได้พูดอะไรเลย! ฉันไม่ได้ทรยศคุณนะ!"
"หุบปาก" บอดี้การ์ดกล่าวเตือน "คุณชายจะช่วยคุณหนีออกจากจีน คุณอยู่เฉยๆ ถ้ารอให้คนของทีมเท่อลี่หาคุณเจอก็ไม่ทันแล้ว"
เมื่อมู่ซินเย่ว์ได้ยินว่าอีกฝ่ายกำลังจะช่วยเธอออกจากจีน เธอก็รีบปิดปากทันที และไม่กล้าถามอะไรอีก
ประมาณหนึ่งชั่วโมงต่อมา มู่ซินเย่ว์มองไปที่กระจก จับใบหน้าที่ไม่คุ้นเคยของตัวเอง เธอรู้สึกประหลาดใจและหวาดกลัว ถามชายหนุ่มด้วยความประหลาดใจว่า "คุณทำได้ยังไง?"
แอรอนไม่ได้ตอบ แต่สั่งลูกน้องของคุณย่าด้วยเสียงน้ำเย็นชาว่า "หน้ากากผิวหนังมนุษย์อยู่ได้แค้ห้าชั่วโมงเท่านั้น และเมื่อถึงเวลามันจะแตกร้าวโดยอัตโนมัติ พวกแกพยายามเคลื่อนไหวให้เร็วที่สุด ให้เธอนั่งเครื่องบินไปประเทศพม่าซึ่งใกล้จีนมากที่สุดก่อน จากนั้นค่อยออกจากประเทศพม่า”
"ครับ" ลูกน้องพยักหน้า และลากมู่ซินเย่ว์ขึ้นรถขับพาไปที่สนามบิน
ในขณะเดียวกัน……

ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ประธานวายร้ายจะแต่งงานกับฉันให้ได้!
ทำไมอ่านไม่ได้อีกแล้วเหรียญก็ปรับขึ้นเรื่อยๆ ยังไม่อยากจะให้อ่านอีกโอ้ย...
ปลดล็อคๆๆๆๆๆ...
ปลดล็อคให้อ่านหน่อยคะ...
I'm dying to read it....
ทำไมเรื่องอื่นปลดล็อคได้ทำไมเรื่องนี้ทำไม่ได้โอ้ย...
อ่านไม่ได้ต้องทำยังไงทำไมเป็นแบบนี้อีกแล้ว...
There's always a problem when adding coins. I have to wait for something or other before I can read it....
Can't read anymore. I've added coins but still can't read....
ปลดล็อคไม่ได้อีกแล้ว...
เติมเหรียญก็เติมแต่เสือกอ่านไม่ได้ แล้วมึงจะล็อคทำไมห่าอะไรกูเสียตังนะนิ....