ประธานวายร้ายจะแต่งงานกับฉันให้ได้! นิยาย บท 825

คนของทีมเท่อลี่ติดตามควบคุมและคอยสังเกตรอบๆสำนักงานใหญ่ของทีมเท่อลี่ และในที่สุดก็พบเบาะแส

อย่างไรก็ตาม เมื่อทีมรองติดตามเบาะแสจนพบตรอกทานตะวันหมายเลข 111 คนข้างในก็หายไปแล้ว

ทีมรองลูบประตูกระจกห้องอาบน้ำที่ยังคงมีไอน้ำเกาะอยู่ กัดฟันและพูดว่า "ช้าไปนิดเดียว!"

"ทำไงดีครับรองกัปตันทีม?" สมาชิกในทีมกล่าว "ที่นี่เป็นเขตเมืองเก่า แถวนี้เลยไม่ได้คอยสังเกตการณ์ พวกเราตรวจสอบทุกอย่างแล้ว ตรวจสอบไม่พบเลยว่าพวกเขาจะไปที่ไหน"

รองกัปตันทีมคิดอยู่ครู่หนึ่ง ขมวดคิ้วและพูดว่า "สั่งให้คนที่จุดกักตัวแต่ละจุดว่า นักโทษที่หลบหนีน่าจะต้องการที่จะหนีออกจากเมืองจิงตูแล้ว ให้พวกเขาเพิ่มกำลังพลตรวจสอบบุคลากรที่จะออกนอกประเทศ"

“ครับ!”

“และรวบรวมรอยนิ้วมือของห้องนี้ด้วย และอย่าปล่อยเบาะแสใดๆออกไป”

“ครับ!”

คนในทีมเท่อลี่ก็เริ่มทำงานกันอย่างเป็นระเบียบ

ในอีกด้านหนึ่ง เยี่ยซือเจวี๋ยผู้ที่กำลังมองมู่ซย่าทานข้าวอยู่ ก็ได้รับโทรศัพท์จากรองกัปตันทีม

หลังจากฟังการรายงานจบ สีหน้าของเยี่ยซือเจวี๋ยก็ดูแย่ขึ้นมาทันที

เขาวางสายโทรศัพท์ ด้วยสายตาที่สงสัยของมู่ซย่า เขาจึงพูดถึงสถานการณ์ที่รองกัปตันทีมเพิ่งจะพูดไปใหม่อีกครั้ง จากนั้นก็พูดว่า "ผมจะพาคุณไปส่งที่เมเปิลเลควิลล่าก่อน"

“แล้วคุณล่ะ?”

"ผมจะไปที่ตรอกทานตะวันเพื่อดูว่าพวกเขาทิ้งร่องรอยอะไรไว้หรือเปล่า"

มู่ซย่าลุกขึ้นยืนทันทีและพูดว่า "ฉันจะไปกับคุณ"

ดวงตาของเธอเด็ดเดี่ยวแน่วแน่ ไม่เหลือช่องว่างให้เยี่ยซือเจวี๋ยปฏิเสธ

เยี่ยซือเจวี๋ยไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากตกลง

ทั้งสองคนทักทายผู้จัดการร้านและเตรียมตัวออกไป

ผู้จัดการร้านเอ่ยถาม "เจ้านายครับ เรื่องชาวต่างชาติคนนั้น..."

มู่ซย่าส่ายหัวแล้วพูดว่า "เขายังไม่ได้ติดต่อฉันมา แต่ถ้าเขามาอีก คุณก็ไม่ต้องสนใจ"

รถขับไปอย่างราบรื่นตลอดทาง เมื่อมีมู่ซย่านั่งอยู่ด้วย แม้ว่าอีกห้านาทีจะเป็นไฟแดง เยี่ยซือเจวี๋ยก็จอดทันทีเพื่อรอสัญญาณไฟเขียว

กลับกัน เมื่อเขาขับคนเดียว พอเป็นสัญญาณไฟเหลืองก็รีบเหยียบคันเร่งพุ่งไปเลย

จากใช้เวลาเดินทางด้วยรถยนต์สามสิบนาที เยี่ยซือเจวี๋ยก็ใช้เวลาขับรถสี่สิบนาทีก็มาถึงที่ตรอกทานตะวัน

"กัปตันทีม" เมื่อรองกัปตันทีมเห็นเยี่ยซือเจวี๋ย ก็รีบมาต้อนรับและพูดว่า "พวกเราตรวจพบว่าบ้านหลังนี้ว่างเปล่า เจ้าของบ้านเสียชีวิตไปนานแล้ว ไม่รู้ว่าคนเหล่านั้นหาที่นี่เจอได้อย่างไร"

“หน่วยสังเกตการณ์ล่ะ?”

“ไม่มีการตรวจสอบในบริเวณใกล้เคียง พวกเราตรวจสอบได้เฉพาะลายนิ้วมือของห้องนี้”

“อื้ม” เยี่ยซือเจวี๋ยพยักหน้า หันไปและเห็นมู่ซย่านั่งยองๆข้างเก้าอี้ ก้มมองลงไปที่บางสิ่ง

เขาพารองกัปตันเดินไปและสอบถามว่า "ซานซาน คุณพบเจออะไรไหม"

มู่ซย่าชี้ไปที่สิ่งที่คล้ายกับสะเก็ดอะไรสักอย่างบนพื้น แล้วพูดว่า "สิ่งนี้"

เยี่ยซือเจวี๋ยและรองกัปตันเข้ามาใกล้มากขึ้น แต่พวกเขากลับเห็นสิ่งเหล่านี้กองอยู่บนพื้นเล็กน้อย แต่พวกมันบางราวกับปีกของหนอนไหม เกือบจะโปร่งใส ถ้าไม่สังเกตก็มองไม่เห็น