ประธานวายร้ายจะแต่งงานกับฉันให้ได้! นิยาย บท 84

ทั้งสามเห็นฉากนี้อย่างกะทันหันทั้งหมดตกตะลึง

จวินเฮ่าเซวียนคนนี้ พูดจาตรงๆ ทำงานตรงไปตรงมา สมองยิ่งมีแค่กล้ามเนื้อเดียว แต่ไม่พูดซ้ำสองตรงเข้าไปลงมือหนึ่งหมัดก็ต่อยคนสลบทำให้หน้าของทุกคนดูตกใจ

ฉินหรานเฟิงเป็นคนแรกที่กลับคืนสติ ยกมือขึ้นแล้วปรบมือ “ยอดเยี่ยม!นายทำเหยื่อที่พวกเราจับมาได้อย่างลำบากยากเย็นตายซะแล้ว!”

สีหน้าของเยี่ยซือเจวี๋ยเคร่งขรึมลงทันที

จับไอ้หนุ่มนี่ไม่ใช่เป้าหมายของพวกเขา ไอ้หนุ่มนี่ก็แค่เบื้องหลังเหยื่อล่อปลาตัวใหญ่ของพวกเขาก็เท่านั้น

เยี่ยซือเจวี๋ยเดินเข้าไปอย่างรวดเร็ว สำรวจใต้จมูกยังมีลมหายใจอยู่

สักพักเขาก็ถอนหายใจโล่งอก หันกลับมาพูดกับหลัวอี้ “ยังมีชีวิตอยู่ รีบส่งไปที่โรงพยาบาลของบ้านนาย”

“ตกลง” หลัวอี้หยิบโทรศัพท์มือถือติดต่อโรงพยาบาลมารับคน

เยี่ยซือเจวี๋ยหันไปมองจวินเฮ่าเซวียน เตือนด้วยสายตา

จวินเฮ่าเซวียนแค่อยากระบายอารมณ์ เผชิญหน้ากับสายตาที่ดุร้ายของเยี่ยซือเจวี๋ย เขาก็รู้สึกผิดขึ้นมา เขาเกาผมสั้นที่ด้านหลังแล้วพูด “ฉัน ฉันก็โมโห…มันเกือบทำฉันตาย ยังเกือบทำนายตายด้วย…”

“พอละ” เยี่ยซือเจวี๋ยขมวดคิ้วแล้วพูด “อย่าให้มีครั้งที่สอง คนที่จะฆ่าพวกเราให้ตายไม่ใช่มัน เป็นคนที่อยู่เบื้องหลังมัน”

“ใช่แล้ว” ฉินหรานเฟิงสีหน้าไม่ค่อยจริงจัง “ไอ้หนุ่มนี่ก็แค่พวกลิ่วล้อ จับหัวหน้าของพวกมันถึงเป็นเรื่องจริงจัง นายอย่าวู่วามอีก ตอนนี้ฉันรู้สึกว่าเวลานายดื่มเหล้าแก้กลุ้มตอนนั้นดี”

จวินเฮ่าเซวียนเหลือบมองที่ฉินหรานเฟิง กำลังจะพูดก็มีบอดี้การ์ดเคาะประตูเข้ามารายงาน “คุณชายใหญ่ มีแขกมาพบท่าน”

จวินเฮ่าเซวียนกวาดตามองหลัวอี้แล้วถาม “ตอนนายพาคนมาโดนจับได้?”

หลัวอี้ปฎิเสธ “เป็นไปไม่ได้ ฉันไม่ใช่ฉินหรานเฟิงนะ”

ฉินหรานเฟิงกระโดดขึ้นทันที “เฮ้ยเฮ้ย!คนแซ่หลัว นายจะสื่อถึงอะไร?”

หลัวอี้ยกเปลือกตาขึ้น “ใครก็ตามที่พูดก็คนนั้น”

เมื่อเห็นสองคนนี้กำลังจะทะเลาะกัน เยี่ยซือเจวี๋ยพูดเสียงดัง “พอได้แล้ว!”

ทั้งสองคนถึงได้หยุด

เยี่ยซือเจวี๋ยซักบอดี้การ์ด “แขกเป็นใคร?”

บอดี้การ์ดรู้สึกหวาดกลัวจากฉินหรานเฟิงและหลัวอี้ จึงรีบตอบอย่างรวดเร็ว “เป็นคุณผู้หญิงคนหนึ่ง ชื่อสวี่ซิงซิง บอกว่าขอพบคุณชายใหญ่กับคุณชายเยี่ย”

“สวี่ซิงซิง?” หนังตาของฉินหรานเฟิงกระตุกสองที “เธอมาทำไม ต้องการพบพวกเราด้วย?”

บอดี้การ์ดส่ายหัว “ไม่ชัดเจน…แต่คุณสวี่ดูท่าทางร้อนใจ บอกว่ามีเรื่องสำคัญต้องพูดกับคุณทั้งสองคน”

ประจวบเหมาะกับที่คนของหลัวอี้มาถึงแล้ว และพาผู้ชายออกไปอย่างเรียบร้อย

เยี่ยซือเจวี๋ยเหลือบมองจวินเฮ่าเซวียนแล้วพูด “ไปเถอะ ไปดูกัน”

จวินเฮ่าเซวียนก็สับสนเช่นกัน สวี่ซิงซิงไม่ใช่คู่หมั้นของฉินหรานเฟิงเหรอ มาหาเขากับเยี่ยซือเจวี๋ยทำอะไร

ทั้งสี่คนเดินไปที่ตึกรับแขกพร้อมกัน

ในห้องนั่งเล่นสวี่ซิงซิงกับเพื่อนสาวของเธอเหออีถิงกำลังรออยู่สักพักหนึ่ง เมื่อเห็นเยี่ยซือเจวี๋ยและพวกทั้งสี่คนเดินมาด้วยกัน ในนั้นยังมีฉินหรานเฟิงที่มีสีหน้าไม่ดี ความผยองบนตัวของสวี่ซิงซิงก็อ่อนลงไปเป็นอย่างมาก

พ่อบ้านนี่ก็บ้าบอ ไม่ได้บอกเธอว่าฉินหรานเฟิงก็อยู่!ฉินหรานเฟิงอยู่ละก็ เธอจะแสร้งทำเป็นมีความสัมพันธ์กับฉินหรานเฟิงดีมากได้ยังไง จะปล่อยให้เยี่ยซือเจวี๋ยกับจวินเฮ่าเซวียนพูดแทนเธอเหรอ

นี่คือตระกูลจวิน จวินเฮ่าเซวียนเป็นคนทักทายขึ้นก่อน “คุณหนูสวี่ ไม่เจอตั้งนาน มีธุระอะไรไหม”

สวี่ซิงซิงแอบมองฉินหรานเฟิง เห็นว่าไม่ได้มองที่เธอตรงๆ บางครั้งคล้ายกับละเลยเธอแบบไม่แยแส เธอรู้สึกเจ็บปวดในใจ ฉีกยิ้มแทบไม่ออกแล้วพูดว่า “ฉันมีเรื่องหนึ่งอยากบอกคุณกับคุณชายเยี่ย…ก็แค่ไม่รู้ว่าคุณชายฉินก็อยู่ที่นี่”

ฉินหรานเฟิงเลิกคิ้ว “ทำไม ฉันอยู่ไม่ได้?หรือว่าฉันอยู่แล้วเธอไม่สะดวก?”

ฉินหรานเฟิงในใจหงุดหงิด