ประธานวายร้ายจะแต่งงานกับฉันให้ได้! นิยาย บท 84

ทั้งสามเห็นฉากนี้อย่างกะทันหันทั้งหมดตกตะลึง

จวินเฮ่าเซวียนคนนี้ พูดจาตรงๆ ทำงานตรงไปตรงมา สมองยิ่งมีแค่กล้ามเนื้อเดียว แต่ไม่พูดซ้ำสองตรงเข้าไปลงมือหนึ่งหมัดก็ต่อยคนสลบทำให้หน้าของทุกคนดูตกใจ

ฉินหรานเฟิงเป็นคนแรกที่กลับคืนสติ ยกมือขึ้นแล้วปรบมือ “ยอดเยี่ยม!นายทำเหยื่อที่พวกเราจับมาได้อย่างลำบากยากเย็นตายซะแล้ว!”

สีหน้าของเยี่ยซือเจวี๋ยเคร่งขรึมลงทันที

จับไอ้หนุ่มนี่ไม่ใช่เป้าหมายของพวกเขา ไอ้หนุ่มนี่ก็แค่เบื้องหลังเหยื่อล่อปลาตัวใหญ่ของพวกเขาก็เท่านั้น

เยี่ยซือเจวี๋ยเดินเข้าไปอย่างรวดเร็ว สำรวจใต้จมูกยังมีลมหายใจอยู่

สักพักเขาก็ถอนหายใจโล่งอก หันกลับมาพูดกับหลัวอี้ “ยังมีชีวิตอยู่ รีบส่งไปที่โรงพยาบาลของบ้านนาย”

“ตกลง” หลัวอี้หยิบโทรศัพท์มือถือติดต่อโรงพยาบาลมารับคน

เยี่ยซือเจวี๋ยหันไปมองจวินเฮ่าเซวียน เตือนด้วยสายตา

จวินเฮ่าเซวียนแค่อยากระบายอารมณ์ เผชิญหน้ากับสายตาที่ดุร้ายของเยี่ยซือเจวี๋ย เขาก็รู้สึกผิดขึ้นมา เขาเกาผมสั้นที่ด้านหลังแล้วพูด “ฉัน ฉันก็โมโห…มันเกือบทำฉันตาย ยังเกือบทำนายตายด้วย…”

“พอละ” เยี่ยซือเจวี๋ยขมวดคิ้วแล้วพูด “อย่าให้มีครั้งที่สอง คนที่จะฆ่าพวกเราให้ตายไม่ใช่มัน เป็นคนที่อยู่เบื้องหลังมัน”

“ใช่แล้ว” ฉินหรานเฟิงสีหน้าไม่ค่อยจริงจัง “ไอ้หนุ่มนี่ก็แค่พวกลิ่วล้อ จับหัวหน้าของพวกมันถึงเป็นเรื่องจริงจัง นายอย่าวู่วามอีก ตอนนี้ฉันรู้สึกว่าเวลานายดื่มเหล้าแก้กลุ้มตอนนั้นดี”

จวินเฮ่าเซวียนเหลือบมองที่ฉินหรานเฟิง กำลังจะพูดก็มีบอดี้การ์ดเคาะประตูเข้ามารายงาน “คุณชายใหญ่ มีแขกมาพบท่าน”

จวินเฮ่าเซวียนกวาดตามองหลัวอี้แล้วถาม “ตอนนายพาคนมาโดนจับได้?”

หลัวอี้ปฎิเสธ “เป็นไปไม่ได้ ฉันไม่ใช่ฉินหรานเฟิงนะ”

ฉินหรานเฟิงกระโดดขึ้นทันที “เฮ้ยเฮ้ย!คนแซ่หลัว นายจะสื่อถึงอะไร?”

หลัวอี้ยกเปลือกตาขึ้น “ใครก็ตามที่พูดก็คนนั้น”

เมื่อเห็นสองคนนี้กำลังจะทะเลาะกัน เยี่ยซือเจวี๋ยพูดเสียงดัง “พอได้แล้ว!”

ทั้งสองคนถึงได้หยุด

เยี่ยซือเจวี๋ยซักบอดี้การ์ด “แขกเป็นใคร?”

บอดี้การ์ดรู้สึกหวาดกลัวจากฉินหรานเฟิงและหลัวอี้ จึงรีบตอบอย่างรวดเร็ว “เป็นคุณผู้หญิงคนหนึ่ง ชื่อสวี่ซิงซิง บอกว่าขอพบคุณชายใหญ่กับคุณชายเยี่ย”

“สวี่ซิงซิง?” หนังตาของฉินหรานเฟิงกระตุกสองที “เธอมาทำไม ต้องการพบพวกเราด้วย?”

บอดี้การ์ดส่ายหัว “ไม่ชัดเจน…แต่คุณสวี่ดูท่าทางร้อนใจ บอกว่ามีเรื่องสำคัญต้องพูดกับคุณทั้งสองคน”

ประจวบเหมาะกับที่คนของหลัวอี้มาถึงแล้ว และพาผู้ชายออกไปอย่างเรียบร้อย

เยี่ยซือเจวี๋ยเหลือบมองจวินเฮ่าเซวียนแล้วพูด “ไปเถอะ ไปดูกัน”

จวินเฮ่าเซวียนก็สับสนเช่นกัน สวี่ซิงซิงไม่ใช่คู่หมั้นของฉินหรานเฟิงเหรอ มาหาเขากับเยี่ยซือเจวี๋ยทำอะไร

ทั้งสี่คนเดินไปที่ตึกรับแขกพร้อมกัน

ในห้องนั่งเล่นสวี่ซิงซิงกับเพื่อนสาวของเธอเหออีถิงกำลังรออยู่สักพักหนึ่ง เมื่อเห็นเยี่ยซือเจวี๋ยและพวกทั้งสี่คนเดินมาด้วยกัน ในนั้นยังมีฉินหรานเฟิงที่มีสีหน้าไม่ดี ความผยองบนตัวของสวี่ซิงซิงก็อ่อนลงไปเป็นอย่างมาก

พ่อบ้านนี่ก็บ้าบอ ไม่ได้บอกเธอว่าฉินหรานเฟิงก็อยู่!ฉินหรานเฟิงอยู่ละก็ เธอจะแสร้งทำเป็นมีความสัมพันธ์กับฉินหรานเฟิงดีมากได้ยังไง จะปล่อยให้เยี่ยซือเจวี๋ยกับจวินเฮ่าเซวียนพูดแทนเธอเหรอ

นี่คือตระกูลจวิน จวินเฮ่าเซวียนเป็นคนทักทายขึ้นก่อน “คุณหนูสวี่ ไม่เจอตั้งนาน มีธุระอะไรไหม”

สวี่ซิงซิงแอบมองฉินหรานเฟิง เห็นว่าไม่ได้มองที่เธอตรงๆ บางครั้งคล้ายกับละเลยเธอแบบไม่แยแส เธอรู้สึกเจ็บปวดในใจ ฉีกยิ้มแทบไม่ออกแล้วพูดว่า “ฉันมีเรื่องหนึ่งอยากบอกคุณกับคุณชายเยี่ย…ก็แค่ไม่รู้ว่าคุณชายฉินก็อยู่ที่นี่”

ฉินหรานเฟิงเลิกคิ้ว “ทำไม ฉันอยู่ไม่ได้?หรือว่าฉันอยู่แล้วเธอไม่สะดวก?”

ฉินหรานเฟิงในใจหงุดหงิด

ครั้งล่าสุดเหตุการณ์ที่ตระกูลซือถู เขาได้เห็นถึงความชั่วร้ายของสวี่ซิงซิง ผู้หญิงคนนี้ยังกล้าทำร้ายพี่น้องของเขาอย่างไม่เปิดเผย?!

ไร้ยางอาย!

สวี่ซิงซิงเห็นการแสดงออกของฉินหรานเฟิง ก็คิดว่าฉินหรานเฟิงหึง หัวใจก็สดใสขึ้นมา

เธอแค่ชอบฉินหรานเฟิง อยากเห็นอยากเจอฉินหรานเฟิง แต่ไม่ใช่ในเวลานี้

แต่ตอนนี้คนก็อยู่นี่แล้ว เธอไม่สามารถใช้สถานะคู่หมั้นของฉินหรานเฟิงจัดการได้

สวี่ซิงซิงพิจารณาคำพูดในใจก่อนพูด “ไม่ใช่ฉันไม่สะดวก ก็คือว่าเรื่องนี้เกี่ยวข้องกับคุณชายเยี่ยกับคุณชายจวิน…”

เยี่ยซือเจวี๋ยนั่งอยู่ที่นั่นไม่แสดงอารมณ์ใดๆบนใบหน้า และไม่พร้อมที่จะคุย

จวินเฮ่าเซวียนได้แต่เป็นคนเริ่มเปิดปากก่อน “ที่แท้มันเรื่องอะไร คุณพูดมาตรงๆเถอะ”

เขาเกลียดที่สุดคือคนที่พูดจาลดเลี้ยวเคี้ยวคดไปสิบแปดโค้ง

สวี่ซิงซิงเจอคนพวกนี้แต่ละคนพูดยากยิ่งกว่าอีกคน ได้แต่พูดไปโดยไม่อ้อมค้อม “คืออย่างนี้ วันนี้ฉันอยู่ที่ห้างสรรพสินค้าของคุณชายจวิน เห็นผู้ช่วยผู้จัดการของคุณชายเยี่ยสมคบคิดกันทำชั่วกับผู้หญิงของเขา ยังจะก่อเรื่องในห้างสรรพสินค้า ฉันไปห้ามไว้ พวกเขายังจะไล่ฉันออกไป…”

ใบหน้าที่ไร้อารมณ์ของเยี่ยซือเจวี๋ยพอได้ยินถึงตรงนี้ สายตามองไปที่สวี่ซิงซิงอย่างประหลาดใจ “เธอบอกว่า ผู้หญิงของผู้ช่วยผู้จัดการเซวี่ย?”

เขารู้มาโดยตลอดว่าพฤติกรรมของผู้ช่วยผู้จัดการเซวี่ยไม่เหมือนผู้ชายปกติทั่วไป ตอนนี้ได้ยินสวี่ซิงซิงพูดว่าผู้ช่วยผู้จัดการเซวี่ยมีผู้หญิงแล้ว ในใจยังแอบดีใจแทนผู้ช่วยผู้จัดการของตัวเอง

ตอนนี้แม่ของผู้ช่วยผู้จัดการเซวี่ยก็ไม่ต้องกังวลว่าจะมีอะไรในกอไผ่แล้ว และดึกๆค่อนคืนไม่ต้องมาหยุดรถของเขาขอร้องให้ไปเกลี้ยกล่อมผู้ช่วยผู้จัดการเซวี่ยอีกแล้ว

อย่างไรก็ตามช่วงเวลาถัดมา สวี่ซิงซิงก็พยักหน้าแล้วพูดว่า “ใช่แล้ว ก็คือผู้หญิงของผู้ช่วยผู้จัดการเซวี่ย ผู้หญิงคนนั้นคุณชายเยี่ยน่าจะรู้จัก ชื่อมู่ซย่า ลูกสาวที่ตระกูลซือถูเพิ่งไปรับมาจากบ้านนอก”

“อะไรนะ!”

“อะไรนะ”

เยี่ยซือเจวี๋ยกับจวินเฮ่าเซวียนยืนขึ้นมาพร้อมกัน

ฉินหรานเฟิงยังไม่รู้ว่าเป็นใคร เขามองไปที่เยี่ยซือเจวี๋ยกับจวินเฮ่าเซวียนอย่างงุนงง

สวี่ซิงซิงตกใจกับปฎิกิริยาของคนทั้งสอง ดวงตาสับสนเล็กน้อย

สองคนนี้ทำไมมีปฎิกิริยาตอบสนองเยอะขนาดนี้

หรือว่าโมโหผู้ช่วยผู้จัดการเซวี่ย?

สวี่ซิงซิงยืนยันการคาดเดาของตัวเอง สร้างเรื่องต่อ “คุณชายเยี่ย ผู้ช่วยฯคนนี้หยิ่งยโสโอหังมากจริงๆ ผู้หญิงของเขายิ่งแล้วใหญ่…ชอบใช้อำนาจในทางที่ผิด ดูถูกคน ไม่เห็นใครอยู่ในสายตา ฉันถูกใจเสื้อผ้าก่อน เธอก็ใช้สถานะผู้ช่วยผู้จัดการของคุณ แย่งเสื้อผ้าจากในมือฉันไป ยังบังคับไล่ฉันออกจากร้าน คุณไม่ควรเก็บคนแบบนี้ไว้ทำงานใกล้ๆตัวนะ!”

สวี่ซิงซิงเพิ่งพูดจบ ก็รู้สึกมีดวงตาคมกริบตีเข้าที่ใบหน้าหลายครั้ง

เธอเงยหน้าขึ้นมองด้วยความประหลาดใจ จึงเห็นสายตาเย็นชาของเยี่ยซือเจวี๋ยและจวินเฮ่าเซวียนมองเธอในเวลาเดียวกัน

สองคนนี้มีคนหนึ่งเกิดในกองทัพ คนหนึ่งเป็นหัวหน้าผู้นำเศรษฐกิจ อำนาจนั้นย่อมไม่ธรรมดา ขาของสวี่ซิงซิงก็อ่อนแรงลงฉับพลัน

เธอต้องการให้เพื่อนสาวช่วยประคองเธอ กลับพบว่าเปล่าประโยชน์ เพื่อนสาวได้ลงไปคุกเข่าที่พื้นตั้งนานแล้ว

สวี่ซิงซิงทำได้เพียงใช้มือพยุงเก้าอี้ข้างหลัง พยายามยืนโดยไม่ให้ล้ม

เธอกลัวแต่ก็ไม่เข้าใจ จึงรวบรวมความกล้าแล้วถาม “เยี่ย คุณชายเยี่ย…ทำไมล่ะ ฉันไม่ได้พูดโกหก ที่ฉันพูดมาทั้งหมดเป็นเรื่องจริงนะ…คุณต้องเชื่อฉัน!”

สายตาของเยี่ยซือเจวี๋ยหรี่ลงอย่างอันตราย แสงสลัวในดวงตาของเขาคาดเดาไม่ได้

จวินเฮ่าเซวียนอยู่ข้างๆเขาพูดตรงๆว่า “ คุณบอกว่ามู่ซย่าแย่งเสื้อผ้าจากมือของคุณ?”

สวี่ซิงซิงพยักหน้าติดๆกัน “ใช่!”

จวินเฮ่าเซวียนมุมปากมีแต่รอยยิ้มและพูด “งั้นคุณก็ให้เธอไปซิ!อยู่ในห้างสรรพสินค้าของผม เธอถูกใจอะไรก็คือของเธอ!”

สวี่ซิงซิงชั่วพริบตา “ ? “