ประธานวายร้ายจะแต่งงานกับฉันให้ได้! นิยาย บท 85

หูของเธอไม่ได้มีปัญหาใช่ไหม

สวี่ซิงซิงถามอย่างไม่อยากจะเชื่อ “คุณ…พูดอะไร”

จวินเฮ่าเซวียนใช้มือทั้งคู่ล้วงกระเป๋าอย่างไม่พอใจแล้วพูด “ฉันพูดว่าเธอถูกใจของอะไร ก็คือของเธอ ใครก็อย่าคิดแย่ง ส่วนคุณ…เมื่อกี้คุณพูดจาว่าร้ายเธอใช่ไหม”

จวินเฮ่าเซวียนแม้จะหล่อ แต่ใบหน้าของเขาคมเข้ม ดุดัน บนตัวดุจมีรังสีความกระหายเลือด สวี่ซิงซิงกลัวจนมือสั่น

ทำไม ทำไมเป็นอย่างนี้

เธอมาร้องเรียนแท้ๆ ทำไมกลายเป็นเหมือนตอนนี้จวินเฮ่าเซวียนดูท่าทางต้องการชำระบัญชีกับเธอแทน?

เพื่อนสาวของสวี่ซิงซิง ตอนนี้นึกเสียใจอย่างหนัก

ทำไมเธอถึงคิดว่ามาที่นี่กับสวี่ซิงซิงแล้วจะมีประโยชน์ให้เก็บเกี่ยวนะ? เธอควรจะออกไปดื่มน้ำชายามบ่ายมากกว่า!

อะไรคือนอนกับเยี่ยซือเจวี๋ย คำพูดแบบนี้ ตอนนี้ดูจากเจ้าตัว แค่คิดยังไม่กล้าคิด นั่นมันไม่ใช่ผู้ชายที่คนธรรมดาจะสามารถคว้ามาได้ง่ายๆ แค่เหลือบมองก็ใจสั่นแล้ว

บรรดาเพื่อนสาวเกือบจะร้องไห้ออกมา สำหรับสวี่ซิงซิง ความอดทนทางจิตใจของเธอดีกว่าหน่อย หลังจากที่ตัวสั่นอยู่พักหนึ่ง เธอจึงฝากความหวังสุดท้ายไว้ที่เยี่ยซือเจวี๋ย

“คุณชายเยี่ย…” น้ำเสียงของสวี่ซิงซิงสั่นแล้วพูดว่า “ฉัน ฉันไม่ได้จะว่าร้ายมู่ซย่า ฉันแค่พูดเรื่องจริง...ผู้ช่วยผู้จัดการของคุณทำลายชื่อเสียงคุณอยู่ข้างนอกขนาดนี้ อย่างน้อยคุณควรพูดอะไรบ้าง สนใจบ้างสิ...”

เยี่ยซือเจวี๋ยมองที่สวี่ซิงซิงด้วยท่าทางที่เย็นชา

มู่ซย่าจะเป็นคนยังไง เขาก็ไม่คิดว่าตัวเองจะเข้าใจเธอถ่องแท้นัก แต่คำพูดของสวี่ซิงซิง แม้แต่คำเดียวเขาก็ไม่เชื่อ

ถ้าไม่ใช่เพราะสวี่ซิงซิงเป็นคู่หมั้นของฉินหรานเฟิง ตอนนี้เยี่ยซือเจวี๋ยให้คนโยนเธอออกไปข้างนอกแล้ว

เขาพูดอย่างอดทน “ผู้ช่วยของฉัน ไม่ต้องให้เธอมาสั่งสอน”

เยี่ยซือเจวี๋ยต้องการพูดถึง ‘มู่ซย่า’ แต่ไม่รู้เพราะอะไร พอเปิดปากกลับกลายเป็นผู้ช่วยผู้จัดการ

สวี่ซิงซิงช่างมืออาชีพในการแสร้งทำตัวน่าสงสาร

เมื่อฉินหรานเฟิงเห็นท่าทางที่เธอสั่นเทา ในใจรู้สึกทนไม่ไหวเล็กน้อย

สวี่ซิงซิงยังไงเสียก็ยังเป็นคู่หมั้นในนามของเขา และตามที่สวี่ซิงซิงพูด เธอก็ไม่ได้ทำผิดอะไร ไม่น่าจะถึงขั้นขับไล่เธอออกไปให้ต้องอับอาย

ว่ากันตามจริงคู่หมั้นของเขาโดนคนอื่นแย่งเสื้อผ้าไป กลับมาบ่นกับเพื่อนของเขาแต่ก็ยังถูกขับไล่ไสส่ง เขาเองก็คงเสียหน้าเหมือนกัน อย่างไรเสียการหมั้นก็ยังไม่ยุติ

ฉินหรานเฟิงพูดกับจวินเฮ่าเซวียนและเยี่ยซือเจวี๋ยด้วยสีหน้าอบอุ่น “เรื่องนี้ก็ปล่อยให้แล้วไปเถอะ…”

ฉินหรานเฟิงเพิ่งพูดจบ พ่อบ้านของตระกูลจวินก็รีบร้อนเข้ามารายงาน “คุณชายใหญ่ มีแขกสองคนมาขอยืมรถของคุณครับ”

จวินเฮ่าเซวียนกำลังอารมณ์ไม่ดี เมื่อได้ยินว่ามีคนมา และยังมายืมรถของเขา ก็พูดอย่างหมดความอดทน “ใครล่ะ”

พ่อบ้านเหลือบมองเยี่ยซือเจวี๋ยแล้วพูด “เป็นผู้ช่วยของคุณชายเยี่ย ผู้ช่วยเซวี่ยครับ”