ประธานวายร้ายจะแต่งงานกับฉันให้ได้! นิยาย บท 853

มู่ซย่าเองก็รู้สึกประหม่าเล็กน้อย และหันไปมองเยี่ยซือเจวี๋ยอย่างเงอะงะ

แต่กลับเห็นมุมปากของเยี่ยซือเจวี๋ยโค้งขึ้นและตอบว่า “ไม่ได้ถูกใครตีมา แต่ไม่ระวังตัวเลยโดนลูกแมวข่วนมานิดหน่อย”

“ลูกแมว ? โรงพยาบาลเลี้ยงลูกแมวแล้วเหรอ ?” สายตาของโต้วจื่อเปล่งประกาย เพราะอยากไปจะไปดูว่าแมวที่ข่วนเยี่ยซือเจวี๋ยนั้นมีลักษณะเป็นอย่างไร

พ่อของโต้วจื่อที่คอยสังเกตสีหน้าอยู่ก็ลูบหัวโต้วจื่อและพูดออกมา “เลิกถามได้แล้ว ไปบอกลาแม่ของลูกเถอะ”

“ครับ” โต้วจื่อพยักหน้า ก่อนจะไปบอกแม่ของโต้วจื่อ

ในที่สุดหัวข้อก็ถูกเอาออกไป มู่ซย่าจึงถอนหายใจออกมา

หลังจากขับรถไปมา ก็เป็นเวลาเย็นแล้วที่ทั้งสองกลับมาที่เมเปิลเลควิลล่า

แสงยามเย็นนั้นเป็นสีแดงอมม่วง เมื่อมองดูก็สวยงามเป็นพิเศษ

ด้วยความรู้สึกผิดจากการที่ตบหน้า มู่ซย่าจึงเริ่มทำอาหาร โดยทำอาหารทั้งหมดห้าอย่างและซุปหนึ่งอย่างสำหรับเยี่ยซือเจวี๋ย

เมื่อมองไปที่อาหารที่อยู่บนโต๊ะที่มีสีและกลิ่นที่หลากหลาย เยี่ยซือเจวี๋ยก็รู้สึกผ่อนคลายไม่น้อย

ทันใดนั้นเขาก็นึกถึงร้านอาหารหว่านเย่ว์ หลังจากที่กลืนเนื้อปลาลงไปก็พูดว่า "ฉันได้ยื่นขอจดเครื่องหมายการค้าของร้านอาหารหว่านเย่ว์ให้เธอแล้ว แต่ว่าโลโก้ยังออกแบบไม่เสร็จดี หากออกแบบเสร็จเมื่อไหร่เธอก็ไปเลือกเองได้ เพื่อไม่ให้คนอื่นแย่งเครื่องหมายการค้าไป"

ในช่วงเวลานี้เนื่องจากการถูกพูดถึงและการดำเนินงานของร้านอาหารหว่านเย่ว์ เป็นไปในทิศทางที่ดี รวมถึงการเข้ามาของลูกค้าก็เพิ่มขึ้นเรื่อยๆ และมีเสถียรภาพมากขึ้นเรื่อย ๆ เขาจึงต้องคอยเตือนให้มู่ซย่าระวังเอาไว้ล่วงหน้า

มู่ซย่าพยักหน้า แล้วถามไปว่า “โลโก้ฉันออกแบบเองได้ไหม ?”

“แน่นอนสิ หากเธอวาดโลโก้เสร็จก็ส่งให้ฉัน”

มู่ซย่าพยักหน้ารัว ๆ ตัวเธอนั้นคิดไว้แล้วว่าจะวาดลวดลายแบบไหน

หลังจากอาหารเย็น มู่ซย่าก็ลุกขึ้นเพื่อไปออกแบบโลโก้ แต่กลับถูกเยี่ยซื่อเจวี๋ยคว้าข้อมือเอาไว้

“มีอะไรเหรอ ?” มู่ซย่ามองไปที่เยี่ยซือเจวี๋ยอย่าสงสัย

ใบหน้าของเยี่ยซือเจวี๋ยแสดงรอยยิ้มที่มีเสน่ห์ออกมา พร้อมกับน้ำเสียงคลุมเครือ "ตอนนี้ที่บ้านมีแค่เราสองคน ไม่มีคนอื่นแล้ว ไม่ใช่ว่าเราควรจะคำนวณค่าใช้จ่ายของโรงพยาบาลเหรอ ?”

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน