ประธานวายร้ายจะแต่งงานกับฉันให้ได้! นิยาย บท 89

มู่ซย่ายิ่งไม่เข้าใจมากขึ้น “คุณทำเรื่องผิดพลาด ทำไมต้องพาฉันไปแก้ไข”

เยี่ยซือเจวี๋ยเพิกเฉยต่อการโบกรถอย่างบ้าคลั่งของผู้ช่วยผู้จัดการเซวี่ย สตาร์ทรถแล้วออกไป

ระหว่างทางในที่สุดมู่ซย่าก็เข้าใจเรื่องทั้งหมด

“นามบัตรใบนั้น…” เธอเหลือบมองเยี่ยซือเจวี๋ยแล้วพูด “เธอขโมยไปจากฉัน”

เยี่ยซือเจวี๋ยรู้สึกหงุดหงิด

คนอื่นอยากได้นามบัตรของเขาสักใบยากยิ่งกว่าขึ้นสวรรค์ ของมู่ซย่ายังโดนขโมย ช่างน่า…โมโหจริงๆ แต่กลับไม่รู้จะโมโหอะไรดี

ท้ายที่สุดเยี่ยซือเจวี๋ยเลยไม่พูดอะไรทั้งนั้น

แต่เพราะความเงียบของเขา บรรยากาศในรถจึงดูชะงักงัน

สตูดิโอ

ซือถูชิงซานได้เซ็นสัญญาแล้ว จึงไม่มีอะไรต้องกลัว เลยเล่นใหญ่อย่างมั่นใจ

“ฉันพูดไปหมดแล้ว ฉันไม่อยากให้หน้าไม่เด่น มันจะมีผลกระทบต่อการดึงดูดแฟนคลับของฉัน!”

โปรดิวเซอร์ยิ้มและอธิบาย “แต่ว่านี่เป็นหนังภัยพิบัติก็ต้องเป็นแบบนี้…มิฉะนั้นจะมีการต่อต้านจากกลุ่มผู้ชมเมื่อหนังเข้าออนไลน์ คุณไม่ลองให้ความร่วมมือสักหน่อย?ฉันจะขอให้ช่างแต่งหน้าลดแป้งฝุ่นให้คุณ”

“ปัง___”

ซือถูชิงซานตบโต๊ะด้วยความโกรธ “เธอฟังภาษาคนไม่ออกใช่ไหม ฉันบอกไม่เอาก็คือไม่เอา!”

ทันทีที่เสียงนั้นเพิ่งพูด ช่างแต่งหน้าก็ผลักประตูเข้ามา

โปรดิวเซอร์เงยหน้าขึ้น หน้าของเขาแข็งทื่ออีกครั้ง ฝืนใจยิ้มทักทาย “ผู้กำกับซ่ง คุณรอนานแล้ว…นักแสดงจะแต่งหน้าทันที”“เรื่องพวกนี้ไม่ต้องบอกผม” ซ่งชิงหมิงโยนบัตรพนักงานในมือไปในมือของโปรดิวเซอร์แล้วพูด “ฉันไม่ถ่ายหนังแล้ว พวกคุณหาผู้กำกับคนอื่นเถอะ”

โปรดิวเซอร์หนาวเย็นที่หลังเกือบคุกเข่ากับพื้น

“ผู้กำกับซ่ง…คุณอย่าพูดว่าไม่ถ่ายก็ไม่ถ่ายซิ!”

ด้านนี้โปรดิวเซอร์ขอร้องอย่างอ่อนน้อม ด้านนั้นซือถูชิงซานก็ยกขาไขว่ห้างอย่างไม่พอใจ

เธอเข้าใจชัดเจนแล้ว ซ่งชิงหมิงคนนี้ต้องการขัดใจเธอ ไม่ใช่ระดับมืออาชีพละซิ!

ตอนเริ่มต้นเธอให้ความสนใจกับผู้กำกับใหญ่ยอดเยี่ยมซ่งชิงหมิง แต่เมื่อรู้เรื่องหนังมากขึ้น ก็ไม่สนใจซ่งชิงหมิงแล้ว

เพราะหนังเรื่องนี้เป็นหนังภัยพิบัติเรื่องใหญ่เรื่องแรกของในประเทศ นอกจากนี้ยังอิงจากการ์ตูนยอดนิยมที่ครองรายชื่อยอดนิยมอันดับต้นๆของการ์ตูนยอดนิยมติดต่อกันสองปี อีกทั้งนักแสดงสมทบก็แข็งแกร่ง แม้ว่าจะเปลี่ยนผู้กำกับ ผลกระทบต่อหนังก็คงไม่มาก

ดังนั้นซือถูชิงซานจึงยกขาไขว่ห้างแล้วพูด “เขาไม่ถ่ายก็ไม่ถ่ายซิ รีบเปลี่ยนผู้กำกับให้ฉัน เอาแต่พูดว่าฉันไม่มีจรรยาบรรณในการเป็นนักแสดง ฉันว่าผู้กำกับก็ไม่มีศีลธรรมอะไรเหมือนกัน เขาไม่อยากถ่าย ฉันก็ไม่ต้องการให้เขาถ่ายนะ!รีบเปลี่ยนผู้กำกับให้ฉัน ไม่อย่างนั้นฉันจะให้เยี่ยซื่อกรุ๊ปถอนทุน!”

ถอนทุนอีกแล้ว…

โปรดิวเซอร์ตัดสินใจลำบาก ทางสองฝั่งจะเกลี้ยกล่อมใครก็ลำบากทั้งคู่

ซ่งชิงหมิงเหลือบมองซือถูชิงซานอย่างเย็นชา “ถ้าหนังเรื่องนี้ประสบความสำเร็จ ฉันจะเขียนชื่อซ่งชิงหมิงกลับหัว!เธอทำลายหนังเรื่องนี้!”

นักแสดงแบบนี้…ไม่นะ คนแบบนี้ไม่คู่ควรได้ชื่อว่าเป็นนักแสดง เขาไม่เข้าใจจริงๆว่าทำไมเยี่ยซือเจวี๋ยพยายามปกป้องเธอตั้งแต่แรก

ที่พูดไม่ออกก็คือเขาตกลงรับปาก!

เขาไม่ควรรับปากตั้งแต่แรก!

ซือถูชิงซานเต้นด้วยความโกรธกับคำพูดของซ่งชิงหมิงเธอไล่ตามไปคว้าชายเสื้อของซ่งชิงหมิงแล้วถาม “แกพูดอะไร พูดอีกทีให้ฉันฟัง?แกเชื่อไหมว่าฉันจะให้คุณชายเยี่ยแบนแกออกจากวงการภาพยนตร์ทั้งหมด!”

ทันใดนั้นร่างสูงใหญ่ก็เดินเข้ามา…

“ทำไมฉันไม่รู้ว่าฉันต้องแบนผู้กำกับซ่ง?”

เสียงทุ้มและเยือกเย็นทำให้ทุกคนในห้องแต่งตัวต่างมองไปที่ประตู

ซือถูชิงซานยังคิดว่าใครกันที่พูดด้วยน้ำเสียงอวดดีขนาดนี้ เธอเงยหน้ามองอย่างไม่พอใจ เมื่อดูชัดแล้วว่าอีกฝ่ายคือใคร เลือดในตัวเหมือนจะหยุดนิ่ง ใบหน้าซีดลงในทันที