ปฏิเสธรักสามีขี้อ้อน นิยาย บท 37

หลินเอินเอินมองเธอ ไม่รอให้เธอพูดจบ ก็พยักหน้า “ฉันทำได้แค่นี้ ก่อนหน้านี้ฉันก็พยายามช่วยเหลือคนที่หลงผิดอย่างเต็มที่แล้ว แต่เขาไม่รู้ผิดชอบชั่วดีเอง”

ดวงตาทั้งสองข้างของมู่เซวียนเบิกโพลง หลังจากตื่นตกใจ ก็ยิ่งรู้สึกตื่นเต้น “เอินเอิน แกเตรียมพร้อมแล้วจริงเหรอ! พอเดินไปถึงจุดนั้นแล้ว ก็ไม่สามารถหันหลังกลับได้แล้วนะ!”

หลินเอินเอินขมวดคิ้ว“ทำไม ก่อนหน้านี้แกบอกฉันตลอดว่าอย่าไปอาลัยอาวรณ์เขาไม่ใช่เหรอ ตอนนี้ฉันตัดสินใจแล้ว แต่กลับมาให้ฉันคิดทบทวนใหม่อีก”

“แน่นอนว่าฉันอยากให้แกหย่าขาดอย่างสมบูรณ์ อยู่ให้ไกลจากผู้ชายเลวๆคนนั้น!”มู่เซวียนพูดตามหลักเหตุผลที่ถูกต้อง แต่เพียงชั่วพริบตาก็พูดอย่างสับสนว่า“ฉันก็แค่กังวลว่า แกจะเสียใจภายหลัง แล้วจะทุกข์ใจกว่าก่อนหน้านี้ คนเรามักจะบอกว่าความเจ็บปวดระยะสั้นนั้นแย่กว่าความเจ็บปวดในระยะยาว แต่ในหลายครั้ง ความเจ็บปวดระยะสั้นนี้อาจทรมานมากกว่าความเจ็บปวดในระยะยาว ”

หลินเอินเอินยิ้ม เธอเอามือข้างหนึ่งวางบนมือของมู่เซวียน“ไม่หรอก เชื่อฉัน”

แววตามู่เซวียนเปล่งประกาย สุดท้ายก็พยักหน้า“อืม แน่นอนว่าฉันเชื่อแก แต่……”

เธอยังคิดที่จะพูดอะไรต่อ แต่กลัวว่าพูดมากไป หลินเอินเอินจะเปลี่ยนใจ ความจริงแล้วไม่ว่าอย่างไร หย่ากันดีแล้ว!

เธอเห็นถุงชุดราตรีที่วางอยู่บนโซฟา เธอรีบเอ่ยว่า“นี่ ไม่ใช่ว่ามีชุดราตรีเหรอ แกลองเอามาใส่ดูดีกว่า”

“ไม่ต้องหรอก”

“หืม？？”มู่เซวียนหยิบขึ้นมาแล้ว แต่พอได้ยินเธอพูดแบบนี้ ก็สงสัยเล็กน้อย“แกไม่คิดจะใช้ชุดราตรีเขาเหรอ”

“อืม”หลินเอินเอินมองเธอหยิบชุดราตรีชุดหนึ่งออกมาแล้ว พูดด้วยสีหน้าเรียบเฉยว่า“ฉันไม่ได้สนิทสนมกับฟู่จิ่งเหนียน ร่วมงานกันเสร็จก็ต่างคนต่างแยกย้าย ทางใครทางมัน”

“งั้น……เมื่อกี้ทำไมแกไม่ให้เขาเอาชุดราตรีกลับไปด้วยล่ะ”ตอนที่พูด มีความชื่นชมอยู่ในแววตาเธอ “ชุดราตรีสวยจัง! คนรวยนี่ดีจังเลย!”

หลินเอินเอินไม่ได้สนใจว่าชุดราตรีจะสวยงามหรูหราแค่ไหน“พูดไปเขาก็ไม่เอากลับไป”