หลินเอินเอิน“……”
ตอนนี้มู่เซวียนก็เหมือนเป็นทหารสอดแนมคนหนึ่ง มองที่ใบหน้าของทั้งสองคนไปมา สองคนนี้ต้องมีเรื่องอะไรแน่!
เอินเอินไม่พูดกับเธอเลย คงจะไม่ใช่ว่าเอินเอินชอบฟู่จิ่งเหนียนคนนี้แล้วหรอกนะ!
สีหน้าเธอเปลี่ยนไปเล็กน้อย แบบนั้น! ได้ยังไงกัน!
วินาทีต่อมา เธอก็ถามทันทีว่า “เอินเอิน แบบนี้ไม่ดีเลยนะ พวกคุณไปรู้จักกันตอนไหน ดูท่าทางแล้วจะสนิทสนมกันดี แกมีเพื่อนใหม่ไม่คิดจะแนะนำให้ฉันรู้จักเลยเหรอ”
ตอนที่มู่เซวียนพูด ยังกะพริบตาปริบๆใส่หลินเอินเอินด้วย
ฟู่จิ่งเหนียนยิ้มอ่อน ๆ กล่าวอย่างมีนัยยะว่า“พวกเรารู้จักกันได้ไม่นานครับ แต่เป็นความรู้สึกที่เข้ากันได้ดีมากครับ”
มู่เซวียนสีหน้าตกตะลึง“ความรู้สึก”
ความรู้สึกแบบไหน!
หลินเอินเอินกระตุกมุมปาก“ล้างผัก”
ฟู่จิ่งเหนียนยิ้ม“ทำตามคำสั่ง”
มู่เซวียน“???”
ทำตามคำสั่งเหรอ?!
เธอมองไปที่หลินเอินเอิน อยากจะให้เธออธิบายอะไรหน่อย แต่……รอจนอาหารวางบนโต๊ะแล้ว เธอก็ยังไม่ได้รับคำอธิบาย แต่กลับเกือบจะแสดงความตะกละตะกลามออกมาเพราะถูกกลิ่นหอมยั่วยวนจากอาหารเต็มโต๊ะ
ยังไม่ทันจะได้กิน กลิ่นก็ทำให้เธอพูดด้วยความพึงพอใจอย่างยิ่งว่า“หอมจังเลย!!!เอินเอิน ต่อไปแกต้องเลี้ยงดูฉันนะ! ฉันล้างจานชามทำความสะอาดได้ รับรองสะอาดเอี่ยม!”
ฟู่จิ่งเหนียนเองก็แปลกใจเป็นพิเศษ คิดไม่ถึงว่าหลินเอินเอินจะทำอาหารมากมายขนาดนี้ ดูแล้วน่าอร่อยมาก
เขายิ้ม “งั้นผมด้วย ผมเองก็ไม่ได้กินฟรีนะ ช่วยเป็นลูกมือได้”
หลินเอินเอินแบ่งตะเกียบให้พวกเขาสองคนเสร็จแล้วก็นั่งลงข้างๆมู่เซวียน ยิ้มแล้วแกล้งพูดหยอกว่า “ขอบคุณพวกคุณด้วยนะ แต่ฉันกลัวล้มละลาย”
มู่เซวียนหัวเราะร่วน“มีประธานฟู่ แกจะกลัวล้มละลายอะไรอีก! ก็กินไปเลยสิ!”
ฟู่จิ่งเหนียนยิ้มอ่อนๆ“รู้สึกเป็นเกียรติอย่างยิ่งครับ”
หลินเอินเอินกำลังคีบหมูสามชั้นตุ๋นน้ำแดงชิ้นหนึ่งอยู่ เห็นมู่เซวียนเตรียมจะพูดอีก ก็ยัดเนื้อหมูเข้าไปในปากเธอ“กินอาหาร”
มู่เซวียน“……”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ปฏิเสธรักสามีขี้อ้อน