หลินเอินเอินตาค้างไปเล็กน้อย สติหลุดลอยไปในชั่ววินาทีนั้น
ทันใดนั้นเธอก็นึกขึ้นได้ เมื่อก่อนเวลาอยู่ในงานเลี้ยง เพื่อให้คนอื่นเห็นว่าพวกเขาสามีภรรยารักกัน ขณะที่โป๋มู่หานลากเธอไปก็จะพูดปลอบเธออย่างอ่อนโยน
ตอนนั้น เธอรู้สึกว่าตนเองเป็นผู้หญิงที่มีความสุขที่สุดในโลก
แต่ต่อมา……
แววตาฉายความเยาะเย้ยดูถูก ยิ้มให้ฟู่จิ่งเหนียน เดินไปที่ประตูพร้อมกัน
หลังจากเดินอ้อมผ่านหน้ารถไปแล้ว ใบหน้างดงามที่เล็กเท่าฝ่ามือของผู้หญิงก็ปรากฏต่อหน้าทุกคน
คนจำนวนมากอดไม่ได้ที่จะสูดหายใจเข้าลึกๆ!
เธอสวมชุดราตรีสีฟ้ารัดรูปยาวถึงเข่า ทำให้เห็นรูปร่างส่วนเว้าส่วนโค้งของเธอ แขนสองข้างเรียวขาวนวลเนียน โดยเฉพาะเอวที่คอดกิ่ว ยิ่งทำให้ผู้ชายหลายคนอดที่จะน้ำลายไหลไม่ได้
แต่ที่ผ่านมา เอวนี้ มีเพียงโป๋มู่หานคนเดียวที่เคยโอบ
ตอนนี้……แม้ว่าฟู่จิ่งเหนียนจะไม่ได้โอบ แต่เธอก็ควงแขนของฟู่จิ่งเหนียน นี่……นี่มันเกิดเรื่องอะไรกันแน่!
ผู้หญิงคนนี้! ไม่ใช่หลินเอินเอินเหรอ!!!
ในชั่วพริบตา ทุกคนต่างอดที่จะมองสังเกตรอบๆไม่ได้ หรือว่า……แค่หน้าตาคล้ายกันเท่านั้น
แต่ดูไปดูมา! ทุกคนต่างก็มั่นใจ ว่าคนผู้นี้!ก็คือหลินเอินเอิน!
มีคนอดไม่ได้ พาคู่ควงของตนเองเดินมาอย่างรวดเร็ว ยิ้มพลางพูดกับฟู่จิ่งเหนียนอย่างอ่อนน้อมว่า “ประธานฟู่ ไม่ได้พบกันนานเลยนะครับ คิดไม่ถึงว่าครั้งนี้พวกเราจะได้เจอกันที่ประตูเลย ช่างมีวาสนาจริงๆ ฮาๆๆ……”
ฟู่จิ่งเหนียนพยักหน้าด้วยสีหน้าอ่อนโยน“คุณหัว”
ปกติแล้วเขามักจะรีบร้อนมาทักทายกับฟู่จิ่งเหนียน แต่วันนี้มีเรื่องใหญ่มาก จนดึงดูดความสนใจของทุกคน นี่ทำให้ เขาอดไม่ได้จริงมองมาที่หลินเอินเอินแล้วถามอย่างแปลกใจเล็กน้อยว่า“คุณนายโป๋……ทำไมวันนี้คุณถึง……?”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ปฏิเสธรักสามีขี้อ้อน